wo 18 maart
Dubbel verhaal:
Herkregen vrijheid
Eigenlijk schrijf ik alleen over mijn waarnemingen bij de welbekende toren van De Mortel. Vandaag MOET ik daar een uitzondering op maken. Het verhaal van de dag speelt zich namelijk voor de helft af in Handel, een van de kerkdorpen van Gemert. Wat is het geval? Daar is vandaag het officiele gedeelte van de jaarlijkse boomplantdag. Voor de omroep ga ik erheen om wat plaatjes te schieten. Dan nog niet wetend welke verrassing er mij en de andere aanwezigen te wachten staat.
Met twee cameraploegen en ik met mijn fototoestelletje gewapend gaan we er naar toe. Een beetje zoekend, de wethouder zoekt eveneens en volgt mij in mijn spoor, ook wanneer ik de verkeerde oprit inrijd. Samen arriveren we in het buitengebied van Handel. Nu zal ik geen lang verhaal houden over het planten van de boompjes en struiken, hoe leuk ook om te zien. Nee, het gaat nu even over het staartje (bijna letterlijk). De wethouder heeft namens de Vogelwerkgroep Gemert een verrassing in petto. Eentje die bij mij aanleiding is voor een stijgend adrenalinegehalte. Uit een box wordt een roofvogel gehaald. Ik zie wat van de voorbereiding, dus draaf ik er naartoe. Ik sta er bijna met mijn neus bovenop wanneer met enige moeite een prachtige jonge, heel lichtkleurige, buizerd uit de box wordt gehaald. Mijn camera (alsof het een mens is) geniet net zoals ik van dit geweldige beest. Zo dichtbij was ik nog nooit. "Majke, majke, wat is dit schitterend!"
De kinderen kijken hun ogen uit wanneer hen de buizerd, een beetje bebloed aan de vleugels, aan hen getoond wordt. Dan komt dat moment dat elke liefhebber haast in een vorm van extase brengt. De buizerd wordt opgeworpen en vliegt direct naar een bosje een paar meter verderop. "Herkregen vrijheid", dat zijn de steekwoorden die me bijblijven wanneer ik naar huis snel om de foto's op de website van Omroep Centraal te plaatsen...
Hier is MIJN plaats
Ik heb niet zoveel tijd meer om de slechtvalken te volgen. Zo kwam ik er vannacht pas achter dat er een tweede ei is gelegd. Maar na het avontuur met de buizerd gaat het bloed waar het niet staan kan. Ik zet rond twee uur koers naar De Mortel. Ik kan niet anders, het moet.
Op het veldje is het vrij druk. Vooral veel oude bekenden. Van Dorine hoor ik dat ik al wat actie heb gemist en inderdaad bestaat het beeld uit een rustig op de antenne zittende S2. Wanneer Henk me door zijn scoop een roodborsttappuit wil tonen, roept Dorine ineens dat er wat te zien is, naast ons. Op een paar meter hoogte, net boven de boompjes uit cirkelen twee buizerds vol met het prachtige lentelicht onder de vleugels. We schieten plaatje na plaatje. De ene buizerd verwijnt wat uit beeld, maar de ander blijft maar ronddraaien en dat allemaal zo'n beetje boven het spottersveldje. Wanneer het schouwspel ten einde is, bekijk ik snel de beelden. Met mijn toestelletje zijn ze al prachtig, wat moet Dorine dan wel geen schitterende plaatjes hebben kunnen maken. Even later kan ik dit op haar display bekijken. "Wow", dat is het enige wat ik kan uitbrengen.
Mensen komen en gaan. Op de toren lijkt het status quo aan te houden. Maar dan opeens is er weer iets opmerkelijks. Zien we eerst een paar buizerds in de buurt van de toren, dan ineens is er een valk in de lucht. "Het is toch een valk?" Steeds meer raken we ervan overtuigd dat dit het geval is. Dan gaan we tellen: valk op de antenne, valk op het rooster, valk in de lucht: 1 + 1 + 1.
Hoewel er geen venijnige reactie komt, vliegt Pa toch even naar S2 en gaat naast haar op de antenne zitten. Wil hij daarmee aantonen dat zij samen een stelletje vormen? Of ga ik nu weer humaniseren? De andere valk komt nog een keer dichtbij maar vertrekt dan naar het noorden. De rust is weergekeerd.
Een poosje later, alleen Henk en een stel dat ik laatst al eens ontmoette, blijven over op het veldje. We experimenteren een beetje met scoop / camera en zelfs met kijker - camera. Erg goed wil dat maar niet lukken. Henk staat op het punt te vertrekken en ik besluit wat dichter naar de toren te lopen. Terwijl ik dat doe vliegt er ineens een valk over me heen richting het veldje, gevolgd door S2 die opeens van de antenne de achtervolging inzet. Het is absoluut geen aanvallend gedrag. Precies op het moment dat ik ze allebei in beeld heb verschijnt er een tak in mijn beeld. Mijn camera stelt zijn focus in op het takje. "Shit", vloek ik zachtjes en snel probeer ik de valken opnieuw in beeld te krijgen. Het lukt niet. S2 keert om en in een ruime boog vliegt de andere valk om haar heen om koers te zetten richting Helmond. S2 landt op de antenne. Dan opeens is Pa er ook weer. Het lijkt alsof hij een prooitje heeft. Maar het gaat allemaal te snel. Nog net kan ik zijn landing op de tweede ring (van boven) op de foto zetten. Dan is het voor mij ook weer tijd om naar huis te gaan.
