vr 28 november 2008, 15:30u - 16:20u
Met een kluitje op tafel gehouden ?????
Nu ben ik iemand die graag met onze taal speelt. Met name spreekwoorden en gezegdes vragen wel eens om een kleine woordspeling. Toen ik vanmiddag op een verlaten veldje aankwam viel me meteen iets op. Niet zozeer op de toren, maar op de picknicktafel. Wat is er aan de hand? Op tafel ligt een vreemde compositie: een kluit gras lijkt ingepakt in een velletje papier. Nu is Kuiko nieuwsgierig genoeg om dit vroege Sinterklaaskado eens goed te bekijken. Wanneer ik het blaadje openvouw wordt het allemaal ineens duidelijk. De foto spreekt voor zich.
En op de toren dan? Noppes te zien. Tenminste niet vanaf deze plek. Voor ik het weet heb ik de wandeling naar de achterkant al ingezet.
Onderweg heb ik tijd om even te bedenken wat ik met de CD die ik van mijn ex-host heb gekregen kan gaan doen. Duizenden foto's die Pure Waarnemers van het afgelopen broedseizoen op het forum hebben geplaatst zijn gered. Maar wat nu? Terwijl ik peinsend verderloop valt me op het onverharde deel van de weg iets op. Zit daar nu een witte kat? "Verhip, het is een konijn!" Voordat ik een foto kan maken huppelt het konijn schichtig het bos in. Dit is niet de eerste keer dat me dit opvalt. Laatst zaten er zelfs drie!
Langs de Loop hoor ik weer een specht. Daar blijft het bij, want ik zie hem niet. Verder gaat mijn tochtje. Aan de achterzijde is op het eerste gezicht geen valk te zien. Dan loop ik een stukje verder zodat ik ook de noordzijde kan bekijken. Bingo! Valk op de lamp. Ik maak een foto en ik denk te zien dat het S2 is. Waarom? Het is niet meer dan een gevoel en ieder die ook maar één argument kan noemen waarom het Pa zou zijn geloof ik direct!
Ik wil al weer teruglopen wanneer ik iets hoger iets meen te zien bewegen. Het is niet zo gemakkelijk te zien want een van de 'ribben' van de toren bedekt het uitzicht een beetje. Ik loop toch even wat noordelijker om het eens beter te kunnen bekijken. Enkele tellen later wordt mijn 'omweg' beloond. Ik zag het goed want op het raam zit een tweede valk. "Pa? Het moet wel haast", bedenk ik. Even later ben ik weer op weg naar het spottersveldje. Het zal weer gauw donker gaan worden. "Zal ik nog even naar de noordkant wandelen?" De gedachte is als een commando want onmiddellijk loop ik aan.
Op het onverharde deel van de HB-weg aangekomen kijk ik wat rond of ik het witte konijn nog ergens zie. De kans is niet groot want een jongedame komt me al joggend tegemoet. Een beetje hijgend perst het meisje er een groet uit. Natuurlijk groet ik vriendelijk terug. Ietsje voorbij het IJzervosje kijk ik omhoog. Mijn verrekijker vangt eerst de valk op de lamp, dan glij ik ietsje naar rechts en ietsje omhoog en daar hebben we numero twee.
De bijna stelligheid waarmee ik eerder meende S2 te herkennen als 'lampzitster', die is nu wel over. De valk zittend op het kozijn lijkt veel forser, maar dat kan ook komen omdat Jan de Wind wat meer vat op deze valk heeft. "Toch S2 op de lamp?", ik betrap mezelf er op dat ik het me sta af te vragen, terwijl het me eigenlijk geen ene mallemoer kan schelen. Ze zijn er allebei en daar gaat het me om.
Het is toch wel verduveld koud. Verwacht ik nog actie? Denkend aan het briefje vraag ik me af of ik iets wil bewijzen door de kou langer te trotseren dan strict nodig is. "Nope, dat heb ik niet". Een minuutje later blaast de verwarming van mijn auto warme lucht op mijn koude vingers. "Tot wirrus".
Tsja...
