di 8 januari 2008, 14:00 - 16:00 uur
"Pa en S2, jullie zijn een stel sukkels"
Ik kan me nog herinneren dat Dorine na een mislukte prooivlucht van Pa hem een keer luid toe riep dat het wel wat beter kon. Vandaag had ik ook zoiets. Niet dat ik gewoonlijk tegen slechtvalken praat, maar deze keer kon ik het niet laten.
Maar... laat ik bij het begin beginnen.
Nadat ik heel eigenwijs vandaag tegen het advies van mijn vrouw in besloot de auto met de hand te wassen en dus niet de borstels van de wasstraat op te zoeken, moest de auto even 'drooggereden' worden. De smoezen worden steeds beter vind ik.
Terwijl ik nog in de auto mijn camera al op 'filmen' zet, zie ik dat er niemand op het spottersveld is en dat er een stuk verderop een hondenuitlatersauto staat. Ik stap uit en binnen drie seconden weet ik dat het 'filmen' wel uit kan: niemand thuis! Een wandeling naar rechts leert me dat de noordzijde ook leeg is en dan heb ik er al niet veel vertrouwen meer in, dat ik 'aan de overzijde' nog wat meer geluk zal hebben. Toch neem ik de proef op de som.
Regelmatig hoor ik droge knallen. Na een paar keer het geluid aangehoord te hebben ben ik vrij zeker: jagers! Ik hoor de nijlganzen vlakbij gakken. Een trouwe lezer weet dat ik uit ben op een fotootje van minstens een nijlgans in een boom. Dus loop ik behoedzaam richting de bosrand voorbij de eendenpoel. Vlakbij de eendenpoel zegt mijn gehoor me dat ik het lager moet zoeken. Inderdaad: de nijlganzen zwemmen luid gakkend in het water. Zo ongeveer gelijktijdig dat ik hen zie, hebben ze mij ook in de smiezen en zo mogelijk nog luider protesterend vliegen ze op om een stukje verderop weer te landen. Kijk en dan is het toch handig wanneer je het toestel al op filmen hebt staan!
Ik heb nu ook kunnen zien dat er op de zuidkant geen slechtvalk te bekennen is en dus besluit ik een poging te gaan wagen om heel misschien het ijsvogeltje te kunnen spotten. Rustig loop ik langs de Loop naar de achterkant. Helaas, ook geen ijsvogeltje te bekennen al denk ik het wel te horen. Een stuk voor het wildpoortje dat toegang geeft tot het hooglanderveld zie ik in de verte een gedaante in het water. Ik kan niet meteen zien wat het is, maar ik denk plotseling aan een erg mooi filmpje van Guido. "Het zal toch niet", een gevoel van ongekende sensatie maakt zich van me meester. Ik ga voetje voor voetje beginnen aan een sluiptocht. Elke stap die ik zet is weloverwogen. Geen takje, geen blaadje, geen dennenappel zal door mijn voet kraken. Nog een stapje, nog een. De gestalte beweegt niet. Wanneer ik bij het wildpoortje ben en de gestalte nog steeds roerloos is blijven zitten, waag ik het om mijn kijker voorzichtig naar mijn ogen te halen. Ik richt de kijker op de 'hotspot'. "Wat is het?", vraag ik me af. Dan schiet ik in de lach: ik heb als een indiaan in een cowboyfilm een... tak met bladeren beslopen! "Haha, Klukkluk is het spoor bijster!"
Ik wandel maar terug, ondertussen luisterend naar het geknal in de verte. Er spookt je vanalles door het hoofd: geen valken op de toren, waar zouden ze zijn? Ik besluit om te wachten, desnoods tot de duisternis valt, maar ik wil weten of ze veilig zijn.
Wanneer ik bij het veldje aankom is er nog steeds niets op de toren te zien. Minuten worden kwartieren, het geknal in de verte laat zich nog regelmatig horen. Ik heb niets tegen jagen hoor, ik woon in een gebied dat zich er voor leent en de natuur helemaal zijn beloop laten gaan is ook niet goed. Wat nu als veel te groot geworden groepen dieren zoveel van de voedselketen opsnoepen dat zeldzame soorten zich niet meer kunnen redden? Ik weet dat het altijd discutabel is, maar zover de jacht niet puur om het doden voor de lol is, heb ik er vrede mee.
Nog meer kwartieren verstrijken. Mijn handen en mijn rug beginnen heel langzaam aan koud aan te voelen. Dan opeens nadert een zeer grote hoeveelheid vogels het veld. Het zijn er zoveel dat ik even moet laten doordringen wat het zijn. Het lijken duiven, maar zoveel??? Nu nog??? Ik besluit er maar een filmpje van te maken. De duiven razen een paar keer over me heen om uiteindelijk in de dunne bomenrij aan de overkant van de Loop in de boomtoppen te landen. Nu weet ik wel heel erg zeker dat er geen valken op de toren verstopt zijn. "Waar zouden ze toch zijn?" Het is al zowat vier uur. Iets minder ver als voorheen hoor ik weer een paar knallen. De duiven vliegen 'en masse' weer op om ergens anders, ver weg, weer een veilig heenkomen te zoeken. Een minuutje of wat later wordt mijn aandacht getrokken door een geluidloze aankomst van... slechtvalk nummer 1. Positie: lamp aan de voorzijde. Nauwelijks een minuutje later ben ik alweer te laat om te reageren op een aankomst van, laten we zeggen één seconde, van numero 2. Ik ben er zeker van dat deze valk op de lamp aan de noordzijde is geland. Een zucht van verlichting welt in me op. "Ze zijn er, ze zijn veilig teruggekomen" .Onmiddellijk daarna ontvalt het me gewoon: "Jullie zijn een stel sukkels om ergens anders op jacht te gaan, er waren hier wel honderd zwevende duivenborstjes". ("En ik had mijn camera gereed", denk ik er achteraan).
Een paar fotootjes volgen nog, het filmpje ook... later....
Een filmpje met nijlganzen en veeeeeeeeeeeel duiven...
