Het autorijden is nog steeds geen pretje. Toch wil ik naar buiten nu het weer kan. Gisteren 20 minuten, zou het vandaag al langer kunnen? Ik wacht mijn stoelgang af en zal daarna meteen vertrekken, dat geeft me de optimale tijd voor een buitensessie.
Een gemeentewerker ruimt de restanten van de gekapte boompjes op. Ik kan het niet laten om hem niet aan te spreken. De man wijst de schuld af, hij weet van niets en komt alleen de rommel opruimen. Zijn collega weet er wel alles van, maar die is elders aan het werk. Ik vertel hem dat ik niemand persoonlijk iets verwijt, maar dat ik het enorm jammer vind dat met name dit ene boompje gerooid is en dat ik niet begrijp wat de reden is.
De valk zit op het puntje van de antenne. Ik zie dat graag, want dit duidt op alertheid. Dit is de hoogste positie op de toren en wijst op honger. De andere valk vliegt opeens ergens van de toren vandaan op en maakt zich op weg naar een voor mij onzichtbaar doel. De antennezitter gaat er ijlings achteraan. Ze verdwijnen meteen uit mijn zicht en hoewel ik me over het hele veldje verplaats om ergens nog een stipje te kunnen zien, ik zie ze niet meer.
Het zonnetje doet een veel hogere temperatuur vermoeden dan het werkelijk is. De wind, ja hoor: op dit nu helemaal onbeschutte veldje, wait koud door me heen. Ik zoek in de berm naar een nieuwe schutplaats. Maar de kleine eiken bieden niet veel beschutting. Het doet me denken aan de klassieker. Ooit noemde ik de plek "Harries droge sloot plaats, goh wat lang geleden is dat alweer". De plek kan ik eenvoudig terugvinden en het idee om hier mijn eigen schutplekje van te maken krijgt steeds meer vorm. Inderdaad scheelt het wat met de wind en is er keuze om zowel voor als achter het boompje een opstelling te maken die beschut tegen de ergste wind. "Het kan niet tippen tegen het gerooide boompje", zeur ik nog wat na.
Opeens zit de valk er weer. Nu op de hoogste hark van dezelfde antenne. Geen prooi, nog wel alert. De ander zie ik niet.
Een paar gaaien maken ruzie. Ik besluit naar ze op zoek te gaan. De gemeentewerker laadt er zijn vrachtwagen met nog meer gerooid hout. Een groene volkswagen nadert vanaf de toren. "Dat lijkt wel... dat IS Gerrit E", een vorm van blijdschap komt opzetten. Met zijn tweeën spotten is zoveel leuker dan alleen. Ik ben ook benieuwd naar het verhaal van Gerrit, die in het weekend al de voortekenen van het rigoreuze snoeiwerk heeft gezien.
Gerrit stapt uit zijn auto en gaat, net als ik even daarvoor, verhaal halen bij de gemeentewerker. Die wijst naar mij: "ik heb het al tegen hem gezegd".
Gerrit draait zich om en lacht. "Dat had ik kunnen weten, dat jij daar al naar gevraagd zou hebben".
We besluiten er niet al te dramatisch meer over te doen. Het boompje is weg, de beschutting is weg en een deel van de geborgenheid is weg. Het boompje heeft ons veel geleerd over kleine vogeltjes die we niet kenden. Jammer, heel jammer, maar goed: nu een punt daarachter.
Het bekske koffie doet ons goed. De kou is veel heftiger wanneer de zon zich af en toe laat bedekken door een wolkenveld. En die wolkendekken nemen steeds meer toe. De kou is zelfs zo groot dat ik de buizerd die Gerrit opmerkt, alleen met de ogen volg. De camera en kijker hangen werkeloos op mijn borst. De valken zijn opnieuw verdwenen. Precies met de toren als hinderlijk obstakel ertussen zijn de valken verdwenen.
Ik merk dat mijn maximale tijd wegtikt, ik moet gaan. Maar dan wijst Gerrit omhoog: "nou moete gij wel efkes oplette". Beide valken keren terug naar de toren. De ene, die ik denk te kunnen benoemen als het nieuwe vrouwtje, draagt een enorme prooi met zich mee. Ze heeft duidelijk moeite om de prooi ergens op de toren te brengen. Jammer genoeg voor ons, is de landing natuurlijk weer op een voor ons onzichtbare plek. Ook PA verdwijnt er ergens in die buurt.
Voor mij is dit het moment om echt te gaan. Ik kan het risico niet nemen. Wanneer ik mijn auto gekeerd heb zie ik Gerrit een roterende beweging met zijn vinger maken: "eentje draait er om de toren", zo begrijp ik. Ik moet door...
De plaatjes, tevens drie campics van vanmorgen:
