Gisteren viel het op het spottersveldje vooral op hoe weinig er te beleven viel. Ik had niet veel verwacht hoor, want met vrijwel continu één valk op de eieren is er vanaf de toren niet veel meer te verwachten dan hooguit af en toe een keer een prooitje dat gebracht wordt en misschien een wissel. Maar dat ook de andere vogels zich nauwelijks zouden laten zien (wel horen) was toch wat verrassend.
Voor wat betreft de valken op de toren is de rust vooral zeer aangenaam. Ongewenst bezoek is er op dit moment relatief weinig. Wanneer ik dus vanmiddag wat later naar De Mortel afreis verwacht ik niet veel meer dan gisteren.
Op het veldje is het echter relatief gezien vrij druk: Piet uit Lieshout en Gerrit112 zijn in gesprek met een dame en heer uit Den Haag. Op de toren zie ik nu geen valk, maar er blijkt vlak voor mijn komst echter weer een derde op bezoek te zijn geweest.
En niet lang na mijn aankomst wordt er opeens ergens opzij van de toren een duikvlucht omlaag ingezet. Ik heb het niet gezien en wanneer ik gehaast mijn ogen de juiste kant op probeer te sturen blijken de twee al achter de boomtoppen verdwenen te zijn.
Dan keert de valk weer terug om op een kabel links op de hoge antenne te gaan zitten. Ik kan niet zien welke valk het is en ook op basis van favoriete plekjes kan ik niet meer dan een lichte voorkeur van PA aan deze plek toekennen.
Dat de lente toch steeds meer zichtbaar en merkbaar wordt zien we aan de vlinders die zich steeds meer melden en vandaag zien we ook een opvallend aantal hommels bij het spottersveldje. De opvallend witte wilde eend laat zich ook weer zien en omdat ik deze eend nogal opvallend vind, gaat ze al vliegend op de foto. "Actie-eend", merk ik op.
Wat later laat zich ook het sperwertje weer dicht in de buurt van de toren zien. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat dit beestje ergens dicht bij de toren gehuisvest is.
En dan is het alweer bijna kwart voor drie. Een onrsutige schreeuw van de toren wijst op iets speciaals. De valk in de antenne krijgt bezoek van een andere valk, maar het geschreeuw lijkt uit de nestkast te komen. Inderdaad zien we daar binnen enkele tellen een valk op het rooster. Een, twee, drie valken. De rekensom is niet moeilijk te maken. Kennelijk is dit een teken om de derde valk maar eens naar huis te verwijzen. Nee, het gaat niet met vliegende vaart, maar daarom niet minder duidelijk. De valk wordt naar buiten het territorium begeleid. Ik probeer het te filmen, maar van veel actie is geen moment sprake. Pas wanneer de valken niet meer dan stipjes zijn en ik de filmpoging al heb opgegeven zien we dat een van de twee de ander tot op kort afstand nadert. Ze raken elkaar niet. Dan worden de stipjes nog kleiner en uiteindelijk geven we het allemaal op. "We zien wel wanneer de winnaar terugkeert". En dat is razendsnel. Onze hoofden zijn nog maar net op de toren gericht of daar is de valk alweer. "Of is het een vierde?", meent Piet, die wel van wat sensatie houdt. "Nee hoor, die valken vliegen nou eenmaal wat harder dan dat wij kunnen lopen", weet ik.
Nog meer mensen komen even op het veldje en kijken mee omhoog. De die-hards blijven het langst. Gerrit112 vertrekt dan ook. Het gaat al naar half vier. Veel is er ondertussen niet meer gebeurd. In de verte ziet Piet hoe een gaai in boompje gaat zitten. Hij legt uit waar hij de vogel ziet, maar hoewel ik hetzelfde boompje bekijk zie ik de gaai niet. Dan opeens wat beweging en daar vliegt de gaai naar een paaltje. "Aha, nu zie ik hem wel". Passerend verkeer jaagt de gaai weg en hij passeert ons op slechts een paar meters. "Nu had je moeten knippen", lacht Piet. "Maar mijn camera stond uit en voordat alles dan schietklaar is was ie allang voorbij geweest", zeg ik tot mijn verdediging.
Dan hoor ik een roep. Het typische "hier kom ik" geluid van een naderende valk klinkt van dichtbij. Wanneer ik recht boven ons kijk zie ik de valk over ons heen razen. De landing is op de bovenste ring. "Prooitje?" Is het Piet of ik die het het eerste roept, het klinkt in koor. De scope wordt snel op de al plukkende valk gericht. "Ik zie ginne ring", merkt Piet op. Ik kijk ook door de scope en zie inderdaad ook geen ring, maar het kan dat die net verscholen is achter de betonnen rand. Ik probeer een paar plaatjes door de scope van Piet te maken. Dat is met mijn camera lastig te doen. Een pocketcamera is daar veel beter voor geschikt, maar toch blijkt het resultaat wel mee te vallen.
De prooi wordt helemaal opgegeten. We denken nu dan ook zeker te weten dat het Miep (VV) is, want PA zou toch wel wat aangeboden hebben aan zijn broedende partner. De valk vliegt zonder prooi naar de balustrade bij de hoge antenne. Daar blijft ze heel even zitten en dan is ze ongemerkt weer verdwenen. Ondertussen gaat het naar kwart over vier en wil ik wel eens weten hoe het met mijn ploegje gesteld is. Hoewel degradatie bijna onafwendbaar is, zou een zege op het hoofdstedelijke Chabab nog redding kunnen brengen.
Thuisgekomen, blijkt dat niet gelukt en dus ga ik aan de slag met het optekenen van het verhaal van de dag, dat eigenlijk ook weer niet echt een verhaal is.... in mijn hoofd ontstaat een liedje "drie valken en een hommel en wat meer". "Het is nog net geen kroningslied", lach ik en zet daarmee het grote verdriet van de onafwendbare degradatie alweer opzij.
