za 28 juni 2008, ochtend
Vanaf deze dag tot eind december is veel foto- en filmmateriaal helaas verloren gegaan!
Waar ik het kon heb ik originele foto's opnieuw bewerkt en geplaatst.
Eeuwigheid
Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik de gang naar De Mortel maakte. Maar is dat eigenlijk wel zo? Nee, dat is helemaal niet zo eigenlijk. Maar om een of andere reden hebben de valken me een beetje in de steek gelaten. Of moet ik beter zeggen: 'mijn mazzel liet me in de steek'?
Een aantal bezoekjes leverde niet veel meer op dan een enkel rondje om de toren, verplaatsingen dus. Verder vooral veel status quo's. Vaste poses op vaste plekjes op de onderste ring of een antenne. Wat wel heel mooi was, is de omgeving en die andere vogeltjes in de buurt. Laatst had ik tot tweemaal toe het geluk een specht te betrappen op de 'ijsvogellokatie' waar dorst gelest werd. Maar mijn eigenlijke doel, de slechtvalken, liet me dus wat in de steek. De tijd ontbrak om er een verhaaltje van te breien. Vanmorgen dus maar wat op tijd opgestaan om met nieuwe moed een 'torenvaart' (ik wil nog net niet spreken over een 'bedevaart') te maken.
Onderweg wordt mijn voorruit getroffen door hele kleine streepjes, het lijken wel krasjes. De hoeveelheid krasjes neemt zienderogen toe naarmate ik de torenomgeving nader. Het zijn regenspatjes. "Hmmm!" Een bedenkelijke grimas zal zich op mijn gezicht aftekenen, maar een die-hard laat zich niet van de wijs brengen door een motregenbuitje. Toch?
Op het spottersveldje twee vertrouwde gestaltes: op de tuinstoel genesteld voor zijn scope en met de koelbox naast zich: Gerrit E. Op het bengske: Mieke, wie anders? Ik moet haast onherkenbaar voor ze zijn. Een kort kapsel en een andere pet op mijn kop, het is wat!
En de valken dan maar? Tsja, die lijken me te begroeten want vrijwel direct na mijn aankomst maken ze met luid gekrijs wat vluchten om de toren. Eén moment doet me aan de avatar van Adriaantje denken: een smiley in de lucht door drie juvenielen. Ik maak er een foto van. De valken verdwijnen naar rechts. Een paar minuutjes later keert er een terug, krijsend alsof er wat belangrijks te melden valt. Maar het lijkt er op alsof deze valk in zijn uppie is. De landing wordt ingezet aan de achterkant, dus besluit ik zoals gebruikelijk de Snelle Loop maar weer eens over te steken.
Aan de achterkant zit de valk op de balustrade om zich heen te kijken. Verder niets! In de bossen hoor ik een spechtachtig geklop en dus ga ik op onderzoek uit. Wat later betrap ik het vogeltje, maar het is geen specht, of... Veel tijd om het beestje te bestuderen heb ik niet, want rond de toren klinkt weer gekrijs. Er is weer minstens één valk teruggekeerd. Ik besluit weer terug te gaan. Wanneer ik onder de toren sta, meen ik verderop wat te horen, dus loop ik een eindje het onverharde deel van de Hemelsbleekweg op. Pal onder de toren staand, hoor ik opnieuw weer enthousiast gekrijs. Ditmaal vliegen er minstens twee valken om de toren. Tussen het gebladerte valt het niet mee om hen te volgen, laat staan ze op de foto te zetten. Terug maar weer naar het spottersveldje.
Daar zit inmiddels een eenzame Gerrit nog steeds op zijn stekkie. Een van de valken zit op de lamp onder de ring, de ander ongeveer op de 'hoek' van de onderste ring. De valk zit zich tegoed te doen aan een klein prooitje. Verder niets! Het is dat we 'goeie buurt' hebben, anders kan over de volgende uurtjes niet veel meer gezegd worden dan dat ze oersaai (amper beweging te zien) zijn. Het staccato gedrup begint me echt de keel uit te hangen dus besluit ik rond 11:45u om het maar voor gezien te houden.
Wat foto's van vandaag:
En nog wat foto's van een paar dagen geleden:
za 28 juni 2008, namiddag
Wat maak je me nou?!!
