Een irritant geluidje aan je nieuwe auto moet natuurlijk eerst gecontroleerd worden en dus was er vanmorgen geen tijd voor een Morteling. En met wat schuifwerk in het programma voor vandaag zie ik vanmiddag best kans om even de schade in te halen. Om half drie sta ik met gerepareerde rechterbuitenspiegelkap, de oorzaak van het geluid, in de berm bij het veldje.
Ik word meteen getrakteerd op een vliegbeweging om de toren, die wonderwel eindigt aan de andere kant van het hek bij de wiphoek. Het was zo verrassend dat ik maar een enkel plaatje van het vliegen heb kunnen maken. En voorlopig zal dat dan ook de enige vliegbeweging zijn. Alhoewel: een paar keer gaan er vliegtuigen op het oog gezien heel laag over de toren heen. In werkelijkheid valt het met dat lage nogal mee natuurlijk. De laatste is een legerkist en die zorgt voor een glimlach op mijn gezicht. De gedachten gaan vanzelf een weekje terug.
Een auto rijdt me voorbij en niet dat dit zo bijzonder is, maar wel wat daar op volgt. Drie mensen stappen vlakbij de poort van de toren uit. Lopen eerst een klein stukje het bos in en keren dan weer terug naar de poort en doen daar iets. Er wordt wat geprutst op de grond. Voor de zekerheid zoom ik maar even maximaal in, je weet maar nooit wat er allemaal nog volgt.
Eerst denk ik aan een mogelijke gewonde valk (wie weet wat ik ondertussen gemist heb?), maar dan lijkt het of er iets onder struiken verstopt wordt. Een nieuwe GEO-cache of heel iets anders?
Ik vertrouw het niet helemaal en maakt toch maar even een kiekje van deze personen, weggooien kan immers altijd nog.
Zonder jas aan is het best fris en het kan geen kwaad om mijn groene jack even uit de auto te halen, dit heeft in het verleden al eens vaker geholpen om wat benodigd ontzag af te dwingen.
Er lijkt iets in de auto te worden gelegd en wat later rijden de drie aan me voorbij. Ik heb op dat moment een roodborstje in het vizier en zet dat op de foto. Het zijn al de eerste stappen in de richting van de poort. Onderweg kijk ik goed rond, zowel in het struweel als verderop aan de overkant van de Loop waar de nijlganzen een tweetal ongewenste soortgenoten verjagen. In het struweel zie ik een konijntje zichzelf verbergen. Wanneer ik beter kijk zie ik diverse bijna niet waarneembare konijnenholletjes. Ik word opnieuw voorbijgereden en opnieuw stappen mensen (met een papier in de hand) uit de auto en lopen linea recta naar dezelfde poort van het torenterrein. Ze zijn duidelijk naar iets op zoek. Ik hoor de dame met het papier in de hand zeggen: "er zouden maar van de Schotse Hooglanders lopen waar HET ligt". Ik weet wel zeker dat deze mensen op zoek zijn naar een gloednieuwe geo-cache. En bemoeial die ik ben wijs ik naar de struik waar HET moet liggen. Maar men vind er niets. Eén van de vrouwen geeft al aan dat het voor haar wel goed is. De andere twee zoeken toch nog wat verder. Ik loop door en ga het bos in. Nabij het bruggetje wordt mijn gang bedachtzamer, altijd is daar de hoop op een ijsvogeltje, maar opnieuw is dat tevergeefs. Bij het klappoortje zie ik iets blauws dat wel met een blauwe kabel in de grond vast lijkt te zitten. Het blijkt echter een blauwgespoten visnetje te zijn dat vermoedelijk achtergebleven is van een sessie amfibieen zoeken.
In de mini-plasjes hoor ik nu wel degelijk geplons, niet zo veel als andere jaren. Ik loop verder en sta even later bij de oversteekplaats voor de runderen bij de zandhoop. Het geklater van het water dat door de watervalletjes geperst wordt boeit me altijd enorm, ik kan daar wel honderd plaatjes van staan te maken. Een plastic bak is door de stroom tegen het dammetje gedrukt en wordt al overwoekerd met waterplanten. "De natuur pakt het gewoon in", lach ik in mijn eentje. Verder gaat het. Achter het bos zie ik tussen de bomen door een rund staan. Het kijkt naar me. Het is een roodbruine Abderdeen Angus en die lijkt niet in de kudde te staan. En dat duidt op waakzaamheid. Wat is er met dit rund aan de hand en waarom is ze zo waakzaam? Een volgend ogenblik weet ik waarom. Er staat een jong kalfje bij dat niet heel oud is. Ik denk meteen terug aan de opmerking over de hooglanders en kijk naar de toren of de "zoekers" er nog zijn. Dat is het geval. Zou ik met een armzwaai wijzen naar moeder en kalf? Nee, allicht niet. Laat moeder en kind maar gewoon met rust. De plaatjes die ik heb kunnen maken kan ik ze eventueel wel laten zien. Ik loop terug en zie een rood knipperend symbooltje in mijn display. Zit er dat altijd? Nee toch? Het dringt niet eens tot me door wathet symbooltje me wil zeggen. Onder bij de toren blijken de zoekers vertrokken, maar er komt een derde auto heengereden. "Wat is dat dan allemaal?" Er staat een nog jonge kerel bij de poort en ik besluit een praatje te gaan maken. Hij blijkt voor een vriendenweekend een speurtocht uitgezet te hebben en is erg benieuwd waar zijn "opdracht" gebleven is. Ik vertel hem wat ik gezien heb en ik merk dat de jongeman niet helemaal blij is dat de eerste auto kennelijk de spullen heeft meegenomen. Zijn accent is Twents, dat herken ik nog wel.
Ik loop verder en hoor dan opeens de valken. Meteen zie ik een grote valk (zou het VV zijn?) boven me vliegen, maar het gaat te snel voor een foto. En dan hoor ik een geluid alsof een batterij aangedreven motortje met de laatste vleugjes energie ermee stopt. "Verdorie, mijn accu leeg", meteen weet ik nu wat ik eerder niet opgemerkt had. Rood is batterijtje dood.
Terwijl ik naar mijn auto loop word ik nu ingehaald door een fietser, ik draai me om en meteen zegt de man: "da ha je eerder moeten doen, dan ha je n'um nog gezien". Gevolgd door "hai hî um den torre gevlogge en is toen an den anderen kant op ut dak gôn zitte".
Ik ben er nu van overtuigd dat er een wissel moet zijn geweest en loop snel door naar mijn auto, verwissel mijn accu en ga nog even op het veldje zitten. De man heeft onderweg vanalles wat gezien en vertelt wat triomfantelijk dat ie tot twee keer toe de visarend met een vis heeft gezien terwijl hij aan het fietsen was terwijl er op de Mosbulten een heel stel al de hele tijd naar op zoek was. Ik vraag of ie Piet kent? Ja, die kent ie wel....
