di 25 november 2008, 10:00u - 11:45u
Meevallers en wat voor meevallers (deel 1)
Het is plaatselijk glad vanmorgen. De ruiten zijn aangevroren en de radio weet me te verheugen op 15 kilometer file tussen Eindhoven en Maastricht. Niet iets om naar uit te kijken dus. Ik hoef niet precies op uur en tijd te beginnen dus ga ik maar wat later. Het helpt niet veel, want opnieuw weet het mannetje van de radio me te wijzen op 15 kilometer stilstaand en langzaam rijdend verkeer. Versta ik het goed? Kerensheide? Shit!
Ik sta op het punt de snelweg op te rijden wanneer mijn mobiel rinkelt. "Hoi met Dave, hoe ver ben je onderweg, want bij ons ligt internet eruit. We kunnen dus niks doen. Draai maar om als je wilt!"
Met de aanstaande file in het vooruitzicht is dat laatste niet tegen dovemansoren gezegd. Ik kan hier makkelijk keren en zet meteen koers richting... je weet wel.
Iets voor 10 uur kom ik aan bij het spottersveldje. Is dit voorzien? Ik heb mijn camera bij me! Een snelle blik op de toren is teleurstellend. Niks te zien. Maar achter me zie ik een gestalte in een boom die ik denk te herkennen: een buizerd. Ik loop de weg wat af in een poging om het beest wat gunstiger in beeld te krijgen, maar de buizerd zit tussen wat takken dus echt beter wordt het niet. Dan maar naar de zij- en achterkant. Ik wil weten of er echt geen valk thuis is. Al wandelend hoor ik het ene vogelconcert na het andere.
Op de parkeerplaats onder de toren staat een auto van een schoonmaakbedrijf. "Als die alle vliegen gaan opvegen en de ramen gaan wassen dan hebben ze nog wat te doen", overpeins ik. Ik wandel verder. Het krioelt van de vogels in het bos. Het licht zorgt voor schimachtige figuurtjes en het valt niet mee om ze te herkennen. Ja, het roodborstje is een makkie en dat daar lijken wel kwikstaartjes. Het lijkt wel een kolonie. Verder ga ik weer. Aan de zijkant aangekomen ontdek ik tot mijn spijt ook vanaf hier een lege toren. Ik marcheer verder naar de achterkant. In de verte hoor ik een koe klagelijk loeien. En dan hoor ik weer een bekend gehamer. Dit keer lukt me het weer vlot om de plaats te bepalen en klik zegt mijn camera wanneer ik de Grote Bonte Specht 'nummer zoveel' aan mijn verzameling kan toevoegen. Het gaat verder naar de achterkant. De hooglanders staan ver weg, links van me, dat is niet in de buurt vanwaar ik de koe hoorde loeien. Een reiger maakt met een hoop kabaal een rondje om verderop weer neer te strijken. Op de toren: niks!
De vistrappen in de Snelle Loop lijken wel watervallen, met wat fantasie hoor je het water razen. Nou ja, met de interne versterker wat volumes hoger dan. Ik loop terug en het valt me op dat alle geluid ondertussen verstomd is. Ik zie geen enkel vogeltje meer. De kraaien uitgezonderd dan. Maar dat zijn dan ook ware concertmeesters. Wat een herriemakers zijn het toch!
De tijd verstrijkt en zo langzaamaan wordt het tijd om thuis mijn werkzaamheden maar op te pakken. Het is niet dat ik een dagje ijsvrij heb wanneer op het werk het internet plat ligt. Zoals zo vaak besluit ik nog een minuutje of tien (maximaal) te blijven wachten op dat ene moment....
In de verte hoor ik vechtende vogels. Het lijkt me dat er weer eens wat nijlganzen elkaar aan het verjagen zijn. Maar dat andere geluid... het doet me zo denken aan S2 die pisnijdig om de toren aan het vliegen is omdat ze verstoord wordt. Wat vreemd het klinkt laag en in de buurt van de nijlganzen. Vergis ik me? Verwar ik de geluiden? Ergens boven het trekkertrekveld zie ik drie gestaltes vliegen. Twee daarvan herken ik als nijlganzen, maar die derde? Dat kan toch niet?
