Als baasje en vrouwtje en Cindy samen allerlei dingen doen die lijken of ze ergens naar toe gaan en ze pakken daarbij ook mijn riem, dan weet ik het al: dan mag ik mee in de auto.
En dat was gisteren dus ook zo. En ik hoorde iets zeggen dat leek op "voer halen". En toen ik dat in de smiezen kreeg, was dat wel een extra kwispel met mijn staart waard. We gingen dus naar Wim, de fokker. En dat betekent weer dat ik misschien mijn mama en een paar van mijn zusjes zou zien. Leuk, joh!
Maar toe we bij Wim aankwamen zag ik daar wel een moederhond, maar dat was niet mijn mama. Die was wandelen. Jammer! Maar weet je dat die andere mama-hond een puppie bij zich had lopen. Nou, dat is dan lekker spelen. Maar ik kon er maar niet bij. Een hekje stond in de weg. We zijn toen met zijn allen naar binnen gegaan. En toen vroeg Cindy op de kleine pup even naar binnen mocht.
En toen kon ik dus wel spelen. Ik was heel voorzichtig, want hey, ik ben al groot en die pup is nog klein. Wim gaf me nog wel complimenten. Ik heb een mooie vacht en een mooie bouw. En ik gehoorzaamde goed. Tenminste, dat dacht ie. Natuurlijk moest ik toen even laten zien dat mijn baasje me niet voor niks een boefje noemt. Ik ging er mooi met de schoen van Wim vandoor. Hij moest er wel om lachen.
Daarna heeft baasje samen met Wim drie zware zakken in de auto gelegd. (Tegen één van die zakken had ik nog even gepiest, haha)
We zijn naar huis gereden. Dat duurde best wel lang, maar Cindy zat naast me in de auto en dan duurt de reis nooit zo heel erg lang, want ik heb samen met haar naar buiten gekeken en soms kreeg ik een snoepje.
Toen we thuis waren gingen we allemaal televisie kijken. Daar waren jongens met een bal aan het spelen en daar kijk ik altijd graag naar. Baasje vond het schijnbaar niet zo leuk want hij was af en toe flink aan het mopperen tegen de televisie.
Na een poosje stopten de jongens op TV met voetballen en toen ging de TV uit.
En toen kwam het saaie: ze gingen allemaal weg en ik mocht niet mee. Cindy, Tim en Amber kwamen nog wel wat eerder terug. Ik mocht nog even mee naar buiten om te plassen en te poepen en toen gingen ze naar boven. Nou, ook mooi saai.
Ik ben toen maar gaan slapen. Opeens werd ik wakker. Ik hoorde iets. Ik dacht nog: dat zal mijn baasje en het vrouwtje wel zijn. Maar dat was niet zo.
Opeens zag ik achter iets en dat was niemand die ik kende. Ik dacht toen: ik zal eens even flink blaffen, dan weet iedereen dat er bezoek is. En Cindy kwam naar beneden. Ik keek nog naar de achterdeur, zodat Cindy wist waar het bezoek was.
Toen hoorden we een plof en was het bezoek weer weg. En Cindy voelde aan de achterdeur, maar die was op slot. Ze heeft nog door het raam gekeken en zei steeds: "Goed zo, Wisky. Goed opgelet!"
En vanmorgen heeft Cindy tegen het vrouwtje verteld hoe goed ik had opgepast. En toen kreeg ik alweer een lekker hondensnoepje. En baasje zei tegen me: "Wisky, je bent een held".
Ja, en moet je weten dat baasje laatst nog tegen iemand zei dat ik waarschijnlijk bij een inbraak mee zou helpen om de spullen mee naar buiten te slepen. Nou, mooi niet dus! Want: IK BEN EEN HELD.