Mijn vakantie heb ik tot nu toe betiteld als "herstvakantie". Maar in mijn laatste week is er dan toch de ommekeer. De zon wint het van de bewolking en het is zowaar fraai te noemen. Wat heb je dan nog te klagen? Gisteren hebben we een uitstapje gemaakt met een boottocht op de Maas en uiteraard ontging me de slechtvalkenkast niet. Een duif zat doodgemoedereerd op het dak van de fabriek, waardoor ik toch snel de indruk kreeg dat de slechtvalken (als ze er al zijn), nu niet thuis waren. Vogels waren er genoeg waarbij mij vooral het enorm grote aantal nijlganzen opviel.
Na dit fraaie uitstapje hebben we nog even heerlijk gegeten bij mijn favoriete Griekse restaurant, wat wel tot gevolg had dat er even hard gesport moest worden om de kilo's weer op het gewenste peil te brengen.
En dat brengt me bij het begin van het verhaaltje van vandaag. Vanwege het stevige sporten vanochtend moet ik even wachten tot na de lunch voordat ik even kan gaan Mortelen. Vermoedelijk ik de warmte er de oorzaak van dat er geen enkele auto in de berm staat en ook bij de toren staan geen auto's van wandelaars en/of hondenuitlaters.
De eerste valk (VM) zie ik meteen op de lamp aan de linkerkant zitten. En ook VV is zo gevonden: op de koektrommel onder de ring. En omdat het nogal heet is op het spottersveldje besluit ik op zoek te gaan naar de laatste juveniel. En omdat er geen wandelaars / fietsers en wat dan ook te zien zijn acht ik de kansen op het spotten van bijvoorbeeld het ijsvogeltje ook op meer dan 50 procent. Maar eerst ga ik op zoek of de laatste der juvenielen nog thuis woont. Ik ga door het bos waar de temperatuur heerlijk is en sta even stil bij de plek waar ik de oversteekplaats bij de zandhoop kan observeren. Er blijkt geen ijsvogeltje te verblijven. Ik ga verder. Eerst bekijk ik het bruggetje, dat ook een potentiele ijsvogelstek is, geen ijsvogeltje. Verder gaat het langs de Loop. Bij het wildpoortje observeer ik eerst de kale bomen voordat ik me door het poortje slinger. Er is geen (roof)vogel te ontdekken, wel hoor ik de groene specht die zich echter niet laat zien.
Tot mijn verbazing vind ik het jonkie ook: zittend op een lamp aan de noordoostelijke (achter)kant. Ik had in gedachte het zinnetje "zoals te verwachten is de laatste juveniel niet meer aangetroffen" al opgeschreven, maar de juveniel zit er dus nog wel. Ook aan deze zijde bakt de zon behoorlijk en omdat hier geen enkele beschutting is, besluit ik terug te keren naar de schaduw in het bos. Bij de splitsing van de Loop heeft het water moeite om het linkerdeel te bereiken omdat er een kleiachtige substantie tussen de keien ligt. Direct achter de keiendam staat het riet erg dicht waardoor het mooie uitzicht eigenlijk bedorven is. Dan zie ik het vogeltje op een van de keien huppen. Ik zoom in en probeer het vogeltje te herkennen, maar dat valt niet zo mee. Ik ben er ook niet erg goed in moet ik toegeven. Nog teveel vogels lijken teveel op elkaar en de behoefte naar een kenner wordt groter naarmate het vogeltje geduldig in de buurt blijft zitten. Is het een pieper? Is het een rietzanger? Sakkerdju was Piet nu maar hier. (Noot: Gerrit van Roij heeft me geholpen om het vogeltje te determineren: het is een tapuit)
Dan komt er een haast bevrijdend gekrijs vanaf de toren. Ik besluit het vogeltje te laten voor wat het is en keer terug langs de Loop tot aan het hek helemaal vooraan voorbij het bruggetje. Er hangen her en der wat rode en gele linten geknoopt aan poortjes en het bruggetje: sporen van een vossenjacht of iets dergelijks. Bij de zandhoop nog steeds geen ijsvogeltje, ik keer terug naar de Hemelsbleekweg. De valk op de linkerlamp is verdwenen. "Haha, heeft de jeugd vader toch zover gekregen dat ie op jacht is gegaan", lach ik, terwijl ik verder ga. De valk op de koektrommel zit er nog steeds, Het verbaasd me niets, want het is VV die daar zit en die laat zich niet zo gauw tot actie aanzetten door haar kids.
Bijna ben ik bij het spottersveldje wanneer ik opeens de twee valken in de lucht zie. De heldere blauwe kleur van de lucht maakt dat de valken bij een bepaalde wending plotseling in stealth modus gaan. Niet te begrijpen, maar je volgt ze en opeens ben je ze kwijt. Hoe krijgen ze dat toch voor elkaar?
Het duurt even en dan is daar opeens weer een valk in de lucht. Ik sta op dat moment in de schaduw van een boompje omdat mijn waterflesje te snel leeg is gegaan op het spottersveldje en ik voel dat ik even moet "schuilen". De valk komt opeens in beeld en ploft vrijwel meteen op de bovenste ring neer. "Prooi?", vraag ik me half hardop af. Het is de juveniel. De snavel ver opengesperd alsof ze naar adem snakt. Ik wacht op de plukbewegingen, maar die blijven uit. Een stel fietsers leiden me een paar tellen af. Ik kijk weer naar de ring en... inderdaad de vogel is gevlogen.
Een paar tellen later zijn daar opeens twee valken in de lucht en dan opeens zie ik dat ook VV zich in de helderblauwe lucht begeeft. Het lukt me niet om ze alledrie op de foto te krijgen en het filmpje start ik te laat, maar ik vind het heerlijk om de drie valken in de lucht te zien.
Het is VV die als eerste "afhaakt" en terugkeert naar haar vaste stek op de koektrommel. Dan lijken de andere twee ook ergens uit mijn zicht te landen. Nog één keer zie ik de twee weer achter elkaar aan racen. Anders dan een paar dagen geleden lijkt dit niet op het wegjagen van een kind door een ouder. Het is eerder spelend met elkaar een eindje gaan vliegen.
Weer raak ik de valken in open air plotseling kwijt. Het blijft een vreemd fenomeen dat ik al een paar jaar eerder voor het eerst zag. Het ligt niet aan mijn slechte ogen, want daar had ik toen nog niet zoveel last van. Dorst. Het indringende gevoel dat dorst heet is er weer geheel plotseling en maakt me onrustig. Ik loop naar de auto en vertrek maar. "Het is ook nooit goed", schiet er door me heen....
