PUNT

en eigenlijk was dat het hele verhaal van vandaag. "Ik eis mijn kijkgeld terug en ik wil korting voor volgende keer", dat is de conclusie die ik trek na een periode vanaf ongeveer half negen tot drie uur gapen naar de toren en hopende iets moois te zien te krijgen vandaag. Het is ons niet gegund.

Het actietopic van vandaag bestaat uit een eigenwijze en impulsieve reactie wanneer de jonge valk zijn prooi kennelijk niet omhooggezeuld kan krijgen naar een van de ringen op de toren. En de valk zou het zichzelf en ons -spotters- een heel stuk gemakkelijker hebben kunnen maken wanneer hij/zij de prooi gewoon op de zandhoop gedropt had en daar eventueel samen met een broer of zus was gaan opeten. We hadden ook extensief kunnen genieten wanneer een zwarte kraai zich in de buurt van de prooi had begeven, en zo had het allemaal telkens weer een extra dimensietje kunnen krijgen met kleinigheden en bijzondere bijzonderheden. Maar.... helaas.

De juveniele valk gaat het niet redden met zijn zware last en raakt behoorlijk uit koers, dwaalt steeds verder van de toren af en gaat richting de Stippelberg als ie zich plotseling toch weer bedenkt en weer richting ons zwenkt. -Wij zitten bij de bosrand bij de paddenpoel zodat we de warmte die er aan komt vóór blijven. Dan draait valkje weer naar het zuiden en Gerrit, Piet en ik weten dat de prooi achter het bosje bij het trekkertrekveld gedumpt zal gaan worden. Ik kom snel overeind en zie nog net waar de valk landt. De plek in mijn hoofd opnemend loop ik er vrij snel heen. Ik weet waar de valk me zal kunnen zien en waar niet. Ik vermijd knappende takjes al lukt me dat niet helemaal vandaag. Achter me weet ik een medespotter, zonder te weten wie en waar precies. Kraaien maken ruzie. In dat stuk heersen zij, menig buizerd heeft dat al ervaren. Ook de jonge valk bezwijkt onder de druk. Ik zie iets wegvliegen vanaf de plek waar de valk zou moeten zitten. Toch nog wat voorzichtig loop ik naar dat stekkie en constateer tot mijn teleurstelling dat de vogel letterlijk is gevlogen. Links van me zie ik hem dan opeens vliegen. De valk draait bij en het laatste dat ik zie is de (geringe) hoogte waarop hij vliegt en dan opeens verdwijnt. Hij moet haast in een boom zijn geland. Gerrit staat een paar meter van me vandaan en fluistert dat de valk ook in een boom kan zitten, ik gebaar dat dit ook zo zal zijn. Dan opeens, toch een stukje van de plaats vandaan waar ik de valk verwacht zie ik een roofvogel in een dooie berk zitten. "Daar!!!!", fluister ik naar Gerrit. Maar die kan de valk daar niet zien en komt voorzichtig wat dichter naar me toe. Hij kan nog net een plaatje maken van de vertrekkende valk.

Wanneer we terug lopen naar de andere spotters horen we dat er zojuist een prooi is gedropt op de zandhoop, maar dat die valk is weggevlogen toen wij uit het bos terugkeerden.

"Aha, een kwestie van tijd dat de juvie terugkeert om de prooi op de zandhoop op te eten", zouden de BDL-fans op het spottersveldje dat dan kunnen zien, nu de duif zo aan onze kant ligt?

We zullen het nooit weten, want de valk keert niet terug. Uiteindelijk gaan een paar kraaien er op af.

Wat voor moois zullen we dan te zien krijgen? Dat zal heel beperkt zijn. Er vliegen opvallend veel duiven vandaag, maar de valken zetten amper de achtervolging in. Zo langzaamaan lijkt het alsof de duiven de toren aanvallen. Geen reactie vanaf de toren.

En als er dan een prooitje aangevoerd wordt, heb ik er eigenlijk al geen aandacht meer voor.

De partytent moet nog afgebroken worden en ik heb zo'n gevoel dat we het niet droog gaan houden. Ik pak mijn boeltje in en ga even later toch nog even kijken op het spottersveldje. Dat cam3 zo nodig op het veldje gericht moet worden accepteer ik dan maar. De ondertoon zal wel duidelijk zijn: hier heeft niemand om gevraagd en toen een andere beeldenleverancier dit ooit deed werd hij nog net niet aan de hoogste boom opgehangen, maar werd hem te verstaan te gegeven dat dit toch echt niet kon. Kennelijk gelden dit soort ethische regels niet voor iedereen.

Dat moet ik dan toch nog wel even kwijt!

De Corina's gehaktballetjes vormen zowat het daghoogtepunt, en als er dan echt niet veel te beleven valt, zijn ze er in ieder geval ter troost.

Volgende keer beter...