ma 2 maart, 10:35u - 12:15u
De gebruikelijke maandagochtendvergaderingen zijn voor vandaag afgezegd, ik heb dus weer een stukje onvoorziene vrije tijd en die weet ik wel te besteden. Wanneer ik op het veldje aankom, valt me direct op dat het er netjes uitziet. Geen troep, slechts een paar peuken, volle vuilnisbak. Veel tijd om er over na te denken heb ik niet, want meteen zie ik een valk in de lucht. Het lijkt me Pa. Enkele tellen later weet ik dat zeker: Pa zet koers naar de betonnen rand bij de antenne en... maakt een wip. Ik had niet eens de kans om S2 te zoeken, op deze manier vind ik haar natuurlijk meteen!
Waar Pa daarna blijft is me een raadsel. Mogelijk zit hij ergens op het dak of aan de achterkant. Ik besluit op verkenning uit te gaan, maar terwijl ik langs de bosrand en de Loop kuier, vermoed ik al dat Pa richting het rooster is gegaan. Tussen de bomen door zag ik namelijk even een schim, maar dat kan ook een kraai of iets anders zijn geweest. Ik besluit mijn voorgenomen wandelkoers dus gewoon voort te zetten. Een specht daagt me uit, maar ditmaal zie ik hem niet. Hij moet zeer dichtbij zitten, maar misschien aan de achterkant van een boom. Ik loop door. Aan de achterzijde is geen valk te bekennen en dus keer ik weer om.
Bij de toren stopt een auto met aanhanger. Een man stapt uit en rent naar het rechterachterportier van zijn auto. Er zit een klein kind in de auto, de man pakt het kind eruit en ziet mij dan aankomen. "Kijk eens, wat een hoge toren", zegt de man tegen het kind. "Hoog", zegt het kindje hem na. Even later wordt me iets duidelijk: wanneer ik verder uit de buurt ben loopt de man een paar passen het bos in. Ik kan een glimlach niet onderdrukken, want ik denk dat ik het verhaal wel snap. De verrekijker om mijn nek heeft al eens vaker ertoe geleid dat mensen spontaan iets anders deden dan ze aanvankelijk van plan leken te zijn. (Pssst, nee ik ben geen boswachter).
Terug op het veldje zie ik dat vermoedelijk S2 nu op de antenne zit en waar Pa is, weet ik niet. Mijn aandacht gaat even naar een eenzaam hooglanderkalf en twee reigers aan de overkant van de Loop. Dan ineens is de antenne verlaten en enkele tellen later zit S2 (?) op de betonnen rand bij de antenne. Het lijkt alsof ze van het rooster kwam en voor de grauwe achtergrond van de toren langs daarheen vloog. Ik twijfel eraan. (Straks kan ik het nakijken, want ondertussen loopt er thuis een programmaatje dat de refreshbeelden ophaalt. (Pa en S2 zijn op dat tijdstip inderdaad allebei in de nestkast geweest).
De tijd verstrijkt en eigenlijk is het niet spannend meer. Ik denk er aan om maar weer huiswaarts te gaan wanneer de valk op de antenne plotseling haar (?) vleugels strekt en dan ineens vaart maakt richting Helmond. Waar Pa dan is, weet ik niet. Weer verstrijken minuten en dan opeens gaat een kraai weer eens in de top van de bekende boom vlakbij de toren zitten. Ik kan duizend argumenten bedenken waarom het onzin is, maar toch is er dat rare theorietje van me dat wanneer de kraai daar zit, er binnen de kortste tijd een thuiskomst van een valk is. "Maf nietwaar?"
Dan opeens klinkt er een aanzwellend geloei. "Oja, het is de eerste maandag van de maand en het is twaalf uur: oefenalarm dus!" Even laat ik me erdoor afleiden, en dat ondanks het feit dat ik me zo voorgenomen had de lucht goed in de gaten te houden en me juist niet door iets anders af te laten leiden. Die zelfopgedragen discipline slaagt maar half want toch nog onverwacht zie ik een valk naderen. Tussen wat groepjes kraaien (drie- en viertallen) door komt de ene valk, direct gevolgd door de andere aanvliegen. Ik pik dat stukje nog even mee en zie dan dat een valk op het rooster landt en een volgende blik richting de antenne leert me dat daar de ander ondertussen is gaan zitten.
Toch weer het een en ander gezien, dus is het mooi tijd om huiswaarts te gaan.
