Het weer is gunstig genoeg, zij het best wel frisjes, voor een ritje naar De Mortel. Gisteren ben ik dicht in de buurt geweest maar had ik ten eerste geen tijd en bovendien geen zin om in de regen te gaan staan zonder kijker of fototoestel. Vandaag is het dus anders en ga ik wel.
Terwijl ik mijn auto parkeer zie ik een vogeltje op het prikkeldraad bij het spottersveldje zitten. Ik waag het erop om foto's vanuit de auto te maken. Het lukt wonderwel. Het is een mooie roodborsttappuit. Wanneer ik zachtjes mijn auto verlaat is dat toch voldoende om het vogeltje te verjagen.
Een buizerd wordt belaagd door twee kraaien. Het zijn onvoorstelbare etterbakken die zwarte paters (zoals ze hier ook wel genoemd worden). Ik ben al onderweg naar de toren want een verkenning van de toren heeft me geen fractie van een valk opgeleverd. En dan ben ik vlakbij de toren en hoor ik ineens een gekrijs. Helaas is mijn blikveld maar klein maar ik tel tenminste drie valken. Een gehaast gemaakte foto levert een heel redelijk plaatje op.
Zo snel als de valken er ineens waren zo snel zijn ze ook weer onhoorbaar verdwenen. Terwijl ik me nog afvraag wat er eigenlijk aan de hand was loop ik het bos in. Mijn telefoon gaat. Terwijl ik druk in gesprek ben nadert buurman Hans me met zijn hond. "Ik kom even mijn vriendin tegen". "Watte?"
Ik loop verder en ga langs de Loop naar de achterkant. Geen valken te zien, terug maar weer. NU ga ik over het bruggetje en loop ik even door naar de grote poel. Ook vanuit deze kant geen valk te ontdekken. Terug naar de toren.
Een busje keert bij de toren. De chauffeur stapt uit, frommelt iets in de vuilnisbak en rijdt meteen verder. Nieuwsgierig geworden door deze flitsactie loop ik even naar de vuilnisbak. Daarin zit een zakje met typisch chauffeursafval ingefrommeld.
Ik ga verder naar het spottersveldje in de verte zie ik Piet met zijn auto naderen. Terwijl Piet nog aan het uitpakken is, zijn daar even plotseling als geruisloos weer twee valken. De een landt op de betonrand bij de dakcam, de ander op de stellage onder de nestkast. Beide zijn juvies.
Er gebeurt niet heel veel en ik verwacht een telefoontje. Wanneer ik mijn vertrek wil aankondigen is daar opeens de volwassen valk. Die landt op de koektrommel en begint vrijwel meteen te plukken. "Had ie een prooi bij zich?", vraagt Piet zich af. Ik weet het ook niet. Het lijkt een merel of een spreeuw te zijn. Het kan dus best dat die dicht tegen het lijf is meegebracht.
Piet doet nog een poging om het wankele bankje te stutten. Het lukt maar het resultaat is hem toch nog niet goed genoeg. Ik vertrek nu echt.
