Gisteren heb ik voor het eerst sinds tijden helemaal niets van de slechtvalken gezien of gehoord. Na het werk was het haasten om naar de diploma-uitreiking van onze dochter te gaan en daarna kwam het er niet meer van. Vandaag moet ik ook gewoon werken, maar na het overleg kan ik terug naar huis om daar verder te werken. Dat maakt dat ik meteen na het afsluiten van mijn laptop meteen kan...
In de berm bij het spottersveldje staat een eenzame auto. Ik ken de auto niet en er is niemand in de buurt die eigenaar zou kunnen zijn. Mijn kijker helpt me met mijn zoektocht naar de aanwezige valken. Maar niet goed genoeg, want hoe lang ik ook kijk er is geen enkel plekje waar ik een van de valken kan ontdekken.
Het lijkt wel een automatisme: mijn kijker blijft aan de kop wanneer ik langzaam een scan maak van alle boomtoppen om me heen. Ik ben helemaal om mijn as gedraaid wanneer het rondje klaar is. Vooral de bomen met dode toppen krijgen nogmaals de aandacht. Dan zijn de weipaaltjes aan de beurt. Tenslotte wordt de wei van het trekker- en vliegerfestijn gescand. Geen prooi-verorberende valken in de wei, geen op paaltjes, geen in boomtoppen, geen op de toren, geen in de lucht om de toren. Waar zijn de valken?
Het antwoord wordt me niet toegeschreeuwd, dus ga ik maar op pad. Het doel van de voettocht is het achterterrein. Daar sta ik een aantal minuutjes later. Behalve een plat wezen bij de kleine antenne dat zo bewegingsloos is, dat ik er aan twijfel of het misschien een prooirestant is, kan ik vooralsnog niks ontdekken.
Bij het eilandje van de Loop zie ik een stel met camera. Zal ik roepen of ze soms nog slechtvalken hebben gezien? Ach, misschien weten ze wel helemaal niet van het bestaan van de valken af. Ik zoek een nog wat betere positie om te bepalen of het een prooi of een slapende valk is die ik bovenaan de toren zie.
Opeens komt daar de beweging vanaf de vierde ring. De valk moet wat verder op die ring gezeten hebben, want er was geen enkel spoortje van te zien. En ik heb ook de vierde ring even daarvoor nog nauwkeurig gescand. De juveniel (zekers te weten) lijkt naar de ander te vliegen, maar draait dan opeens om en verandert van koers. Ik ben onder de indruk van het vluchtje dat weliswaar met nog wat teveel geklapper met de vleugels gepaard gaat, maar toch ook al korte "freewheel" fragmenten levert.
Dan is daar een stukje vandaan die andere beweging. Een duif lijkt zich met hoge snelheid uit de buurt te willen gaan maken, maar hij is gezien. De volwassen valk gaat er met flinke snelheid achteraan en wanneer ik mijn camera wachtend op de duif gericht houdt, klaar voor het moment van prooislag, blijft dat dan ineens weer uit.
Ik snap er geen donder van, maar dan is daar de fladderende jongeling. Die probeert moeders te ondersteunen bij de aanval, maar moeder schijnt iets te hebben van: "da's mooi voor later joh". De duif is al uit beeld wanneer ik moeder volg. Het jonkie raak ik daardoor ook kwijt. De volwassen valk maakt een flinke boog en doordat ik op zoek ga na het verdwenen jonkie, raak ik die ook kwijt. Da's een risico, maar dat is me bekend.
Ik besluit terug te gaan naar het bruggetje en dan via de overkant van de Loop een volgende scan te doen. Ik spreek met mezelf af, vooral rustig te lopen en elke kale boom goed in de gaten te houden.
Op het bruggetje komen de dame en heer me tegemoet. Een beleefd knikje en ik vervolg mijn route, die helaas niets oplevert. Nou ja. Ik wil zo graag dat ik meer op de hoogte let dan waar ik de voeten parkeer en dus.... glijdt mijn voet een paar centimeter weg. Ik weet het dan al. De koeienvlaai is voor een deel uitgesmeerd onder mijn schoenzool met zwaar profiel. Lekkurrrrrr.
Vegend vervolg ik mijn pad terug naar de doorwaadbare plek van de Loop. Daar sop ik de schoenzool in het water en draai ik weer om om opnieuw vegend over het gras verder te lopen.
Vlakbij "Harry's Droge Slootplek" zie ik een konijntje dat de bush inschiet. Ik wacht eventjes of het misschien weer voor de dag komt. Dat blijft uit, dus vervolg ik mijn pad richting het spottersveldje. Het stel zit daar op het bengske. De camera is gericht op de toren. Daar komt een valk vandaan die naar het noorden vertrekt. De snelheid wordt opgevoerd en rangggg er wordt een duikvlucht ingezet dier egens achter de boomtoppen eindigt. Zonde toch altijd.
We raken aan de praat en al gauw wordt het duidelijk dat ze Gerrit112, Piet uit Lieshout, Skreeverke en nog een stel vanmiddag ontmoet hebben. Ik hoef ook niet te vertellen wie ik ben, want mijn verhaaltjes zijn bekend. Natuurlijk vertel ik over de juveniel en de boom van 2011, mijn eerste ervaringen, die later uitgroeiden tot een soort van bezetenheid. Verslaving, zo u wilt.
En dan is daar de actie om de toren. De jonkies sjezen achter elkaar aan. Er is duidelijk pret in de lucht. Ik probeer tegen beter weten in tegen het felle zonlicht in wat plaatjes te maken. En het spel herhaalt zich nog een keer. En dan opeens de sensatie: VV nadert met een schreeuw de toren. Er hangt een flinke prooi onder haar. En dat wekt uitermate de belangstelling van de twee kids. Nu al het hangen aan een prooi? Da's toch veel te vroeg. De jonkies doen er een poging toe, maar dat wil dan nog net niet lukken. VV daagt ze er wel toe uit. Prachtig, prachtig. Mijn gezelschap is het met me eens: dit is toch wel heel erg mooi.