Vanmiddag moest ik nog wat flyers uit gaan delen bij wat sponsors. Omdat ik een beetje een onbevredigd gevoel had over de waarnemingen van vanmorgen, besluit ik daarna nog even 'zum Turm' te gaan. Daar zitten Gerrit112 en 't Skreeverke. Van de laatste krijg ik te horen dat het erg lang gelden is dat ik een verhaal heb geschreven. Ik vertel hem dat ik hem op zijn wenken heb bediend. Gelijk bij mijn entree zijn de valken weer schreeuwend in de lucht. "Ik heb nu al meer gezien dan vanmorgen", grap ik niet eens zo heel erg overdreven.
Op de tweede ring zit een valk zich tegoed te doen aan een prooi. Een paar buizerds draaien hun rondjes boven het bos links van ons. Opeens wordt er een van hen aangevallen. Het is een van de slechtvalken die regelmatige, maar niet erg serieuze aanvallen plaatst op de buizerd die zich er overigens niet zo heel veel van aantrekt. Na een poosje stapt Gerrit112 op. Vrijwel direct vliegt een valk rond de toren. Het is de introductie van een prachtig verhaal met een voor mij wel heel erg teleurstellende afloop.
Van links komen namelijk binnen enkele tellen drie valken aangevlogen. Ik probeer ze te volgen wanneer 't Skreeverke opeens roept dat er nog een valk aankomt. Met prooi! IK kijk snel opzij en zie nog net hoe de valk met een zware last probeert de toren te halen. De prooi is echter veel te zwaar en dus eindigt de vlucht op de grond bij de toren. Met het schitterende filmpje van Lambert vers in het geheugen loop ik er voorzichtig naar toe. Een auto passeert ons. "Shit", denk ik dan al. Het zal niet de laatste shit zijn. Terwijl we de valk zien opvliegen gaan we behoedzaam het bosje in om ons verdekt op te stellen. De prooi ligt achter de toren, maar goed genoeg zichtbaar. We wachten een poosje terwijl de valken opgewonden krijsen. Het kan elk moment gaan gebeuren dat er een landt. Sterker nog er vliegt er een de bomen in. We zien hem niet zitten, maar hij zal weldra komen om de prooi op te halen vermoed ik.
Dan de pech die me eigenlijk ingetogen razend maakt. Een man met een jachthond loopt over het paadje richting toren. Hij roept wat tegen zijn hond terwijl hij de half loszittende gaas bij de poort openhoudt. "Apport", roept hij zachtjes tegen zijn hond. Mijn mond valt haast open. "Wat zullen we nou krijgen?" De hond snuffelt wat rond en ziet dan de duif en apporteert hem naar zijn baas! "Wat maak je me nou?", roep ik vanuit de bosjes. Verbaasd kijkt de man op wanneer we uit de bossen naar hem toe lopen. Hij gooit de duif weer terug terwijl hij zich verexcuseert. Ik baal natuurlijk als een stekker en samen met 't Skreeverke zoek ik weer een plaatsje in de bossen. Na een poosje geeft de laatste de moed op en vertrekt. Voor mij wordt het ook tijd om te gaan, maar de sensatie overwint het van de naderende honger. Ik zoek een nog beter plekje op. De valken draaien wat rondjes en ik verwacht ze nu elk moment. In de verte hoor ik het bekende poortje klappen. "Nee toch", voel ik de bui al hangen. En jawel een drietal nadert me, ze zien me niet, maar besluiten een hele poos vlakbij de toren luidruchtig te staan 'kleppen'. Tot overmaat van ramp wordt er ook nog eens luid toeterend afscheid genomen. Een van de drie keert terug en gaat een paar meter van me vandaan staan te urineren. "Hij ziet me niet", kan ik een glimlach niet onderdrukken. Even speelt de gedachte om opeens naar hem toe te lopen, maar ik laat het maar begaan.
Weer keert de rust terug en weer hoop ik dat de valken nu eindelijk gaan komen. Ik maak alvast een paar proefopnamen. Dan de volgende ramp. Er nadert weer een auto, deze wordt bij de doorgang geparkeerd en weer wordt een jachthond 'uitgeladen'. "Gadver gadver gadver", ik verlaat mijn 'topplekkie' dat ik vanaf nu mijn 'tobplekkie' zal gaan noemen. Naar huis maar...
Foto's van vanmiddag:
En nog wat bewegend beeldmateriaal...
