Hallo allemaal. Dat is lang geleden nietwaar. Kennen jullie mij nog wel? Ik ben Wisky. Vroeger was ik een ondeugende Labrador Pup en nu ben ik groot en nog steeds ondeugend. Vanmorgen moest ik me toch weer plassen, dus ik kreeg het een beetje benauwd toen baasje zijn fotodingestas pakte. Ik denk nog "het zal toch niet waar zijn, dat ie mij niet gaat uitlaten"? Maar gelukkig viel dat mee. Baasje pakte namelijk ook mijn riem. Nou en dan weet je het wel he. Dan mag ik mee!
Maar ik moest zo erg plassen dat ik het toch even in de voortuin deed. Baasje zegt daar eigenlijk nooit wat van, maar van vrouwtje mag ik dat nooit. Maar gelukkig was het deze keer dus baasje.
De auto ging open en meteen sprong ik er in. Dan gaat de deur dicht en maakt baasje de andere deur open. Ik snap eigenlijk niet waarom baasje altijd voorin wil. Ik wil dat eigenlijk ook wel een keertje.
Toen we even onderweg waren wist ik al zeker dat we niet naar de dierenartsmeneer gingen. Pff dat was toch wel een opluchting, want met die man weet je het maar nooit. Hij doet altijd wel aardig, maar dan doet ie meestal toch weer iets wat ik helemaal niet leuk vind. Maar toen het duidelijk werd dat we naar de valkjes gingen kijken was al weer blij.
Ik ben eerst even voor baasje gaan kijken hoeveel valken er waren. Ik zag er meteen al eentje zitten op een rode lamp. Ik dacht nog "red light district" hier, haha. En verder zat er nog een valk op de onderste ring en nog eentje in de antenne. Toen ik dat aangewezen had, ging baasje meteen Twitteren. Weet je wat dat is? Nee? Nou ik eigenlijk ook niet, maar volgens baasje weet dan iedereen dat ik zo goed heb opgelet. En da's toch ook wel weer leuk om te weten.
Nou, ik heb gauw een plasje gedaan, of misschien wel twee of drie en toen zei baasje dat we gingen wandelen. Jippie, da's het allerleukste dat er is. Ik werd een beetje te enthousisast en trok een beetje hard aan de lijn. Dat vond baasje dan weer niet zo heel erg fijn. Ik kreeg een beetje op mijn donder. Maar ik kan er echt niks aan doen. Ik ben dan zo blij dat ik vanzelf aan de lijn ga trekken. Eigenlijk moet baasje daar toch ook blij mee zijn, want ik help hem dan met sneller lopen.
Baasje werd ineens ook weer heel blij. Ik weet niet waarom maar hij zei dat ie blij was dat er weer zoveel water in de Loop stond. Dat snap ik nog wel, maar hij ging helemaal niet zwemmen. Wat heb je er dan aan dat er veel water staat? Die mensen toch, ik zal ze wel nooit helemaal snappen.
Een stukje verderop kwamen we een ander hondje met een meneer tegen. Ik natuurlijk plat op mijn buik om eventjes te kijken of dit een vriendje was. Het hondje leek me wel vrolijk en ik vond het niet erg dat baasje even met de meneer bleef praten. Maar het hondje deed af en toe een beetje boos naar me. Nou dan zoekt ie het toch uit. Dan kijk ik hem niet eens meer aan. Ga toch spelen joh. Pfff.
Na een poosje hoorde ik de valken in de lucht schreeuwen. Baasje hoorde het ook en dus wist ik wel dat we snel verder zouden gaan door het poortje en dan het veld in. En dat klopte helemaal. Maar baasje liep alleen een stukje het veld in, draaiede toen weer naar de toren en maakte weer zo'n fotodingesding. Ik keek zo tegen de zon in dat ik er niks aan vond. Gelukkig draaide baasje weer om en gingen we dezelfde weg terug. Die geuren daar allemaal. Elke boom en elk paaltje had wel een geur. Mooi man! Dat is nog eens fun.
Toen we op het veldje terugkwamen had baasje ook nog een verrassing voor me. Eerst lijnde hij me aan aan een van de bankjes en toen zei hij: "ga maar even liggen". Oh dan doe ik het bijna in mijn broek want ik heb gehoord dat sommige baasjes dan weggaan en nooit meer terugkomen. Baasje liep toch ook weg!!! Maar toen hij in de auto iets pakte had ik al weer genoeg vertrouwen in hem dat ie wel terug zou komen. Ik ken baasje onderhand ook wel een beetje. Hij had dus mooi een paar koekjes voor me gehaald. Dat gaat er altijd wel in.
Baasje werd weer even enthousiast toen een paar hele grote vogels om de toren vlogen. Grappig was dat zo'n kleine puppyvalk er dapper op af ging. Haha, ik moest meteen aan mezelf denken toen ik nog een pup was.
Na een poosje kreeg ik een beetje dorst en baasje zag dat ie water vergeten was mee te nemen. Maar gelukkig zei baasje dat ik weer mee naar huis mocht. Het was weer keileuk. En weet je wat: binnenkort gaan we nog een veel groter avontuur beleven. Maar daar vertel ik dan wel weer over....
Daaaag, een dikke poot van Wisky.
Oja, en een fijne verjaardag voor Gerrit gewenst.