Een poosje verwonder ik me over deze scene die ik maar niet kan plaatsen. Naast me hoor ik weer wat kleinere gevleugelde vrienden en mijn aandacht richt zich even op hen. Maar dan hoor ik weer dat gekrijs en weer uit die richting van daarnet. Met een ruk draai ik me om. Ik weet het zeker! Da's S2!
Meteen zie ik een vogel op me af komen. Laag, erg laag! En met prooi! In de verwarring die bij me ontstaat zet ik mijn toestel juist uit in plaats van aan. "Sukkel, snel zet aan!", schiet er door me heen. Het lukt me nog om wat plaatjes te schieten. Wat is ze dichtbij! En laag! Ik hoop dat ik mijn camera wat stil heb gehouden. Terwijl de slechtvalk-met-prooi laag voor de toren langs vliegt draai ik het knopje op filmen. Ik verwacht dat de valk in een boog boven de bossen weer omhoog zal komen en dat wil ik op film zetten. Even wacht ik af, maar er gebeurt niks. Ik hoor de valk nog wel. En opeens weet ik waar ze is! Ik verhoog mijn wandeltempo in speedmarstempo en ga op het geluid af. "Ik weet waar ze is!", ik ben er zo zeker van en ik loop recht op mijn doel af. Daar waar ik haar verwacht heerst er onrust onder het gevogelte. Nog een paar meter en dan.....
Elk van mijn zintuigen, ze wijzen me allemaal de plek aan waar de valk haar prooi zit te verorberen. "Verdomme nog aan toe, waar zit je?"
De bebossing is te dicht. Van zowel mijn kijker, mijn camera, als mijn blote oog wordt het zicht erdoor vertroebeld. Ik kan nergens op klimmen om mijn blikveld te verbeteren, maar ik ben zooooo zeker dat ik de plek weet! Na een minuutje of wat loop ik wat teleurgesteld terug. *Home* maar weer, het is de hoogste tijd. De professionele poetsploeg heeft de toren ondertussen verlaten.
Vanmorgen gekiekt
di 25 november 2008, 15:45u - 16:30u
Nog effetjes terug (deel 2)
Om vijf uur moet ik in Stiphout zijn, maar als ik nu eens even wat vroeger vertrek dan.... En aldus geschiedde. Op de linkerlamp onder de ring zit een parmantige dame. Dit moet S2 zijn en die heeft haar kostje voor vandaag gehad dus daar verwacht ik geen enkele beweging meer van... uitbuiken dus!
Verder kan ik inderhaast niks ontdekken. Zou Pa nog op prooitocht zijn? Of zou ie ergens aan de achterkant zitten?
Ik heb voldoende tijd om er een tochtje naar de achterkant voor te wagen. Terwijl het laatste zonnestraaltje van de dag achter de bosrand verdwijnt ga ik op pad. Wanneer ik even later achter de toren sta (met een schuine blik naar de hooglanders die inmiddels aan deze kant zijn gekomen en niet ver van me staan te grazen) kan ik geen valk ontdekken. Ik besluit het bospaadje in te lopen om zo toch wat beter op de toren te kunnen kijken. Mijn oog valt op een geknakt boompje dat bezaaid is met elfenbankjes. Daar moet ik een plaatje van schieten. Ondertussen vraag ik me af of dit hetzelfde boompje is dat Lambert laatst gezien heeft. Ik twijfel even of ik het paadje verder af zal lopen of dat ik maar om zal draaien. Het klokje heeft natuurlijk ook niet stil gestaan. Ik kies voor het laatste.
In de Snelle Loop zwemt een waterhoentje. Het doorgaans toch wat schuwe beestje ziet me niet dus ik kan behoorlijk dichtbij komen. Klikkerdeklik. Ik loop verder. Nog heel even loop ik het spottersveldje op, ditmaal om de toren nog eens heel goed te scannen. S2 zit nog op haar plekje, ik had het niet anders verwacht. Kijkt ze nu omhoog? Het lijkt er op. "Hela, wat voor de drommel", of ik het hardop zeg of dat het een stemmetje binnenin is weet ik niet meer, maar de reden voor mijn uitroep is dat ietsje boven S2 op de onderste ring een schim zit. "Pa", schiet er door me heen. Ik loop ietsje verder naar links totdat ik tegen het prikkeldraad sta en pak eerst mijn kijker: "Yep". Dan klikt mijn camera nog maar eens en wordt het hoog tijd om te vertrekken...
Vanavond gekiekt
