Een kort verhaal van mijn bezoekje van vanochtend en wanneer je net thuis bent gebeurt wat je even daarvoor dacht gezien te hebben. "Voorspellend Vermogen" noem je zoiets!
In het kort dus eventjes.
Gisteren had ik een slechte dag, een feestje de avond ervoor bezorgde me voor het eerst sinds jaren niet alleen een kater, maar zorgde voor een totaal verloren dag. Nu mag ik zeggen dat het feest het an sich wel helemaal waard was :)
Vanmorgen ben ik weer helemaal fit en met het mooie weertje is een Mortelgang een absolute must. Op het spottersveldje ben ik alleen en op de toren zie ik een vanaf het vertrek thuis ongewijzigde situatie met VM op de hoek bij de antenne en met VV -zo verraadt mijn GSM- op de eikes.
De wind is een heel stuk frisser dan gedacht en ik prijs me gelukkig dat ik altijd een oud windjack in de auto heb liggen. Dat scheelt een stuk want zonder jas was het toch maar erg dunnetjes. VM verwisselt zijn plek bij de antenne bij de kast voor de hoge antenne en dat is voor nu alle actie. Het is me opgevallen dat altijd mijn eerste blik naar de lampen onder de ringen gaat. PA zijn vertrouwde stekkie. Het is leeg. Ik ga op pad om de 1 promille kans om Pa te vinden indien ie in dit bos gesneuveld zou zijn te verdubbelen. Eigenlijk hoop ik hem niet te vinden, maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om hem door kraaien te laten opvreten. Ben ik al zo zeker dat ie dood is dan? Nee, ik heb nog steeds hoop, maar ik weet dat de kans er is dat ie wel omgekomen is.
Mijn 2e promille kans is ook nu weer vergeefse moeite, als was de wandeling mooi, het passeren van ook de twee andere lege lampen doet me wat. Een buizerd brengt me van de trieste gedachten af, ik weet zeker dat ie vlakbij zijn nest heeft of aan het bouwen is. Ik loop er met een flinke boog omheen. Ik zie ook het eekhoorntje weer. Het zit op de grond en hupt telkens wanneer ik een foto wil maken achter een volgende boom. Ik lach even en wandel verder, ondertussen een zo groot mogelijk stuk terrein in me opnemend. Takkenhoopjes trekken mijn extra aandacht, als PA zwaar gewond is, zal ie zich vermoedelijk onder wat takken schuilhouden. Ik vind niets. Wanneer ik weer bij de Loop sta, staart Basje me aan. Het is de hond van jachtopziener Jan. We lopen keuvelend verder en JAn verteld over de schildpad die door de Jeugdspecht gevonden is en meegenomen is. Dat is belangrijk want er zitten diverse soorten kikkers, padden en salamanders in het water van de ganzenpoel en zo'n vreemdelingen vreten alles op. Toevallig had de bewoner van het vogelparadijs met dit verhaal net even van te voren ook al verteld.
De koeienkudde is weer flink gegroeid en we tellen drie ongenummerde kalfjes. Onder aan de toren keuvelen we verder, totdat ik een valk hoor schreeuwen. Da's een onbekende en er komt antwoord uit de nestkast. Ik heb even ervoor nog gezien op mijn GSM dat VV op de eitjes zat en die komt nu als een razende uit de nestkast en stormt de andere valk achterna. In de verte zien we hoe ze duikt en meteen achter de bomen verdwijnt. Gehaast neem ik afscheid van Jan en zijn vrouw en haast ik me naar het spottersveld.
Daar zit een vrouw even te genieten van een rustpauze in haar stokjeswandeling. Ze vertrekt na een kort praatje en dan arriveren Arie en José. Niet veel later komt ook Gerrit en nog wat later ook Piet.
Dan landt er een valk op het puntje onder de webcam. "Wie is dat dan?", vraagt Piet. het klinkt alsof ie wil zeggen "dat is toch PA!" Ik maak dankbaar gebruik van zijn aanbod om even te spieken. De haren op mijn armen schieten overeind. In eerste instantie kan ik het niet geloven maar dan kijk ik naar de baardstreep en de kleur van de rug. Is het PA? Dat kan toch niet. De valk laat zijn pootjes niet zien. Ook Gerrit twijfelt, het zou PA kunnen zijn, maar zeker is hij ook niet. Dan vliegt de valk op en gaat even later bij de nieuwe antenne zitten. Andere schaduwen andere kleuren. Is het PA? "Pff, of is het omdat we het zo graag WILLEN zien, opper ik". Bij Gerrit voert de twijfel de boventoon, "het lijkt me toch Spikkel", zegt ie. Ik kijk nog eens door Piet zijn scope en op dat moment licht de valk zijn pootje op. Duidelijk GEEN RING. "Shit", zucht ik. Het had zo mooi kunnen zijn.
Ik moet vanmiddag nog wat financiën don voor mijn moeder, dus moet ik naar huis. Ook moet ik voor een website die ik onderhoud nog een paar plaatjes van scholen maken, een beetje met tegenzin stap ik in mijn auto en rijd ik aan.
Wanneer ik even later thuiskom en snel een broodje smeer hoor ik opeens dat er op de webcam iets gebeurt, gelukkig heb ik vanmorgen de plaatjesmaker aangezet en die registreert elke twee seconden wat er gebeurt. Ik zie nog net hoe een geringde valk uit de nestkast springt. PAAAAAA ???????
Op twitter wordt ik op de hoogte gebracht, op facebook verschijnt het filmpje al. Ondertussen heb ik de laatste van de bijna 8000 plaatjes al opgezocht en zie ik .... PA !!!!!!!!!
"Je had het toch goed gezien", verschijnt er op facebook. Maar dat is niet zo. Want die valk had echt geen ring om zijn pootjes. "Voorspellend Vermogen", antwoord ik.
