We hebben een paar dagen echte winter achter de rug. Ook hier was de laag sneeuw dikker dan we sinds jaren gezien hebben. Ijzige kou zorgde voor gevaarlijke situaties terwijl de regen in ijzel veranderde. Af en toe draaien de beelden van BDL al en daar zag ik hoe de haast horizontaal vallende sneeuw de neskast langzaam vol maakte. Het leken heuse sneeuwduinen in de nestkast. Sporen verklapten dat er minstens een slechtvalk binnen is geweest.
Hieronder een paar "camkiekjes":
Nu de dooi volop is toegetreden waag ik een ritje naar De Mortel waar vanochtend een slechtvalk met veel misbaar heeft staan te schreeuwen.
Ik ga op onderzoek uit.
Er staan veel auto's in de berm op weg naar het spottersveldje. Snel genoeg heb ik door dat het buurman Hans met het IVN is die bezig is met het plaatsen van de paddentrek schermen.
Ik steek mijn hand op en zie hoe Hans hetzelfde doet.
Er zit een slechtvalk op het rooster. De ander kan ik niet ontdekken. Op het veldje liggen twee automatten op het bankje. Kennelijk door mensen vergeten die op het spottersveld zijn geweest. Het zal niet zijn voor een picknick bedenk ik zo. Een buizerd laat zich weer horen, ik denk dat ik hem zie zitten in het bos maar ik ben net iets nieuwsgieriger naar het busje dat op het terrein bij de toren staat.(Het blijkt van een schoonmaakbedrijf)
Ik ga aan de wandel. Twee dames lopen aan de andere kant van de Loop en wandelen van het achtuurboompje terug naar het poortje. Ik zie dat ze in een volgend ogenblik al over het houten hek bij de Loop zijn geklommen. De wind draagt hun stemmen ver, maar ik doe geen poging om hen te verstaan. Het pad in het bos is erg nat en er ligt nog glijerige sneeuw. Het is een beetje oppassen waar ik loop. Wat is de Loop mooi breed. Bij het bruggetje (bij de stuw) kan ik nu gemakkelijk een foto maken die het hoogteverschil voor en na de stuw heel goed weergeeft. Ik wandel verder en hoor hoe een stuk achter me de beide dames ook mijn pad volgen. In de Loop drijven een paar kratjes. Verder gaat het door het slingerpoortje en langs de rechter splitsing van de Loop. Dan draai ik me gewoontegetrouw om, en scan ik de toren aan de achterkant. Hier zie ik geen valken. Ik besluit daarom maar snel terug te gaan. Ondertussen zitten de dames bij het betonblok waar ze thee inschenken en kennelijk gaan picknicken. Ik groet even en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Had ik niet even daarvoor nog bedacht dat iemand nu heus niet zal gaan picknicken?
Bij het bruggetje besluit ik mijn schoenen te sparen en direct terug te keren naar het spottersveldje. Nu komt er wat actie. Geschreeuw, twee valken in de lucht, zijn het er drie? Ik weet het niet en precies op het allesbeslissende moment waait mijn pet af. Hoewel ik probeer onverstoorbaar te zijn, ben ik toch afgeleid en mis ik het enige moment waarop duidelijk kan zijn of het er twee of drie zijn.
Karin de buurvrouw komt even buurten en terwijl we staan te praten nadert een bekend autootje ons. Het is Piet uit Lieshout. Er wordt gevlogen, maar mijn aandacht is weg, even loop ik nog met Piet naar het veldje om even bij te praten. Hij heeft enkele keren niet alleen een derde valk maar zelfs een vierde valk gezien. Goed nieuws van Piet is dat hij bij het bekende achtuurboompje diverse keren een ijsvogeltje heeft gezen.
