Met dank aan Peter Koelewijns (Mij oh mij) gebruik ik een vrije interpretatie als titel voor vandaag. Het is al mei en de vooruitzichten op een seizoen met takkende juvies, tikkertje spelende valkjes en onderwijs in jachtbeginselen door twee enthousiaste oudervalken en een bijkans ononderbroken aanvoer van duivenprooien kunnen gerust over boord. Die kunnen we dit jaar in De Mortel wel op onze buik schrijven.
Of ik het heb voelen aankomen? De jaarinrichting van mijn website gaat niet verder dan juni. Het aantal bezoekjes is meer dan minimaal, maar gisteren ben ik toch weer even geweest. Piet was er ook en samen hebben we gezien dat er niet heel veel te zien was. Op Facebook schreef ik:
"Daarnet even naar De Mortel geweest. Niet genoeg gezien voor een verhaaltje maar in elk geval twee valken gezien (waarvan er een wel eens een vreemde passant kan zijn geweest) M ging even op het rooster staan te schreeuwen maar verder niks gebeurd. Pracht getekende lichte buizerd draaide nog een rondje en M is ondanks een volle krop nog een paar keer achter wat duiven aan gegaan. V hebben we niet gezien. Drie mannetjes merel hadden het aan de stok met elkaar en verder was het aangenaam warm op het veldje".
Daarna was er de verjaardag van mijn schoonvader en daar vloeide het gerstenat meer dan rijkelijk. De ochtend viel me zwaar. Dat ik geeneens "rechtvooruit kon kijken", bewees ik al door een tekst van Aaltije dat zij de mods had "gemeld" dat de Hop weer in beeld was te lezen als "besteld".
Terwijl omaAnja met logeetje Janne aan het tekenen en kleuren was, besloot opaTon dat ie even tot een uurtje of twaalf ging Mortelen.
Uiteindelijk werd het tot ruim half twee dat Kuiko zijn Morteling ging duren. Verrassend was de aanwezigheid van Gerrit E, nóg verrassender was dat Corrie en haar man zich al vanaf het krieken van de morgen in De Mortel hadden gemeld. Het zal de hele morgen en middag een aan en af gaan worden van korte bezoekjes door fietsers en wandelaars.
Sommigen met wat kennis over de toren en haar bewoners en anderen niet gehinderd door enig beeld van wat deze toren zo boeiend maakt. Nee, het gaat ons niet echt om het architectonische aspect. Zijn er appartementen in de toren? Hum, nee niet echt, maar je kunt er wel hele grote appartementen van bouwen.
En de valken? Ze zijn er wel, maar toch niet heel erg prominent aanwezig. Het zijn er drie hoor, maar zelf zie ik op aanwijzing de onderste van de drie en eentje er een stukje boven vliegen, wil ik de derde zoeken dan zal ik de eerste twee gaan verliezen. Ze vliegen verder dan mijn nek kan draaien en ben dan zo arrogant om niet op te willen gaan staan om de valken achter me te volgen.(Ze komen zo wel terug, hmm, jaha, misschien wel niet)
We zijn zo diep in gesprek dat we het komen en gaan af en toe missen. Soms zien we iets maar ben ik te loom om mijn camera in stelling te brengen. Een buizerd krijgt het weer eens aan de stok met een kraai en terwijl Hans met zijn hond nadert (mijn vriendinnetje is weer duidelijk aan het opknappen van haar operatie) sta ik op om de twee te begroeten.
Terwijl we aan het praten zijn, hoort Hans de goudvink het eerst en wijst even later ook aan waar deze zit. Te kort om iets met mijn camera te doen verdwijnt de goudvink weer.
Dan zien we hoe een valk tot drie keer tot bij de voet van de hoge antenne wil landen en we twijfelen ernstig of deze niet een klein prooitje met zich meevoert. Het zal voor de holle valkentand zijn. Ik voel hoe mijn linkerarm een beetje warm begint aan te voelen. Insmeren? Wanneer dat dan? Waarmee? Medicijnen schrijven me voor vooral uit de zon te blijven maar vitamine D12 moet juist weer met een pilletje aangevuld worden.
Ik zou rond twaalf uur thuis zijn, maar om half een is dat al te laat. Daar nadert een valk. Ze landt op een vreemde plek: op het van de derde ring. Wat later een verplaatsing naar een stang van een stellage vlakbij de landingsplek. Piet zijn scoop laat een zilveren ring aan de poot zien. En na de verhuizing lijkt er ook een gele ring aanwezig te zijn.
De borst is niet fel wit getekend, de kleur is nog niet vol op sterkte en de streepjes druppelen nogal op een nog wat beige gekleurde buik.Theorieën wellen op. Zoals zo vaak is toch de conclusie: we wachten wel af om te weten te komen wat dit nu weer betekent.
Terwijl Exile Kiss you all over door de speakers laat gallen, bedenk ik dat we alweer in mei zitten: Mij oh mij.....
