vr 26 december 2008, 12:45u - 14:45u
Wow
Een beetje nijdig ben ik wel wanneer ik vanmiddag opnieuw een gesloten kerk van De Mortel aantref. Waar de troost ligt is weer een inkoppertje. Wanneer ik stop op de HB-weg staat daar een bekende auto geparkeerd. De beweging van de chauffeur doet mij denken aan knikkebollen of aan een minutieus priegelwerkje. Het blijkt het laatste. Gerrit E is bezig met zijn Tomtom. Hij heeft alweer kou zat geleden en gaat er vandoor.
Wanneer Gerrit zijn auto keert zie ik in de verte een andere auto aankomen. Even later zie ik dat het Piet uit Lieshout is. En dat is een goede vervanger van de zojuist vertrokkene. Met Piet maak ik een ommetje want de toren is zo leeg als wat. Die informatie had ik van Gerrit en ik kan geen enkele reden bedenken om hier aan te twijfelen. Met Piet zie je altijd meer dan met willekeurig andere companen. De man beschikt over een geoefend gehoor en ook met de oogjes ontdekt hij vrijwel altijd de veelsoortige vogels veel eerder dan een ander.
Wanneer we al een hele poos kou staan te lijden valt Piet zijn oog op een boom met daarin wat Koperwieken. Ze vliegen op, het zijn er een stuk of drie, maar dan ineens vertrekt er een hele meute vanaf een boompje veel dichterbij. We lachen erom. We hebben staan te turen naar een boompje met drie Koperwieken terwijl er meters dichterbij een hele groep zat. Een buizerd landt weer op zijn vertrouwde paaltje. Volgens Piet is het een bijzonder fraai exemplaar. Ik ben niet genoeg in staat om het te beoordelen maar ik geloof hem direct. Even later verdwijnt de buizerd weer. Een fazantenhennetje schrijdt door de wei. Uiteraard is het Piet die haar het eerste ziet. Van tijd tot tijd gaat onze blik naar de toren, maar daar is nog altijd geen spoor van leven.
Wanneer er aan de overkant opeens weer een hoop onrust is, probeert Piet de verschillende vogels te herkennen, ik kijk een stukje verder naar links en daar valt me een roofvogel op die half achter de bomen zichtbaar is. "Een buizerd?", wijs ik half vragend. Maar Piet wordt ineens erg enthousiast. "Nee, da's geen..., da's een..., dat lijkt wel..., hee da's een Wouw...Kijk maar naar zijn staart". Piet vervloekt het feit dat ie verzuimd heeft zijn scoop uit de auto te halen. Even twijfelt hij of het wel de Rode Wouw is, maar zijn vogelboekje brengt snel uitkomst: de staart, dat lichte aan de kop en de lichte vlekken vlakbij de vleugeleinden. "Ja toch, het is de Rode Wouw", ditmaal is Piet heel beslist.
De tijd verstrijkt en Piet is toch blij dat hij nog een minuutje gebleven is. Ik ben net zo blij, want ik had geheid aangenomen dat het een buizerd was. De kou maakt zich steeds meer meester van me en wanneer Piet besluit te vertrekken is het voor mij ook het teken voor een aanstaand vertrek. Dan komt er nog een auto aan die in de berm stopt. Weer zijn het bekende spottersveldbezoekers. Zij maken een praatje en besluiten de kou te weren door een wandeling te gaan maken. De buizerd nestelt zich weer op het paaltje. Ik knip nog een paar plaatjes en ga dan toch maar eens richting Gemert.
In De Mortel staat de deur van de kerk open. "Nu niet meer!"
Nog wat pics...
