Na de komst van de Zeer Vreemde Valk van gisteren, ben ik ook vanmorgen erg benieuwd wat de dag zal brengen. Zou de misschien wel erg uitheemse valk misschien nog meer kijkers en nieuwsgierigen getrokken hebben?
Of is de ZVV een heel normaal in de omgeving voorkomende vogel die vanwege de opvallende omstandigheden de aandacht trok? Misschien zullen we het wel nooit weten, misschien word ik op het veldje wel vierkant uitgelachen omdat ik het niet weet.
Mijn kennis is niet alomvattend, ik schaam me daar ook niet voor, ik leer elke dag wat bij, maar aan de andere kant: hoe vaker je komt, hoe groter de kans op een uitzonderlijke waarneming. Stiekem gok ik nog steeds een beetje op dat laatste.
Maar op het veldje staan geen drommen vogelaars elkaar te verdringen om het beste stekje tegen het prikkeldraad aangedrukt door de rijen paparazzi's achter hen. Geen kranten, geen televisiezenderwagens, geen bussen dagjesmensen. Ik ben alleen.
En op de toren? Daar zit maar liefst één valk en ik steek mijn hand er voor in het vuur dat het een gewone slechtvalk is. De valk zit op een van de ringen en zit aan de rechterkant. Vaak is dat een prooiplekje. Ik zie de valk echter geen plukkende bewegingen maken. De plaats is niet erg uitdagend voor foto's en dus bereid ik me voor op een wandeling. Aan de overkant van de Loop zit of beter: ligt iemand foto's te maken van iets wat wel erg klein moet zijn. Het trekt even mijn aandacht en dan opeens draai ik me met een ruk om richting de toren. Zonder het bewust te hebben gehoord heeft iets mijn aandacht getrokken. Opeens zit daar de tweede valk op de GSM-antenne. Met mijn kijker meen ik iets over de antenne te zien liggen. Is dat een prooitje? Waar is de andere valk? Op de ring zie ik nog net de staart wat uitsteken. Da's dus twee.
Beide valken zijn dus thuis. Een echte aanleiding om de wandeling voort te zetten heb ik niet, maar toch besluit ik verder te gaan. Aan het einde van het laantje langs de Snelle Loop zitten wat mensen. Het ijsvogeltje kan ik dus gerust vergeten. Toch zegt een stemmetje me dat ik verder moet. Nee, ik ben beslist geen helderziende, maar soms volg je gewoon je instinct en dat levert de ene keer wel en de andere keer gewoon niets op.
Het ziet er naar uit dat het deze keer het laatste is, de mensen op het bankje bij het betonblok zijn al weer verder gegaan, maar Jan de jachtopziener is er nog wel. Dat levert altijd interessante gesprekjes op. In de buurt van de toren hoor ik een slechtvalk roepen. het klinkt een beetje klagelijk. Het is onbeleefd om het gesprek plotseling te stoppen, dus laat ik Jan zijn verhaal vertellen. Dan gaat hij weer verder. Ik besluit nog een stukje verder te lopen zodat ik de toren vanaf de achterkant kan overzien. Nog één keertje hoor ik de valk roepen, maar dan is het stil. Niets te zien.
Opeens hoor ik dat geluidje. Mijn nek schuift een stukje uit om de Loop te kunnen bekijken. Ik ben er zeker van dat ik dat geluidje ken: ijsvogeltje. Ik kan het niet ontdekken. Ik loop rustig terug naar het betonblok en kijk voorzichtig langs de boom. Het vogeltje hoor ik al niet meer. "Jammer".
Een paar minuutjes later sta ik alweer op het spottersveldje. Er valt niet veel te zien. Maar dan opeens verlaat de valk op de GSM-antenne zijn / haar plekje en maakt vaart richting De Mortel. "Die heeft er de sokken in", merk ik op. Natuurlijk kan ik de valk maar een klein stukje volgen. Dan verdwijnt de stip achter de bomen. Ik blijf de grauwe lucht boven De Mortel bekijken. Af en toe draai ik mijn nek, de ervaring leert dat de jagende valk heel vaak uit een andere richting terugkeert. Wanneer ik helemaal de andere kant op kijk (zeg maar richting Helmond) zie ik daar opeens de valk met een flinke vleugelslag naderen. Hangt er een prooitje aan zijn poten? Dit lijkt me toch PA? En die op de GSM dan? Dat leek met het vrouwtje toch? Vergis ik me? Ach, het is zo moelijk te zeggen en zeker met dit grauwe (maar niet koude) weer. De valk landt aan de linkerkant op een van de ringen. Maar dan ziet mijn ooghoek iets bewegen. "Potdorie", het verrast me volkomen, maar daar landt ook weer een valk. En dat is weer op de GSM-antenne.
De valk op de ring, met de prooi, zit even later opeens weer bij de grote antenne. En dan is de GSM-zitter ook ineens weer weg. Mijn alertheid wordt behoorlijk op de proef gesteld. Ik kan alles maar met moeite volgen. Dan opeens zie ik de GSM-zitter (moet hast wel) landen op het rooster en nog geen minuut later landt er een tweede op de betonnen rand naast de nestkast. De valk bij de grote antenne, die daar zojuist nog zijn prooitje gedropt heeft zonder er echt van te eten, schijnt nu dus weer op de betonnen rand te zitten. Weer wat later is de roosteraar weg en gaat die bij de grote antenne zitten. Het koppie van de ander steekt nog net boven de rand uit.
Nou is het wel zat. Ik loop naar de toren toe om een ultieme poging te doen om de valk bij de antenne te herkennen. Het lukt niet, want dichterbij betekent nu alleen maar minder zien. Mijn plekje op het spottersveld is ingenomen door een kraai. Ik lach even, okee, ik ga wel, mompel ik tegen de kraai.
