Het is droog, af en toe zie ik een wijfelend zonnetje pogingen doen om zich even te laten zien. Ik heb zin om even te gaan rijden. Dat is wel even anders geweest dus grijp ik de gelegenheid en de zin aan om even te gaan. Een uurtje maximaal. We zien wel wat we zien.
Er staat verderop een auto in de berm en in de verte zie ik mensen het bos achter de poel in gaan. Verder is het stil. Op de toren kan ik geen valk vinden. Niet in een eerste scan maar ook niet in een nauwkeurigere poging.
Ik sta al op het punt om een wandeling in te zetten wanneer een brommer rustig aan komt rijden. Ik herken de berijder niet maar wanneer hij me iets toeroept weet ik het opeens weer. Dit is Marcel van de Kerkhof met wie ik ooit samen heb staan te genieten van een prachtige prooiaanvoer met dito overdracht naar de jonkies toe. Hij had prachtige plaatjes en hij vroeg me er een verhaal bij te schrijven voor in een krantje.
Terwijl we een praatje maken haalt hij een onderwerp naar voor waar ik van schrik: hij herinnert zich dat hij gehoord heeft dat een bekende ijsvogelkenner uit de buurt overleden is. Ik schrik omdat ik aan iemand denk waarvan ik niet hoop dat dit over hem gaat. Wanneer Marcel even later wegrijdt schiet me opeens een ander persoon te binnen en die is inderdaad (al een hele poos geleden) overleden. Een beetje vreemd gedacht maar ik ben toch wat opgelucht.
De buizerd meldt zich weer en op de toren is ook opeens wat beweging. Ik zie nog net hoe de slechtvalk hoog in de hoge antenne gaat zitten. Niet heel veel later is daar ook nummer twee. Deze gaat voor een kort bezoek op het rooster. Wanneer beide valken even later even in de lucht zijn geeft met dat een klein beetje gevoel van sensatie. Toch is dat natuurlijk niks anders dan een dageljkse gebeurtenis die niets voorstelt. Het zal seizoengewenning zijn. Een busje gaat richting toren en even later zie ik hoe de toegangspoort open gaat.
Ik weet niet of dit voor onderhoud is of dat er wellicht iets aan de cambeelden gedaan gaat worden.
Het zonnetje breekt steeds minder door en de kou komt van de grond. Het waait niet, het regent niet, dus het voelt aan als eerlijke kou, niet gemeen maar evengoed toch wel kou.
Dan is er weer wat beweging. Ik zie een valk bij de wiphoek (rechts op het dak) maar achter het hek en de ander die in de hoge antenne zat vliegt even weg om even later bij de ander op de dakrand te gaan zitten. Ze zijn flink in gesprek met elkaar. Maar dan zie ik verbaasd hoe nog een slechtvalk opdoemt. Hij maakt een rondje om de toren en nog een vrij laag over de twee andere valken heen. Het gesprek wordt luider. Dan volg ik de derde valk met mijn kijker en zie ik hoe deze opeens vaart maakt en wat intimiderend over de andere heen raast. Ik verwacht een felle reactie en pak snel mijn camera, Ik knip maar weet dat dit veel te gehaast is. In het volgende ogenblik zie ik hoe er een valk de nestkast in duikt en dat de andere nog steeds op de wiphoek zit. Waar de derde zo plotseling gebleven is? Ik heb geen enkel idee.
Ik blijf nog heel even om een eventueel vervolg af te wachten. Maar er gebeurt niets meer. Het is iets na drie uur, een uurtje ben ik er geweest en ik ben dik tevreden. Onderweg pijnig ik mijn hersens, hoe heette die man ook alweer van die ijsvogeltjestentoonstelling. Ik kan er niet meer op komen....
