za 14 juni 2008, 8:30u - 15:00u en 'savonds
Wat een dag, PART I
Het verhaal van vandaag gaat in etappes. En gaat ook gepaard met hindernissen. Mijn webspace zit vol! Dus ga ik de foto's op een andere plek plaatsen.
Het verhaal begint op een voor mij vroeg tijdstip op de zaterdagochtend. Zoals vanouds zit Gerrit E op zijn plekkie, maar ook de auto van Lambert staat er al. Maar waar is Lambert? Een blik naar achter leert me dat Lambert helemaal in de hoek waar het bos tegen de Snelle Loop grenst (achter het spottersveldje) zit. Hij zwaait. Een poosje later komt hij even gelopen om te vertellen dat hij weer mooie beelden heeft van een valk in een boom. Rond half elf vertrekt Lambert weer (als hij de foto's ziet waar het ijsvogeltje later gaat zitten zal hem dat zwaar berouwen).
Na een poosje besluit ik naar de achterkant te wandelen omdat er maar weinig valken te vinden zijn. Vlakbij de toren zie ik achter het hek een vogel omhoog vliegen. "Een kraai", denk ik dan nog. Maar dan zie ik dat er een verse prooi onder aan de toren ligt waar flink aan geplukt is. En vervolgens draait een jonge slechtvalk heel laag wat rondjes boven me. "Het zal toch niet...", vermoed ik dan. Ik loop verder maar het voorval laat me niet los.
Op weg naar de achterkant is er vanalles te zien, maar weinig slechtvalk. Mooi is de aanblik van het gezin eend. Die gaan op de foto. Maar verder valt er aan de achterkant niets te zien wat er aan de voorkant ook niet te zien is: één valk op de antenne. Dan maar weer terug. In het bos is een vogel flink opruiming aan het houden. Ik denk dat het een merel is, maar je weet maar nooit. Klik. Een paddestoel rijst op uit het gebladerte. Hij doet me denken aan een zeker geslachtsdeel. Verder maar weer. Wanneer ik de toren opnieuw passeer zie ik dat er zelfs twee prooien op de grond liggen. Weer denk ik terug aan het voorval eerder vandaag. "Zou het? Zou ik dat net gemist hebben?"
Op het veldje wordt het drukker. Steenarend is er en Ronald komt aan. Verder ga ik geen namen meer noemen wat het gaat errug druk worden vandaag. Jan heeft een partytent bij zich en vraagt zich hardop af of het de moeite loont om hem op te zetten. Het kan nooit kwaad, dus doen we dat maar. (Wat een geweldige beslissing, zo blijkt later.) Opeens zie ik een ree door de wei huppelen, maar ik ben te laat om hem op de foto te zetten. Nu heb ik de gewoonte om regelmatig om me heen te kijken, dus even later zie ik de ree opnieuw terugkomen. Klik en film! De picknicktafel doet weer uitstekend dienst als cameratoren. Even later merkt Jan een geelgors op die op een paaltje zit. Omdat ik nu toch al met regelmaat de bosrand afspeur, valt me een 'biddend' vogeltje op. Het is veel te klein voor een torenvalk, maar wat is het dan? "Een ijsvogeltje", roept Jan, "je hebt goed opgelet!" Even later gaat het ijsvogeltje op een paaltje zitten waar even daarvoor Lambert nog vlakbij zat. En nog wat later zit het ijsvogeltje op een voor mij nog gunstigere plek. (Klik en film). Het is alweer drukker geworden op het spottersveldje en wanneer behalve koffie ook nog eens soep en koek en wat al niet meer wordt neergezet dan kan het niet anders of het gaat erg druk worden. (De soep was heerlijk, Anita).
Op en om de toren wordt flink gevlogen en van positie gewisseld. Opeens valt me een valk op die op een laag raampje zit. Ik besluit wat dichterbij te gaan in de hoop om de valk van dichtbij op de foto te krijgen. Maar vanaf het verharde deel van de weg kijk ik alleen tegen de bomen aan. Dan het onverharde deel maar op! Daar ga ik de "foto's van mijn leven" maken, zo zal later blijken. Met een adrenalinegehalte in mijn bloed dat haast onmeetbaar hoog moet zijn geweest, keer ik terug en laat de foto's kijken aan iedereen die het maar zien wil.
Het zal niet de laatste sensatie van de dag zijn! Even later, het is dan al echt druk op het veldje, keert een valk onder zware escorte van de rest van de familie terug met een dikke prooi onder aan de poten. Of er overgepakt is, kan ik niet met zekerheid zeggen, maar de prooi hangt er wat topzwaar bij en de valk heeft duidelijk heel veel moeite om het gevaarte omhoog te krijgen. Sterker nog: de valk daalt en daalt en daalt. Tenslotte landt de valk met prooi en al in een boom. (Film!) Later valt de prooi omlaag en vertrekt de valk weer richting toren.
