vr 24 april, 15:20u - 16:50u
Het moest er toch eens van komen. Zonder dat een aangepikt ei opgevallen is, is er dan plotseling toch dat eerste jonkie. Al vroeg laten campics zien dat het er toch wel zal zijn. Voor mezelf is de vreugde er wanneer S2 even van haar plekje gaat, zeker het ukkie was veel eerder al te zien, maar mijn moment is het moment dat het kleintje zich volledig open en bloot hulpeloos aan de wereld toont. Dat het nog een trap toe krijgt is komisch.
Natuurlijk kriebelt het om koers te zetten naar De Mortel, maar ik heb nog zo'n hoop te doen en bovendien heeft onze "afwastruus" het begeven en de monteur kan elk moment komen kijken. De cambeelden staan de hele dag aan en bij geluid volgt meteen een klikje. Het blijft leuk om dit te volgen.
Dan komt de monteur, constateert dat de printplaat is doorgebrand, en meteen na zijn vertrek grijp ik mijn camera, vlieg naar de auto en zoef ik naar De Mortel. Daar ben ik alleen. Ik kan Pa niet ontdekken en dus ga ik maar op pad naar de overzijde van de Loop. In de verte staat een reiger en de nijlganzen staan aan de oever van de poel. Ik besluit maar eens een afwisselend plaatje van ze te maken. Nog altijd zijn het er negen. Ook in de paddenpoel wemelt het weer van de dikkopjes. Dan loop ik weer terug.
Ik ben precies op tijd terug op het veldje want daar komt Pa. Vanuit de nestkast wordt zijn aankomst al luid begroet. Hij gaat weer op kraamvisite en of ie weer "beschuit met veertjes" heeft meegebracht kan ik niet goed zien. Er wordt luidkeels met elkaar gesproken daarboven. Ik heb het stukje gefilmd en hoop dat ik door wat dichter naar de toren te gaan de conversatie kan opnemen. Maar dan vertrekt er weer een valk (Pa weer?) die na enkele ruime rondjes weer ergens uit beeld landt. Mijn camera stopt met filmen. Even later zie ik hem opeens weer vertrekken. Ik ben te laat.
Opeens is Pa er weer, heeft ie een prooitje? Hij gaat ermee naar de tweede ring. Blijft daar eventjes zitten en vertrekt dan weer naar een plaatsje aan de achterkant van de toren. Niet veel later is er weer opnieuw een vluchtje te zien. Terwijl ik de waakzame rondjes probeer te volgen, ondanks de felle hinderende zon en de vele, vele ronddwarrelende pollen, stopt er een auto. Een man, die even daarvoor nog onder de toren omhoog stond te kijken, stapt uit. Het is zijn eerste bezoekje aan De Mortel. De man vertelt dat hij de website van de Slechtvalken Nederland nieuw leven wil inblazen. Die site is inderdaad flink verouderd en mist nu nog veel actualiteit. Natuurlijk vraag ik mijn vakbroeder met wat voor systeem hij werkt. We blijken allebei van de 'kladblok- methode' te houden. (Het ouderwetse handwerk waar je gewoon nog zelf moet nadenken dus). Ik wens hem er succes mee. Het is bijna vijf uur, dus is de tijd van gaan weer veel te snel gekomen.
