Kerstmis 2013

Het is begonnen, het jaarlijkse feest ter herdenking van de geboorte van het kieneke Jezus in een stalletje in Bethlehem. Voor mij begint de dag vroeg met een eenzaam ontbijtje en een lekker rondje met Wisky. Het is de lange variant die me onder andere om het sportpark, de woning van mijn dochter, en mijn favoriete Griekse restaurant voert. Wisky loopt lekker mee vanmorgen en dus gaat de wandeling die soms wel een uur duurt nu minuten korter. De wandeling die begon in het duister eindigt bij daglicht. Onderweg kom ik maar weinig mensen tegen. Maar die mensen die ik dan wel tegenkom breng ik een kerstgroet. Allen kijken even raar op alsof ik iets vreemds zeg en groeten dan gehaast terug in alle gevallen verschijnt er een lach op het gezicht.

Grappig, dat zo'n klein gebaar een lach op nog niet uitgeslapen gezichten kan toveren.

Wanneer ik wat later even achter de PC kruip is daar meteen het gevoel dat ik nauwelijks kan beschrijven, het heeft iets dwingends, ik noem het wel eens de "roep van de toren". Ik weet dan al dat niets me zal kunnen weerhouden: ik ga straks even "Mortelen".

Wanneer mijn vrouw en ik een croissantje met een lekkere kop koffie hebben genuttigd en mijn vrouw verder gaat met de bereiding van de kerstmaaltijd, waar ik alleen maar bij in de weg kan lopen, grijp ik mijn camera. "Ben effe naar De Mortel". "Tot zo". 

Vlakbij de toren staat een zwarte bus. De nieuwe eigenaar van het "vogelparadijs", keert terug van het uitlaten van zijn hond. Hij ziet me aankomen en lijnt gauw zijn knorrige hond aan. Hij lacht en maakt een groetende beweging met zijn arm. Ik zet mijn auto op de bekende plek in de berm en stap op het spottersveldje. Aan de overkant van de Loop valt me eerst de reiger op, maar dan gaat mijn aandacht naar de toren. Nauwelijks heb ik de valk op het rooster ontdekt of daar klinkt een gechup. Het klinkt doodringend, niet echt vriendelijk. Is dit het waarschuwende geluid van menselijke bezoekers op de toren? Nee, toch niet. Ik zoek naar de betekenis van dit geluid. Is het nu wel of niet onvriendelijk? De valk op het rooster buigt voorover. Prooi? Ik snap het niet helemaal. Dan is daar die andere valk. Nog harder klinkt het geluid vanaf het rooster. De valk in de lucht maakt rondjes om de toren en zoeft af en toe vlak langs het rooster. Razendsnel gaat het knopje op filmen. "Wat het ook is, ik zal het op film zetten, bedenk ik vastberaden".

Bij een volgende passage zie ik de valk op het rooster niet meer zitten, maar ik heb geen tijd om dat rustig te onderzoeken, want de valk in de lucht houdt me teveel bezig. Het licht is prachtig en dus zie ik hoe de valk af en toe fraai in het licht zit. Heel even zie ik de tweede valk in mijn beeld. Ik kan ze niet allebei volgen. Stiekem probeer ik even over het vizier te kijken waar die valk is, maar ik zie haar niet. 

Dan verdwijnt de valk aan de achterkant. Rustig scan ik de toren nog even af, maar ik kan nu geen valk ontdekken. Mooie gelegenheid om een wandeling te starten. En dan zie ik de valk opeens met razende snelheid van de toren af richting Gemert vliegen. Meteen is daar ook de ander. Die landt op de linkerlamp. Terwijl ik de valk in het vizier neem, zie ik opeens een valk op de GSM antenne zitten. Waar die nu opeens vandaan komt? Daarstraks zat ie er nog niet.

Aan de overkant van de Loop is het meer dan drassig. Op alle lager gelegen stukken zijn nieuwe poelen ontstaan. Alleen in het midden van de strook tussen Loop en bosrand is het veld begaanbaar zonder natte voeten te krijgen. Toch gaat de wandeling gewoon even naar het beruchte boompje bij de Loop en daarna verder door het smalle paadje in het bos. Achter het bosje zie ik een zilver- en een blauwe reiger gebroederlijk naast elkaar staan. Ik bekijk het even en besluit dan over het brede pad door het bos terug te keren. Het pad is geen pad meer, maar eerder een sloot. Ik zoek de hogere delen en probeer zo met droge voeten uit het bos te komen. Onderweg ontmoet ik een mij onbekende man, waarmee ik keuvelend door loop naar het klappoortje. Ik ga verder over het bruggetje en de man blijft aan deze zijde van de Loop.

Even later sta ik weer op het spottersveldje en zie daar hoe de twee valken ieder aan één zijde op een lamp zitten. In het bosje achter me zie ik een hoopgevend tafereel: er zit weer een buizerd in de boom bij het poortje bij de Loop bij de wei, bij het driepootpaaltje....

"Het gaat een mooie lente worden", besluit ik nu al, alsof ik er iets over te zeggen heb. Fijne dagen, iedereen!!!!