zo 25 mei 2008, 12:00u - 14:00u
Kastinkijk
Gerrit112 zit al een heel poos op het bengske wanneer ik bij het spottersveldje aankom. Even snel bijpraten. Er zit een valk op de antenne. Die is wel actief geweest, maar nog steeds zonder buit teruggekomen. Het duurt niet lang of ik mag ook getuige zijn van een duikvluchtje zonder score. Wanneer de valk terugkeert is ineens ook de tweede valk in de lucht. Gerrit kan de jonkies door zijn scoop goed zien zitten. "Dat duurt niet lang meer of ze komen naar buiten", zegt hij. Ik zet mijn kijker voor de ogen en zie een van de jonkies vaag zitten. Jammer dat het weer zo bewolkt is, met een beetje meer zonlicht was het misschien ook op de gevoelige plaat te zetten.
Wanneer Gerrit besluit naar de soep te gaan, loop ik even naar de achterkant. Waarom het boompje dat in het water ligt is doorgezaagd is me een raadsel. Het ijsvogeltje had er zijn favoriete plekje. Van de week zat het er toch wel, maar voorheen zag het er allemaal wat stabieler uit. Ditmaal heb ik pech. Geen ijsvogeltje te zien, maar er beweegt wel wat! Behoedzaam kuier ik dichterbij en zie dan wat er beweegt: een waterhoentje. Klik!
Op het water vormen zich kringetjes. Eerst een paar, dan meer en meer. Het regent. Wijs geworden verdwijnt mijn camera, maar ook mijn kijker achter mijn jas. Dat het makkelijk zit kan ik niet zeggen en voor een toevallige passant zullen de uitstulpingen aan mijn lijf ongetwijfeld vragen oproepen. Een passant? Nee hoor, die hoef ik niet te verwachten met dit weer. Af en toe plonst een kikker in de Snelle Loop. Verder valt er niet veel te zien, dus loop ik maar weer terug naar het spottersveldje.
De hooglanders kijken me wat verdwaasd aan. Er is er een verkouden. Een zware kuch galmt over het veldje. Het is verder erg stil. Een paar vogels laten zich horen, maar door het dichte gebladerte zijn ze moeilijk te vinden. Af en toe lukt het om een vink te volgen. Er zit wel meer, maar de tijd om te bepalen wat het zou kunnen zijn krijg ik niet. Ik besluit door te lopen tot aan het bosje achter het spottersveldje. In de berm ligt een dood jong konijntje. Het is aangevreten. Ik maak er geen foto van. De aanblik van een nog vers jong dood beestje is aandoenlijk. Eigenlijk heb ik meedelijden met het beestje. Zou het aangereden zijn en daarna aangevreten? Mijn aandacht gaat weer naar de toren waar ik nog net de aankomst met prooi kan zien.
Omdat de landing rechts op de onderste ring wordt ingezet vermoed ik dat het Pa is, maar meer dan een vermoeden is dat niet. Ik probeer nog maar eens een plaatje van het nesthok te maken waar ik vaag het silhouet van een jong zie. De andere oudervalk zit op de antenne, dus moet dit een jonkie zijn.
Dan gaat mijn telefoon. "Kun je Tim op gaan halen?", vraagt mijn vrouw. "Kan ik", zeg ik en een paar minuten later wordt een versterker in de kofferbak geladen en stapt mijn zoon met zijn gitaar voorin. "Ik moet een nummer solo zingen", hoor ik wat twijfel in zijn stem.
