Ik ben in de ban van niet de Belgische meiden K3 maar van K2. Iets heel anders dan zingende en acterende meiden.
Het gepuzzel met dit nieuwe webgereedschap heeft gisteren een groot deel van de dag, avond en nacht gekost. En vandaag zal ik er mee verder moeten. Dan nog wetende dat ik vanavond de thuiswedstrijd van de lokale voetbaltrots niet wil laten schieten en daarna fluks naar het optreden van mijn favoriete, jubilerende, band zal gaan rennen en daarbij de wetenschap opgeteld dat het morgen niet vroeg zal zijn.....
Ik heb dus geen tijd, maar "het vogelaarsbloed kruipt waar het niet gaan kan" en "overal valt een mouw aan te passen", helpen me aardig op weg om toch maar naar camera en kijker te grijpen. Het laatste zetje komt van reacties op facebook (bedankt daarvoor).
Ik sta op een eenzaam veldje bij een lange staak in het landschap. Nee, ik ga niet vertellen waar ik dan wel ben.
Wanneer de omgeving en de toren geen adembenemende scenes laten zien maak ik me op weg naar het achterland, maar dan komt dat kleine 45-km wagentje om de bocht gereden. Geen raadsels meer, het is Piet natuurlijk. Ik vertel dat ik op weg was naar de achterkant om daar de valken te gaan zoeken. Piet kuiert met me mee.
Een snelle blik aan de overkant van de Loop levert geen nieuwe info op: geen valk te zien. Dus terug over het bruggetje en dan naar de achterzijde.
Mijn aandacht wordt meteen getrokken door een klein vogeltje op de rottende boomstammen in het veld voorbij het bos. Een parmantig opstaand staartje laat me weinig te raden: een winterkoninkje. Op een of andere manier ben ik toch altijd weer blij wanneer Piet mijn vermoeden bevesitigt.
Dan horen we geluid bij de toren. Slechtvalkengeluid. We versnellen ons tempo zodat we op een plaats kunnen gaan staan waar we overzicht hebben op de toren. We zien de valk om de toren vliegen, we zien er een op de derde ring zitten, we zien er een op de lamp boven Ijzervosje zitten. Ook een minder rekenwonder zal op drie uitkomen. We lopen via het paadje door het bos verder. Drie boomklevertjes trekken onze aandacht. Ook hier een winterkoninkje, verder zien we niks aan klein spul. Door gebladerte door zien we twee valken op de laagste vertakking van de hoge antenne. Wanneer we op het onverharde deel van de HB-staan, zien we hoe op de lamp boven het ijzervosje en de "rechterlamp" (gezien van het spottersveldje) twee valken zitten. Zijn het er dus nog vier? Het lijkt er op, maar niets is zeker zolang we ze niet alle vier tegelijkertijd zien.
Bij het spottersveldje aangekomen, pakt Piet zijn scoop en stelt die op. Dan komen er een paar keurig opgepoetste auto's voorbij. De keurig opgedofte man die de cabrio bestuurt wijst lachend omhoog, het bruidje naast hem lacht. Vol verbazing staren Piet en ik hen na en raken nog meer verbaasd wanneer de auto's bij de toren stoppen. "Een bruidsreportage bij de poort van de toren?", bedenk ik, ondertussen mezelf afvragend of er geen mooiere gebouwen in de buurt zijn om je trouwfoto's te maken.
Wat zien we verder? De valken blijven actief en op een gegeven moment lijkt er een een prooi te droppen op de onderste ring aan de rechterkant. Een andere valk zit ondertussen onder de buitencam bovenop de toren. Verder een poos geen actie of beweging, ook geen dwarrelende veertjes.
Dan opeens trekt dat geluidje bij de Loop onze aandacht: "ijsvogeltje". We zien het eerst nog niet, en dan ontdekt Piet het op het in het water gestoken stokje, dat eigenlijk te dun is voor zijn doel. Maar toch zit het daar. Een jonkie nog?
Het vogeltje verdwijnt weer. Dan is daar weer wat actie bij de slechtvalken. De filmfragmentjes beloven mooie beeldjes met dit fraaie licht.
Dan gaat mijn telefoon. Er is een storing bj een klant. Zo op te lossen, maar ik moet er wel voor naar huis. Helaas....
