Het klinkt als een vast riedeltje dat door een basisschool klasje opgedreund wordt: "de loop is snel, de snelle loop". Het is een onderwerp waarnaar ik vandaag op zoek ga. Gisteren een droge dag, Dus vandaag misschien een wat droger pad langs de Loop. Ik heb Wisky al uitgelaten maar ik wil nog wat meer gaan lopen en het is niet moeilijk te raden waar.
Op de toren zijn de twee slechtvalken gauw genoeg gevonden, sterker nog: het lijkt wel of het plaatje van gisteren gewoon door loopt. De ene valk zit op de hoge antenne en de andere op de wiphoek. De buizerd meldt zich weer en dus lijkt het in alles op gisteren.
En dan ga ik aan de wandel, niet omdat ik verwacht om aan de achterkant ook nog een valk te vinden, maar juist om even van de Snelle Loop te genieten.
De meerkoetjes zwemmen met zijn tweetjes in de nu erg brede Loop. Ze hebben met alle begroeiing die er nu is, veel schuilplaatsjes. Ik zie steeds meer voordelen van alle veranderingen die er nu zijn. Tevreden loop ik verder, bij het bruggetje denk ik even na hoe ik in 2D het hoogteverschil kan weergeven zonder dat alleen bij de waterval van de stuw te doen. Het valt niet mee maar ik geniet van de vaart waarop het water door de Loop stroomt. Ik hoor veel vogeltjes maar ze zitten nog diep in het bos. Maakt me niet uit. Toch wat behoedzaam op uitglijders wandel ik op het toch modderige pad.
Bij het slingerpoortje aan de achterkant van het bos passeert me een wandelaar die zijn hondje uitlaat.
Bij de vistrappen besluit ik een filmpje te maken, ik heb al vaker verteld over het plezier dat ik ervaar bij het luisteren en kijken naar het snel stromende water. Tijdens het filmen draai ik langzaam weg naar de toren waar de valk in de hoge antenne goed valt in te zoomen. De andere bij de wiphoek kan ik vanaf hier niet zien.
Ik draai me weer om en ga terug langs de Loop. Ditmaal ga ik het bruggetje over en denk nogmaals over het in beeld brengen van het hoogte verschil (toch zeker wel een ruime vijftig centimeter). Dan vallen me de haken op die het prikkeldraad dat de koeien moet tegenhouden aan de paal van het klappoortje. Onverlaten kunnen dit wel heel simpel loshaken. Het baart me wat zorgen. Maar verder gaat de wandeling. Ik loop tussen de twee poelen door op weg naar de oversteek bij de zandhoop. Het wordt steeds sompiger en ik maak me wat zorgen over mijn schoeisel dat daar niet helemaal op gemaakt is.
Een plaatje van een hoefafdruk van een van de koeien bewijst de drassigheid, een plas water op mijn pad bewijst nog meer. Ik zoek zorgvuldig mijn pad via de drogere plekken maar hier en daar word ik simpelweg omringd door de nattigheid.
Wanneer ik bij de oversteek sta maak ik wat plaatjes van de breedte van de Loop alvorens ik me naar de toren draai. De valk in de hoge antenne maakt aanstalten op te vliegen en snel knip ik mijn plaatje. Kennelijk ziet de valk een ontbijt in de verte en meteen ook gaat de tweede valk in de lucht. Vlakbij mij klinkt het alarm van een meerkoetje, heel even ben ik afgeleid en dat kost me het vervolg van de vlucht van de twee valken.
Ik probeer zo droog mogelijk door de drassige ondergrond te komen. Dat lukt niet helemaal, zeker niet wanneer mijn schoen zich vastzuigt en dreigt uit te schieten. Wanneer ik even later weer op drogere grond sta moet ik er wel om lachen. Of mijn vrouw dat ook gaat vinden?
Ik loop terug naar het spottersveldje. Ik zie de valk in de hoge antenne die alweer is teruggekeerd. Mijn horloge zegt dat het bijna elf uur is en ik besluit huiswaarts te gaan.
Wat mooi dat die loop zo hard stroomt, mooi voor een titel.
Onderweg naar huis kom ik de wandelaar met zijn hond tegen die me bij het slingerpoortje passeerde, Hij is bijna in Gemert, ik ben een beetje jaloers.
