Ik heb niet heel veel te doen vanmiddag en hoop iets meer van de juveniele valken te zien dan gisteren. Het rondje met Wisky wijst uit dat het geen koele gebeurtenis zal worden maar ik neem bij voorbaat dus maar de beslissing om even op het spottersveldje de situatie op te nemen om daarna het bos in te gaan en mogelijk aan de bosrand bij de poel te gaan zitten.
Ik doe wat ik van plan was en alhoewel ik meteen getrakteerd word op wat leuke acties waarbij de jonkies elkaar uitdagen, is de andere uitdaging hoe om te gaan met dertig graden onbeschermd.
Dat lukt me niet al te best. Ik heb een mat over mijn dashboard en stuur gelegd. En ik heb zelfs een parasolletje bij me, maar ik kies toch maar voor de wandeling. Zodra ik in het bos ben wil ik er eigenlijk al niet meer uit. Een betere airco kun je niet hebben. Ik ga toch even het bruggetje over en word dan verrast door wat ik bij de poel (en het bankje daar) zie: de Angussen liggen verspreid maar bij elkaar, kalfjes in het midden. Ze gapen me aan. Ik vertrouw deze koeien voor geen meter. De hooglanders die hier vroeger de kudde vormden waren ondanks hun dreigend grote hoorns de liefste goedzakken die je maar kunt indenken. Mits ze je kenden en ze jou niet als een bedreiging ervoeren.
De gedachte aan stekend insectengespuis aan deze oevers aan de bosrand maakt de rechtsomkeert onvermijdelijk. Terug naar het spottersveldje maar weer. Maar wanneer ik bij de toren het bos verlaat is er van verkoeling geen sprake meer. Het besluit is rigoreus: ik ga naar huis en ga op zoek naar een koud glas gemeentepils. Totale bezoektijd: 20 minuten!
