Hallo daar allemaal in het land die aan het scherm zit om naar mijn verhaaltje te koekeloeren. Hoi.
Nou da's weer een poosje geleden dat ik weer achter de computer mocht. Baasje heeft het ding zelf nodig en als ie dan een keertje niet computert dan moet vrouwtje zo nodig computeren en als ze er dan allebei niet achter hoeven dan zetten ze dat ding uit. En ik dan?
Ik ben maar een arme labradorhond, ik heb er niet voor geleerd om zo'n computerapparaat aan te zetten. Je mag al van geluk spreken dat ik zelf kan typen. Want dat kan ook niet elke hond hoor!
Maar vandaag zal ik dus weer eens wat vertellen. Of willen jullie het niet eens weten? Kan ook hoor. Even goeie vrienden.
Vanmorgen mocht ik met vrouwtje naar buiten voor mijn ochtend rondje. Baasje bleef lang weg vandaag. Ik dacht al dat ie zich verslapen had.
Toen ie dan eindelijk kwam ging meteen de computer weer aan, ging allerlei dingen doen die ik toch niet snap, dus ben ik maar lekker op de bank gaan liggen. Ach zo slecht heb ik het niet.
Opeens pakte baasje allerlei spullen bij elkaar en zonder iets te zeggen was ie foetsie. Ik zag wel dat de cameradingestas weg was. Meestal komt ie dan zo gauw niet terug.
Toen ie dan eindelijk weer naar huis kwam, hoopte ik op een lekker boterhammetje, maar baasje pakte de koekenpan uit de kast. Nou, dan weet ik ook weer hoe laat het is. Hij gaat dan eikes bakken, en dan vraagt ie altijd aan iedereen die er is, of ze ook willen. Maar wie slaat ie telkens weer over? Juist ja, Wisky de arme labradorhond!
Maar dan hoor je opeens de deur en wie staat er dan? Vrouwtje. Die doet bijna altijd leuk tegen mij als ze binnen komt (behalve als ik iets ondeugends heb gedaan). En gelukkig maar... vrouwtje smeerde voor mij een lekkere boterham met leverpastei. Dat is toch zo lekker joh.
Wanneer vrouwtje dan weer gaat, dan pakt baasje altijd de riem en dan mag ik een heel eind met hem gaan lopen. Dus dacht ik dat vandaag ook. We liepen naar het schijtveldje, maar daar poep ik nooit, (ik ben me toch niet gek, ik ga niet met mijn pootjes in andermans stront staan te trappen). Niks ervan.
Meestal lopen we dan verder, en als ik heel erg moet dan ga ik iets voorbij de vuilnisbak staan om te poepen. Is wel lachen, want baasje zucht dan altijd dat ie weer terug moet om de zak in de bak te gooien om vervolgens weer terug te moeten naar waar we al waren. Haha baasje plaagt mij ook wel eens hoor.
Deze keer kon ik het ophouden tot we aan het tweede schijtveldje waren. Je weet wel vlakbij het bruggetje waar je over kunt om naar het pompstation te lopen. Of weten jullie dat niet? Ook goed, dan laat ik het wel een keertje zien.
Maar deze keer ging mijn baasje niet naar de overkant van de straat, maar liep ie meteen weer naar huis terug. Da's balen, daar had ik nou helemaal geen zin in. Maar dan ken ik mijn baasje wel. Je kunt tegenstribbelen zoveel je wilt, maar als ie iets in zijn kop gezet heeft, dan krijg je hem er met geen mogelijkheid af. Ik hield me nog even stijf, maar dan loopt ie gewoon door, al denk ik dan wel eens dat ie met de riem mijn kop er af wil trekken. Ja en uiteindelijk geef je dan vanzelf wel toe.
Toen we terug het huis in liepen, gebeurde er wel wat anders dan normaal. Baasje begon allerlei kasten open te trekken, hij was wat aan het mopperen dat vrouwtje dingen altijd op een andere plaats neerlegt en zo. En uiteindelijk pakte ie een drinkflesje en een plastic bak en... heel belangrijk: wat hondenkoekjes die in een zakje in zijn broekzak verdween. Kijk en dat is nu nog eens een goed teken! Meestal als baasje dát doet, dan..... JAAAA HOERAAAAH ik mag mee.
Even later zit ik prinsheerlijk op de achterbank in de auto. Baasje heeft het raampje een beetje open gedaan en dus kan ik af en toe met mijn snuit buiten hangen. Lekker gevoel is dat hoor. Ja krijgt er zowaar een natte snuit van.
En dan zie ik de bossen links en rechts van me. (Da's makkelijk, want ik heb altijd moeite om te onthouden wat links en wat rechts is, maar daar is het bos aan allebei de kanten dus kan ik mooi zeggen dat er links en rechts van me bossen zijn, hahaha.
Op het veldje waren allerlei mensen. Sommige daarvan ken ik wel. Maar er was ook een mevrouw en die zei meteen vriendelijke dingen tegen mij, dus dat zat wel snor dacht ik al meteen.
Baasje doet soms wel stom. Ik moest natuurlijk weer vastgelegd worden. Baasje weet donders goed dat ik graag iedereen netjes wil begroeten, maar zo kan ik dat natuurlijk weer niet.
Maar ik werd wel verwend door baasje want als ik mijn kunstjes maar liet zien, dan kreeg ik weer hondenkoekjes. Tsja en dat is nu eenmaal iets dat speciaal voor honden gemaakt wordt en dat is niet voor niets lekker.
Er kwam nog een meneer en daar kreeg ik (toen ik maar lang genoeg lief naar hem keek) een lekker stuk koek. Hmmm, dat was ook heel lekker.
Ik heb lekker lang in de schaduw van de tafel liggen uitrusten en toen mocht ik nog een stuk met baasje gaan wandelen. Dat is heerlijk, echt waar. Wanneer jij ook een hondje bent en nog nooit in de bossen bent geweest moet je het maar eens vragen. Het ruikt daar zooooo lekker. Er hebben daar allerlei dieren gelopen en geplast en dat kun je heerlijk opsnuiven. Jammer dat baasje niet zo veel geduld heeft en altijd meteen weer wil door lopen. We hebben over het paadje langs de Loop gewandeld en zijn daarna het grote veld op gegaan. Ik hoopte nog dat ik in het water mocht duiken, maar mijn baasje wou eerst nog iets anders zien.
Echt waar, ik wil niet roddelen, maar wat deed ie er lang over om die drie vogels op de toren te zien zitten. Ik zag ze natuurlijk al meteen. Baasje zet dan eerst dat mensenkijkding voor zijn ogen en begint dan heel langzaam van onder naar boven te koekeloeren. Man oh man, kijk dan toch meteen naar boven, want daar zaten er toch drie.
Toen we weer terug liepen was ik wel heel blij dat baasje zo sportief was om eerst nog over het bruggetje te gaan en naar dat andere veld te lopen. Daar valt namelijk ook best wel veel te snuffelen. Dit keer ging ie zelfs met me naar de plek waar al die keien in het water liggen. En weet je wat? Ik mocht er weer lekker een paar keer in springen. Je wilt niet weten hoe lekker dat is wanneer het zo warm is.
En daarna gingen we weer terug naar het veldje. Daar was al bijna iedereen weer weg. Baasje bleef nog even praten over allerlei mensendingetjes en toen zijn we weer naar huis gegaan.
Nou het was toch weer een hele fijne dag. Dag allemaal, tot de volgende keer.
(Met vriendelijke toestemming van Wisky de fotootjes van vandaag geplaatst. Hij merkte wel op dat ie voortaan ook op de foto wil)
