Wie mijn verhalen wel eens leest, weet dat ik niet altijd alleen maar naar de slechtvalken in De Mortel ga om ze te spotten, maar ook wel eens om tot rust te komen. Mijn troost er te zoeken wanneer er iets heftigs op mijn pad gekomen is. Daaraan de laatste tijd helaas geen gebrek. Ook nu weer....
Het was bijna een jaar geleden toen een collega van me plotseling onwel werd op zijn werk. Onze BHV-ers waren er meteen bij en natuurlijk geef je hen de ruimte. Maar van wat ik zag werd ik niet blij. Toen even later de diagnose ons ter ore kwam, wisten we het eigenlijk allemaal wel. Jeroen zullen we (voorlopig) niet meer terugzien.
Vorige week hoorden we dat er palliatieve zorg voor hem aangevraagd was. Dat was enorm schrikken, want zo snel hadden we het naderende einde niet verwacht. Vanmiddag belde mijn manager me thuis op om het droeve bericht over te brengen dat Jeroen er niet meer is. Hij had afgesproken dat wij het nieuws pas omstreeks de begrafenis zouden mogen horen. Ik respecteer zijn keuze, maar ik schrok me te pletter.
Dan is de gang naar De Mortel haast onvermijdbaar. Even de wind om de oren te voelen, even de gedachten van me af laten blazen en dan het liefst door mijn gevleugelde vrienden gegrepen te worden en met hen mee door de blauwe hemel te glijden. Het klinkt allemaal zo boerenkool, maar het helpt me echt.
Bij de toren staan auto's. Er wordt dus gewerkt. Ik kan dan ook geen valken ontdekken,... alhoewel... wat zie ik daar toch naast de nestkast? Da's toch geen valk? En toch ook niet een menselijke gestalte die boven het muurtje uitkomt? De verrekijker vertelt me dat het ding lijkt op een megafoon.
Nu weet ik dat microfoons en koptelefoons qua techniek heel veel van elkaar weg hebben en met wat fantasie zou je er ook gewoon geluiden mee kunnen opslurpen. Zou dit de beloofde verbetering van het geluid teweeg moeten brengen? Een negatief stemmetje in me zegt dan meteen: had dat niet anders gekund? Wat zullen velen denken dat er een valk zit!
Ik heb mezelf beloofd me er niet mee te bemoeien, dus laat ik het maar zo. Ook bij het raampje zie ik een vergelijkbare constructie. Het zal wel.
Ik ga op pad. Langs de Loop voert het pad naar de achterzijde. Geen koeien te zien, geen kudde reigers, geen trosjes duiven en geen trosjes kraaien. Ik hoor de buizerd, maar ik zie hem (nog) niet.
Mijn kijker gaat voor me op zoek, voor het gemak draait mijn hoofd met de beweging mee. En daar zit ie.... Ik zie de buizerd tegen zijn rug. Hij zit in een boom ver van me vandaan. Ik zie hoe hij voorover buigt... en inderdaad... weg is ie.
Dan ga ik het veld op en ik vloek wanneer de lens van mijn camera wat hard tegen het wildpoortje knalt. Ik loop naar Piet zijn bengske en zie tot mijn verrassing de valk op de lamp aan mijn linkerzijde (de noordoostelijke kant van de toren). Lang krijg ik niet om het plaatje te maken want opeens is de valk weg. Iets omlaag duikend en meteen uit mijn beeld gaand.
Het duurt niet erg lang of ik hoor iets achter me vandaan komen. Snel probeer ik mijn camera zo in te zoomen dat ik deze valk kan volgen. De valk landt op de lamp precies voor me. Weer schiet ik wat plaatjes, maar ook nu zit de valk er niet lang. Een tweede valk jaagt de lampzitter op en wanneer deze op de betonnen rand naast de lage antenne landt zie ik de tweede valk opeens over de ander heen razent. Met een typisch opgewonden slechtvalkengeluid raast deze langs de ander. Ik besluit om mijn camera op filmen te zetten in de hoop iets in de beweging mee te kunnen filmen. Dat lukt maar ten dele, maar met een tweede fragmentje erbij heb ik een minuutje film. Wanneer ik de camera weer op foto's zet vraag ik me af of dit een baltsvlucht is. De valk op de betonnen rand lijkt haast te worden aangevallen en samen vliegen de twee nu weer als spelend met elkaar op. Wanneer ik even later het plaatje op mijn display uitvergroot doet me dit aan een juvie denken. Jammer dat er geen scopenist aanwezig is.
De zon komt rechts van me binnen en is fel. De wind is erg koud, lang zal ik hier niet blijven, zeker niet omdat het boeiende schouwspel in de lucht ook vanaf de andere kant te zien zal zijn. Misschien staat daar de zon wat gunstiger voor het maken van prentjes. Ik waag de gok.
Terwijl ik me even posteer bij de houten poort nabij de toren kan ik een paar fraaie plaatjes maken, of ze lukken is de vraag. Het is evengoed genieten en of dat nu wel of niet met mooie plaatjes gaat, dat boeit me nu even niet.
Na dit even aangekeken te hebben besluit ik voor het bredere overzicht te gaan. Daarvoor zal ik terug moeten naar het spottersveldje, Maar daar aangekomen merk ik dat de zon hier nog ongunstiger staat en de wind hier nog kouder lijkt. Maar mijn doel is bereikt, ik ben even lekker gaan Mortelen en ben mijn trieste bui kwijt...
Jeroen, vaar wel kerel. Zorg maar dat de systemen daarboven als een zonnetje gaan draaien....
