De cirkel is rond, maar mag gerust weer open
"Hoe cryptisch is dat nou weer Kuiko?"
Vanmorgen pleeg ik eerst wat routinewerk, het is vrij koud, maar het weer is nog lekker open. Hmmm, Mortleweer dus? Zeker en vast.
Vorige week vrijdag stond ik op het spottersveldje en bij een hagelbuitje besloot ik in mijn auto te gaan schuilen. Toen ik de ruitenwisser een keer liet lopen ontdekte ik een behoorlijk scheurtje bij een gerepareerd sterretje. Dag Morteltoren! Dezelfde dag nog werd de ruit vervangen, maar het weer voorkwam een retourtje De Mortel. Dat zinde me niet, en dus moet en zal ik vandaag....
Wanneer ik rond een uur of half elf bij het spottersveldje aankom is daar Gerrit E al. Hij wijst me op de valk die bij de antennevoet klaar zit voor... de wip. Maar zoals wel vaker gesteld: wat wij willen doen de valken echt niet op bestelling.
Sterker nog: Pa is in geen velden of wegen te bekennen. Een beetje als vanzelf speur ik naar de zandvlek bij de tractorpullingbaan. Nee, het is natuurlijk niet iedere keer prijs.
Wanneer we genieten van de koffie van Gerrit E zien we opeens dat OR2 ook gevlogen is. Het mispunt is zonder geluid te maken met de stille trom vertrokken. Gelukkig hebben we buurt. En natuurlijk nog het kleine spul dat op zoek is naar zaadjes die door deze of gene bij het veldje wordt neergelegd.
Bij het bengske en de tafel zien we een keurig vlak met houtsnippers. Geweldig. Natuurlijk materiaal maar goed voor de opname van vocht en mogelijk scheelt het met de koude tenen als het echt koud gaat worden.
De aanplant lijkt het ook goed te doen. Over een paar jaar kunnen we ons heerlijk uit de wind houden. Zij het door vóór of achter de aanplant te gaan staan. Wie dit bedacht heeft: "zenk joe verrie mutsjh".
Na een poosje besluit Gerrit op zoek te gaan naar de valken. Zitten ze dan toch aan de achterkant (aan de kouwe kant)?
Wanneer we in de verte Gerrit onverrichterzake zien terugkeren, vang ik nog net een glimp op van de terugkerende valk. Het lijkt me opnieuw OR2 die precies op dezelfde plek bij de antenne gaat zitten. De cirkel is rond. Tijd voor de eitjes.
Maar is die voltooide cirkel wel genoeg voor me? Hmmm, denk het niet. Even Wisky uitlaten, een kort verhaaltje schrijven, en dan.....
Onderwerg tussen De Mortel en Gemert zie ik een bekend autootje. "Tot straks Piet", mompel ik tegen mezelf.
Het doorbreken van de cirkel
Zoals ik al aangaf in de eerste ronde van het verhaaltje van vandaag was er een terugkeer nadat Wisky even lekker buiten is geweest. Op het veldje is het vrij druk gezien het tijdstip van het seizoen. Gerrit E. is er nog, maar ook Skreeverke, Martien en Piet bevinden zich op het veldje. De valken zitten vlak bij elkaar, zo wordt mij gewezen. Maar ze zullen er niet lang blijven zitten. "Ik denk dat ze honger hebben, want ze zijn zo onrustig", meent Skreeverke. "Er staat een bus bij de toren, er zal wel iemes in de toren bezig zijn", weet Piet.
Inderdaad duurt het niet lang of de valken zijn allebei in de lucht. OR2 landt nog even in de antenne, maar ook zij blijft niet lang. De rondjes om de toren zijn wijd. Dan weer kunnen we ze een poos volgen, dan weer zijn we er eentje kwijt en dan weer zien we ze allebei niet meer. Telkens aas ik op een plaatje waarbij ze alletwee in de lucht te zien zijn, maar precies op dat ene moment dat dit zou kunnen ben ik een fractie van een seconde te laat.
We hebben tussen de bedrijven door weer buurt zat. Ook wanneer Skreeverke, Piet en ik nog alleen over zijn als "Laatste der Mohicanen". Wanneer ik de bus van het terrein zie komen verwachten we de valken snel weer terug. Maar dat valt nog vies tegen. Het lijkt alweer kouder te worden. Skreeverke gaat uit eten, Piet gaat naar de friettent en ik... ik ga naar de Wiener Melange.
