Ondertussen alweer uit een grijs verleden, om precies te zijn uit de franse les op de middelbare school, stamt de reden achter de titel van vandaag. Mon trésor (mijn schat), kon op meerdere manieren uitgelegd worden, zo wist de leraar te vertellen. Een schat kan iets groots zijn, zoals een schatkist met gouden dukaten, maar het kan ook iets kleins zijn. Iets veelbetekenends voor jezelf of voor een klein groepje mensen, iets wat een ander dan weer niks doet.
Wanneer ik vanochtend aankom bij het spottersveldje zitten daar drie verkleumde mensjes aan de tafel. Het zijn "Millus" en "Eersel". Ik hoor dat er vanochtend al vier valken gespot zijn, maar dat het geenszins zeker is dat ze allevier bij de toren hun thuis hebben. PA zou de ene toch enigszins begeleid hebben met het vinden van de grenzen van het territorium. Oftewel met zachte dwang de uitgang gewezen hebben.
Nu zitten er twee valken, boven elkaar op de lamp en het raampje direct onder de ring. PA lijkt me de bovenste te zijn en Gerrit E weet me te vertellen dat VV de ander is.
Terwijl ik sta te prutsen aan de kapotte rits van mijn jas hoor ik dat er een nieuwe "Geo-cache schat" is gelegd op niet al te grote afstand van de oude "PA is een kanjer"-schat van Harrie Hoekstra. Harrie is de trotse opa geworden van Helena en de meiden vonden het daarom zeer gepast om de nieuwe schat "OPA is een kanjer" te noemen.
De koude wind wordt mijn companen teveel. Zij stappen op, maar ondertussen nadert Piet uit Lieshout al. Piet is soms een mopperaar. "De plek zo dichtbij het prikkeldraad is gevaarlijk", zo oordeelt hij. Gerrit E haalt zijn schouders op, ik merk dat hij het maar onzin vindt.
Nauwelijks hebben ze de Hemelsbleekweg verlaten of daar stopt een auto bij het spottersveld. Een man en vrouw doen eerst nog even alsof ze naar de toren staan te kijken, maar een knipoog over en weer tussen Piet en mij geeft al aan dat die twee op het spottersveld allang in de smiezen hebben waar het hier om gaat. De man opent een gesprekje en loopt wat rond op het veldje, het apparaatje in zijn hand is voor ons genoeg om te snappen dat de afleidingsmethode niets anders is dan ons af te leiden over de ware bedoeling: het lokaliseren van de schat. We laten merken dat we op de hoogte zijn van de schatzoekerij en dan loopt de man naar zijn auto om nog iets te halen dat de schat boven zal moeten halen. Dan blijft de man zijn trui hangen aan een stuk prikkeldraad. "Ziedet nou wel?", zo haalt Piet zijn gelijk.
Een grasmus vliegt op een van de voerbakjes. Ik wijs Piet er op en nog altijd ben ik blij om van hem de bevestiging te horen dat ik het vogeltje inderdaad goed herkend heb.
De valken verlaten hun post en wanneer de gasten vertrokken zijn en Piet zoals gewoonlijk het puntje in de lucht als eerste ontdekt, brengt ons dat terug bij de slechtvalken. Drie valken ontdekken we. Fraai in het licht maar helaas toch ietsje te ver van elkaar vandaan om er twee of meer tegelijk in beeld te kunnen nemen. Mijn camera filmt dan toch maar.
Twee zien we er terugkeren naar de toren, de ander raken we kwijt. Het is zat geweest. De koude wind wint het van het fraaie najaarszonnetje.
