Het is meen ik dertig dagen geleden dat ik voor het laatst op het zo vertrouwde spottersveldje in De Mortel was. Dat is voor mijn doen meer dan ongewoon. Er heeft zich vanalles voorgedaan waardoor het er al die tijd niet van gekomen is, de laatste week was een lichamelijk probleem er de oorzaak van. - Mijn weerstand is totaal gebroken en daardoor heeft elk griepje volop de kans om me ziek te maken -, en dat is de laatste zes weken dan ook twee keer gebeurd. Maar goed, het weer is eindelijk geworden zoals je in de maand januari mag verwachten en ik denk dat het me goed zal doen om even een frisse neus te gaan halen.
Onderweg zwabbert mijn auto een beetje, het ligt niet aan mij, dus moet er iets met het karretje loos zijn. Heel even laat ik het stuur los en merk ik direct dat de auto naar rechts trekt.
In de berm bij het spottersveldje is voor het eerst niet mijn eerste actie een greep naar kijker en camera, maar stap ik uit om mijn rechter voorband te gaan checken: die staat behoorlijk slap. Ik schrik er een beetje van want dit is wel erg slap. Kan ik zo nog wel naar huis rijden?
Maar dan is de drang om de toren te gaan inspecteren groter dan het zoeken naar een oplossing van mijn materiaalprobleem.
En dan zie ik nog net wat gefladder op de plek waar voorheen zo'n beetje de nestkast stond. Is het een wip? Is het een aankomst? Mijn ogen tranen want het moment van de dag is met dit zonnetje niet het allerbeste om naar de toren te kijken. Mijn camera doet het werk voor me. Inderdaad zie ik een fractie later op het display dat er twee valken op de betonrand zitten.
Dat geeft de zekerheid dat er nog twee zijn, maar geeft geen antwoord op de vraag of het mogelijk een voortijdig wipje was. Achter me zie ik in de meest rechtse boom in het bosje bij de Snelle Loop een schim zitten. Eindelijk is daar weer een buizerd. Meteen hoop ik dat deze buizerd er zijn vaste observatiepost zal gaan maken, zoals voorgangers hem dat voor deden.
Dan draai ik me weer om naar de toren, daar zie ik hoe een valk op de betonrand landt. Ik weet niet waar deze vandaan komt, maar de valk laat zijn/haar aankomst met een kreetje horen. Geen paniek of krijgsluchtig geluidje, gewoon zoiets als: "hier ben ik weer".
Even later hoor ik opnieuw een valkengekrijs. Het klinkt opnieuw als een begroeting, of hooguit een signaal van: "hier woon ik". Meteen zie ik de valk in de lucht, deze draait zich voor de toren ervan weg en vliegt hoog voor me langs in de richting van de obervatiepost van Natuurkanaal. Het lukt me om een paar plaatjes te maken van de valk in de lucht. Wanneer ik met de kijker wil proberen om de valk te volgen, ben ik de vliegende valk meteen kwijt. Ik draai me na een poosje weer om naar de toren en zie nog steeds één koppie boven de rand uitsteken.
De ander zal ik niet meer zien. De slappe band baart me toch wat zorgen. Ik wil morgen weer gaan proberen te werken en dan is een slappe band geen lekker ochtendklusje. Ik loop nog even een stukje terug over de Hemelsbleekweg om de buizerd die er nog altijd zit wat beter op de foto te zetten. Maar dan zie ik hoe de buizerd nu wat voorover zit alsof ie aanstalten maakt om te gaan vertrekken. Ik kan tegen een ongunstig donkere achtergrond nog net een plaatje schieten en dan is de buizerd weg.
Dan nog maar even een plaatje van toren en nestkast. Hee, daar zit de valk opeens op de buitencamera. Nog één plaatje dan?
Even later zit ik in de auto en gaat het richting het pompstation waar ik verse lucht in de band blaas. Ik hoop dat het voldoende is....
