Hoi allemaal
Eindelijk weer eens een verhaaltje van mij. Ik ben zo druk geweest de laatste tijd, dat ik niet meer toegekomen ben om een verhaaltje over mijn avonturen te maken.
Vandaag ben ik weer op avontuur geweest met mijn baasjes. Ik mocht weer mee in de auto en ik dacht al dat we weer naar die grote paal toe gingen. Maar niks van dat. We reden helemaal de andere kant op. Ik was al bang dat mijn baasje de weg niet meer wist. Het was wel leuk in de auto. Ik kon mooi door de raampjes kijken en ik zag vanalles. Dat is best leuk joh!
Na een hele poos stopte mijn baasje en gingen we wandelen. Hohoh, ikke lekker trekken aan de lijn. Mijn baasje hield die stevig vast. Ik word steeds sterker en als ik zo doorga dan trek ik mijn baasje nog wel eens omver (denk ik).
Opeens waren we daar.... waar? Nou, op een plek waar heeeel veel water was. Jemig, die sloot was veel breder dan die bij de grote paal in De Mortel. Er gingen zelfs bootjes over. Samen met mijn baasje ging ik eens dichterbij kijken. Voor de grote stenen was een kleinere plas met water. Ik keek mijn baasje even schuin aan en ik zag al dat ie begon te lachen. Nou, ik sprong me er toch in! Ik werd zeiknat. Het was wel even schrikken, want dat water was best wat koud en ook en beetje diep maar toen ging ik nog eens en nog eens. En mijn baasje maar lachen.
Opeens gingen we weer een stukje verder wandelen. Gek, hoor. Die hondjes daar in Limburg willen helemaal niet spelen. Nou dan niet hè.
Ik heb ook nog een boel geitjes gezien. Ja, wist ik veel wat dat was, maar ik hoorde mijn baasje er iets over zeggen tegen vrouwtje. Geiten heten die dus. Nou alweer wat geleerd.
De mensen hadden overal bakken met bloemen voor me klaargezet. Ik wil daar overal wel een hap uitttrekken, maar ho, daar hebben we baasje weer hoor. Mocht weer eens niet.
En dan zo maar ineens staan we weer bij dat water. Mijn baas gaf het fotodinges aan vrouwtje en toen liepen we weer naar het water. Ikke weer plonsen natuurlijk. Maar ik was een beetje te wild en had er geen erg in dat die stenen best wel scherp zijn. Opeens voelde ik wat aan mijn poot. Ik zag mijn baasje meteen al kijken. En weet je wat: er zat bloed aan mijn poot.
We zijn toen teruggegaan naar de auto en toen hebben baasje en vrouwtje met wat water het beetje bloed weggepoetst. Eigenlijk was dat al niet veel meer. Toen we thuis aankwamen heeft vrouwtje mijn pootje nog eens schoongemaakt. Nou dan moet je maar weer een hoop geduld hebben hoor. Ik wou veel liever spelen, want het deed al helemaal geen pijn meer. (Hey, ik ben Wisky en toch zeker geen watje?!)
Ik heb nog een mooie foto laten maken door mijn baasje en het filmpje dat vrouwtje heeft gemaakt moet mijn baasje ook maar even op YouTube zetten. Als jullie dat leuk vinden tenminste.
Nou groetjes weer en een poot van Wisky (deze keer mijn linkerpoot maar een keertje)