Of dit voor of na de hoosbui is, weet ik niet meer. Maar de hoosbui is ontzagwekkend. De partytent staat helemaal vol met 17 kleumende mensen er onder. Van Bob hoor ik dat Erna -met wat vertraging- toch onderweg is. Het is haar dag vandaag. Een poosje later arriveert ze en wordt het veldje 'rolstoelklaar' gemaakt. Weer die ervaring met iemand die voor het eerst naar de valken komt kijken en dat al zo heel lang wil. 'Chillen!'
Dan duikt een valk omlaag. Het lijkt alsof ie in een boom landt (vlakbij de toren) en ik ben dan niet meer te houden. Ik ga voorzichtig op zoek. Dan wordt me ineens iets duidelijk: de valk zit op de grond bij de prooi van vanmorgen (bij de toren). Adrenaline loopt op! Door het gaas is het helaas onmogelijk om een goede foto te maken (zo blijkt later). Maar het juveniele eigenwijsje zit er wel degelijk. Doordat ik beweeg (juist om vanachter een boom dichterbij te komen) vliegt de valk op. Jammer! Dan valt mijn oog op een grijze prop op de grond: een flinke nog gave braakbal. Ik besluit hem mee te nemen naar het spottersveldje, maar eerst leg ik de braakbal op een paaltje om er een foto van te maken. Het ding is enorm groot en is nog plakkerig van de gal(?)
Mijn accu raak leeg en ik besluit naar huis te gaan....
Het filmpje van vanochtend/vanmiddag...
Maar dat was nog niet alles, oftewel 'de boomvalk'
Vanavond ging ik nog eens even terug... verwachtte ik iets speciaals? Eigenlijk niet. Kon het nog mooier dan vandaag? Nou, mooier werd het niet maar toch zeker heel erg interressant. Ik ga er geen lang verhaal van maken, want de filmpjes (helaas is er een gedeelte onscherp) zullen boekdelen spreken.
Zo rond half negen stap ik opnieuw het spottersveldje op. Jan heeft de partytent net opgeborgen en de grootste drukte is weg. Een valk laat zich uitgebreid zien en lijkt op jacht. We volgen de valk totdat het stipje aan de horizon verdwijnt. Een poosje later gaat een tweede valk ongeveer dezelfde richting op. Terwijl ik me hardop afvraag hoever valken elkaar kunnen zien, wordt het meteen duidelijk dat deze valk de ander heeft zien aankomen. En met prooi! Een derde valk bemoeit zich ermee en vlakbij het spottersveldje is prachtig te zien hoe de jonkies de prooi overnemen. Dat is smullen natuurlijk! Zeker omdat mijn camera op filmen staat. Er wordt over en weer naar de prooi gegrepen die 'van hand tot hand' gaat. Maar dan wordt de prooi net als vanmiddag wel erg zwaar en de valk verliest steeds meer hoogte. "Die gaat weer de bomen in", schreeuw ik haast. En precies dat gebeurt ook. De andere valk gaat er achter aan. Het lijkt of de prooi opnieuw valt. Ondertussen blijft het onrustig rond de toren. De valken vliegen er een partij op los, maar ik blijf de plek in de bomen in de gaten houden. Dan zie ik een plek op de grond die me wat 'verdacht' overkomt en ik besluit de Hemelsbleekweg wat af te lopen. Soms zie je een vorm veranderen wanneer je hem uit een andere hoek ziet. Jonne komt me achternagelopen en samen lopen we dichter naar de toren.
Dan opeens gebeurt er iets wat we niet verwachtten. Opnieuw wordt een prooi aangevoerd en opnieuw gaan een stel jonkies er achteraan. Het gebeurt zo precies boven ons dat ik mijn camera niet de kans kan geven om zich scherp te stellen. Het filmpje is onscherp maar daarom niet minder mooi. Het gaat immers om het verhaal. Weer vechten twee valken om de prooiovername te mogen doen en weer lukt dat beurtelings. En weer is de prooi te zwaar en weer vliegen ze nagenoeg naar dezelfde plek waar eerder de prooi ook terechtkwam. Op het filmpje zie je de prooi vallen.
Jonne en ik besluiten om stilletjes langs de bosrand naar de hoek te lopen in de hoop dat de valken de gevallen prooi gaan opzoeken. We staan er even en dan wijst Jonne ineens naar de dode boom rechts van ons. "Verhip, daar zit er een!" Knipperdeknip. Wat een boomvalken vandaag! De valk vliegt op en even later zien we weer enkele valken rond de toren vliegen. Roel en Zwiersje hebben Marjanne vanaf Grotels Hof meegenomen en haar even afgezet bij de toren. Ze zien nog net wat bewegingen, maar hebben de 'boomvalk' gemist. Ik verwacht nog wat ree-bewegingen en loop kalmpjes naar het spottersveldje. Een stukje verder staat mijn auto. Ik loop er naartoe en dan valt me iets op: een hoop veren ligt precies achter mijn auto bij elkaar. Het was me nog niet opgevallen. Dan kijk ik beter en dan zie ik ook voor mijn auto een hoop veren. "Nou, nou, het kan niet op vandaag", denk ik, terwijl ik toch maar in de auto stap om huiswaarts te gaan. "Het is wel welletjes voor vandaag".
Zometeen nog een paar foto's en een filmpje...
Een link naar het tweede filmpje: KLIK HIER
