za 15 augustus, 11:15 - 14:45u
Ik weet dat er minstens één iemand dubbel zal liggen van het lachen wanneer hij de titel van dit verhaaltje leest. Was het niet in 2007 dat ik een apotheose inzette in het naseizoen dat bijna dagelijks een vervolg kreeg, tot diep in december toe? Dit keer zal het toch wel iets anders gaan. De kids hebben hun thuisbasis verlaten, dat is wel duidelijk geworden. Af en toe komt er nog wel eens eentje op de koffie, maar verder zijn ze zelden nog op of bij de toren te bewonderen. Althans niet op de momenten dat ik er ben gaan kijken. Dat is de afgelopen weken nog wel een paar keer gebeurd, maar de waarnemingen waren telkens zo beperkt en het licht ook nog erg ongunstig dat het me geen verhaal waard was.
Het licht! Wie mijn verhalen wel eens leest zal met mij ontdekt hebben dat het licht erg belangrijk is om een wat aardige serie foto's neer te kunnen zetten. Vanmorgen was dat licht wel okee, zo leek mij en dus ging ik iets na elven op pad naar De Mortel.
Op de HB-weg is geen ander verkeer te ontdekken. Dat is niet zo verbazingwekkend, want anderen zullen ook wel gemerkt hebben dat er niet veel meer te beleven valt met de valkjes. Ook Gerrit E is er niet. En die had ik nu juist nog wel verwacht. Een eerste inspectie van de toren levert geen verborgen valken op. Niemand thuis? Bijna tegen beter weten in glijdt mijn kijker even langs de nestkast en... verhip, zit er daar nu een naast de kast? Ik stel mijn kijker wat scherper in en zie dan niets. Een seconde later beweegt er opnieuw iets naast de kast. Nu heb ik mijn camera gericht en ik schiet een plaatje. Dan hupt de vogel op het rooster. Weer schiet ik een plaatje en vervolgens ga ik onderweg om via de Snelle Loop naar de achterkant te wandelen. Mogelijk zit daar nog wel een slechtvalk.
Nauwelijks zet ik een paar stappen of ik zie ineens een grote roofvogel zowat over het spottersveldje richting Froonacam vliegen. Hij zit laag dus stel ik snel mijn camera in om er een plaatje van te schieten. Maar dan zie ik ineens zowat pal boven me een tweede grote roofvogel vliegen. Prachtig in het licht. "Dat kon wel eens een juweeltje worden", glunder ik van binnen. De roofvogel, die me in eerste instantie een buizerd lijkt, vliegt laag tussen de bomen langs de HB-weg en draait dan enigszins weg richting De Mortel. Maar keert dan ineens weer om en vliegt ditmaal pal over me terug in de richting van de toren. Ik hoop dat ik mijn camera niet teveel beweeg wanneer ik mijn plaatjes in de gauwigheid schiet. Wat heeft deze buizerd een lange staart?!! Is het wel een buizerd? Wanneer ik de foto's terugkijk op mijn display slaat de twijfel toe. De beide roofvogels zijn ondertussen verdwenen en dus vervolg ik mijn weg maar. Aan de achterkant zit geen valk en dus loop ik een stukje door naar rechts om de noordzijde te kunnen zien. "Jawel, daar zul je S2 hebben", lach ik wanneer ik een grote en brede valk rustig op een lamp zie zitten. Ik maak weer wat plaatjes en besluit maar terug te gaan naar het spottersveldje. Het is warm vandaag, maar dus ook geweldig licht, maar juist op het spottersveldje kan ik daar nu het best van profiteren. Tevreden zet ik mijn terugmars in.
Terug op het veldje zie ik rechts op de onderste ring een staartje uitsteken. "Dat is een valk", weet ik wel zeker. Of het een nieuw aangekomen valk is, of dat S2 zich tijdens mijn terugtocht een etage hoger is gaan begeven is me niet duidelijk. Op het rooster zit ook een valk. Door het licht lijkt de valk licht van kleur, maar verder komt er geen argwaan in me op.
Dan arriveert Gerrit E alsnog. Het is laat voor zijn doen, maar stukken met de PC verklaren een heleboel. Gerrit lacht. "Da's een duif op het rooster". Verbaasd zet ik mijn kijker voor mijn ogen en lachend moet ik erkennen dat de zo lichtkleurige valk een... duif is. "Nou zie ik hem niet meer", zegt Gerrit, terwijl ik meen dat de duif naar binnen is gegaan of mogelijk iets verder op het rooster is gaan zitten. De mobiele tamtam van Gerrit brengt uitkomst. Ik weet niet eens wie hij gebeld heeft, maar 'de andere kant', vertelt dat de duif naar binnen is gegaan. Ik hoor Gerrit herhalen dat er eerder ook een valk op het rooster heeft gezeten. Tevreden concludeer ik dat de eerste waarneming van vandaag dus toch wel degelijk een valk was.
Even later zien we opnieuw een valk. Deze landt op de stelling met de nieuwe schotels. Tot twee keer toe zoekt de valk een andere stang op om op te gaan zitten. "Hij zit niet op zijn gemak", zegt Gerrit. "Dat bevalt me wel, .. gaat ie misschien nog wat doen", antwoord ik. En inderdaad zet de valk even later opnieuw aan om op jacht te gaan. Volgens Gerrit is er nog een andere vogel in de buurt. Maar filmend kan ik geen andere vogel ontdekken. Wanneer de slechtvalk (Pa?) even later terugkeert, lijkt het alsof hij rechts op de bovenste ring is gaan zitten en dus besluit ik nu het onverharde weggetje maar eens in te slaan om daar poolshoogte te gaan nemen. Verder dan S2 die nog steeds op de onderste ring zit kom ik niet. Wel lijkt het of er een duif precies over S2 heen vliegt. Maar omdat ik nu pal onder de toren sta, ben ik de duif meteen ook weer kwijt.
Wanneer ik het even later navraag bij Gerrit E, blijkt hij geen duif of andere valk gezien te hebben. Nog een keer duikt er een vogel op. Omdat ik alleen de laatste fracties van seconden van het gebeuren zie, kan ik niet zeggen of het een slechtvalk is, maar de ineengeslagen vleugels en het als een pijl naar beneden duiken doet me er toch wel heel erg sterk aan denken. Gerrit twijfelt meer. We zullen het wel nooit meer te weten komen.
Terwijl Gerrit nog eens vertelt over de tweede vogel die zo dicht in de buurt van de slechtvalk (PA?) vloog, toen ik aan het filmen was komt Gerrit112 op het veldje gelopen. Boekjes brengen geen uitkomst, maar de plaatjes zijn altijd leuk om te bekijken. Ook de 'twijfelbuizerd' van vanmorgen komt nog eens ter sprake. We bekijken de staart, die op één foto wel erg lang lijkt. Maar op andere foto's is ie beter te zien en is daar mooi afgerond. "Thuis op de computer zal het wel beter te zien zijn", vinden beide Gerritten. En gelijk hebben ze.
Dan gaat Pa nog één keer op pad. Een mooie gelegenheid om het filmpknoppie weer eens aan te zetten. Misschien een mooie seizoenafsluiter. En nadat Pa in de verte verdwijnt is het ook de laatste waarneming. Een hele poos turen we in de lucht, maar er is behalve gemotoriseerd vliegverkeer geen luchtoefening meer te zien. Ik groet mijn companen en vertrek naar huis.
