Wat een prachtig zonnetje schijnt er over mijn huis. Ik sjouw nog een van de zakken hondenvoer naar de zolden en meen dat de lamp aan gelaten is. Niets is minder waar. Het is de zon die door het dakraampje schijnt. Uitermate geschikt voor ....
Het zal zo'n beetje kwart voor elf zijn wanneer ik mijn auto in de berm parkeer. Niemand in de buurt van de toren. Althans niet een mens.
De valk zit in de hoge antenne en zit daar prachtig in de zon. Is er nog meer te zien? Opeens zie ik rechts naast de nestkast, nog wat verder dan de nieuwe "toeter" die daar staat een vorm oprijzend die ik niet direct herken. Ik sta precies voor de ingang van het spottersveldje en kan me niet herinneren dat ik daar bijvoorbeeld de lamp van de zijkant van het dak ooit kan zien. Op dat moment beweegt de gestalte en weet ik dat ik net te laat ben voor een foto van de tweede valk. Die raast dan al naar de valk op de antenne en opent het schouwspel dat voorlopig continue zal aanhouden.
De valken achtervolgen elkaar en het maakt op mij noch de indruk dat het een echte klopjacht is, noch dat het een baltsvlucht is, al is de tijd daar wel rijp voor.
Na verloop van tijd, waar enkele tellen zitten op een van de antennes steeds afgewisseld wordt met een volgende achtervolging, en precies op het moment waar ik me wat ongerust begin te maken over de vraag wanneer hier een juveniel verjaagd wordt waar dan toch de nummer twee torenbewoner steeds is, zie ik daar die derde valk naderen. Deze landt op een stelling op de derde ring maar blijft daar niet lang. Heel even lijken alledrie de valken met elkaar in de weer, maar dan zijn het er toch twee die zich van de ander afscheiden. Die derde moet haast PA zijn, die op een stelling op de tweede ring zijn toevlucht zoekt. Ik zie hoe nu met wel veel geschreeuw de andere twee echt naar elkaar duiken. Nu begint het menens te worden.
Een andere auto stopt in de berm. Het is Gerrit, die ik ook alweer een poosje niet gezien heb. Ik hoor van hem dat Piet ook nog steeds in goede gezondheid is. Dat is me al vaker opgevallen. We bellen elkaar nooit (ik heb geeneens hun nummers), maar wanneer een van ons een tijdje niet gezien is informeren we er wel naar. Toch een soort Facebook Social Media maar dan toch iets puurder.
Helaas heb ik niet de tijd om het verhaal veel langer te maken. Er valt ook niet zo heel veel meer te vertellen, want het proces van de achtervolgingen blijft zich telkens met wat tussenpozen herhalen. Al die tijd zal PA zich echter nergens mee bemoeien en hij lijkt te denken "maak je niet zo druk vrouw, het is nog maar een kind". De jonge valk is zo brutaal om ook de nestkast te inspecteren. Bij mij komt even de gedachte op dat het een jonkie van vorig jaar zou kunnen zijn. Maar we zien dit elk jaar wel gebeuren en nooit hebben we kunnen ontdekken dat dit ook zo was.
Ik sta op het punt om te verkassen, het zonnetje komt nauwelijks meer door het ondertussen dichtgetrokken wolkenpak heen, wanneer ik de auto van Piet zie naderen. Ik wacht nog even op hem. We kletsen nog even wat en dan besluit ik mijn voornemen om huiswaarts te gaan toch te honoreren.
