ma 26 mei 2008, 14:30u - 16:30u
'Eerste takpoging'
Wanneer ik in de berm stop staat daar Piet uit Lieshout zijn scoop uit te pakken. "Het was boem in Gemert", zeg ik. "Ik zag het", antwoordt Piet. -Vlakbij het kunstwerk Klaida zijn minstens twee auto's betrokken bij een aanrijding. Politie en ambulance staan erbij en uiteraard ook een hoop kijkers. Hier is mijn hulp niet nodig, dus kan ik door naar de toren.-
Op de antenne zit een valk. Op de rand van het nesthok zit minstens een van de kids. Waar de andere ouder is, is dan niet bekend. Na een poosje komt ook Guido aan. We turen wat omhoog en in de boomtoppen in de buurt. Actie van de valken is wel heel erg beperkt. Na een poosje heb ik genoeg van het omhoog staan te kijken en ik besluit op wandeling te gaan. Wie weet is het ijsvogeltje wel weer in de buurt.
Behoedzaam loop ik richting het bruggetje. Er beweegt wel iets, maar het is te groot voor een ijsvogel. Het is het waterhoentje weer. Ik volg het met mijn kijker en probeer de plek waar het tussen het gebladerte verdwijnt te onthouden. Ik loop weer verder en zie een paar iets grotere vogeltjes vlakbij elkaar op een boomtak landen. Voorzichtig nader ik de plek en zie dan dat het spechten zijn. Is het de grote bonte? De specht die ik in beeld heb lijkt iets kleiner, maar ik kan me gemakkelijk vergissen. Dan verplaatst de specht zich en tot mijn vreugde zie ik wat het doel is: een holletje in de boom moet het nest zijn. Knip, knip, knip. Dan loop ik verder naar de achterkant om daar te zien dat S2 op de betonnen rand achter het nesthok zit en Pa heeft een plekje op de lamp aan de achterkant ingenomen. "Ik weet genoeg", bedenk ik en ik keer terug naar het spottersveldje.
Wanneer ik het paadje tussen bosrand en het open veld naar de toren volg zie ik dat Piet en Guido in de richting van een voor mij vreemd geluid turen. Even later hoor ik dat zij twee wulpen volgden. Maar dan op de toren. Een jonkie heeft zich bij mijn aanwezigheid op het rooster gewaagd en heeft daar flink staan te fladderen en maakte zelfs aanstalten om op de betonnen rand te springen. "Nu weer, kiek mar", zegt Piet. Snel kijk ik door de scoop. Dan grijp ik nog even naar mijn kijker en vervolgens breng ik mijn digi in stelling. Knip. Piet ziet ondertussen dat het moedige valkje alweer naar binnen is. Ik hoop dat ik nog op tijd was met mijn klik. Het licht is ook allesbehalve gunstig.
Kennelijk is de waaghalzerij van de jongedame ook tot S2 doorgedrongen want ze vliegt even op en maakt wat rondjes om de toren. Ook Pa is even in de lucht, maar verdwijnt weer gauw aan de achterkant. S2 maakt weer wat rare vluchten waarbij het lijkt of ze direct onder de onderste ring wat zoekt. Dan verdwijnt zij ook aan de achterkant.
Ik loop nog even een stukje verder de weg af. De kans dat ik daar iets meer op de foto kan krijgen, desnoods tegen zware overbelichting, is iets groter. Met de kijker zie ik de waaghals weer op het randje zitten. Klik. Dan verdwijnt de gestalte weer. Voor me vliegt een klein vogeltje op. Klik! Weer zal het moeilijk te bepalen zijn want het silhouetje is weer donker afgetekend tegen het licht. "Piet, wazda?", vraag ik nog net voordat Piet weer vertrekt. "Misschien de fitis of anders de tjiftjaf", denkt Piet.
Ik ben benieuwd naar de campics wanneer ik besluit huiswaarts te keren. Dit getak op het rooster moet prachtig te zien zijn geweest. "Als er beelden zijn", schiet het door mijn hoofd. "Ach, dat moet!"
