Zoals ieder mens ben ik ook eenmaal per jaar jarig. Dat daarbij de leeftijd telkens met 1 verhoogd wordt, dat doet mij niet zo heel veel. Wat me wel wat doet is, dat ik zag dat het mistig ging worden en dat ik daarom de kans om nog even in de ochtend te gaan Mortelen aan me vooorbij liet gaan en uitgerekend dan dat ene... dat van het verlanglijstje: badderende valk zich in De Mortel voltrekt. Aan de andere kant: het is door diverse ogen en camera's geregistreerd en ik was met geen paard en wagen meer naar mijn verjaardagsvisite terug te bewegen geweest.
Probeer ik nu te zeggen dat ik het niet zo heel erg vind dat ik HET gemist heb? Nee, natuurlijk niet, ik ben stinkend jaloers, maar het is niet anders.
Vanmorgen zal de waarneming van mijn leven voor mijn ogen afspelen, zo besluit ik.
Toch wat later nog dan voorgenomen kom ik op het veldje aan. Voorgangers waren er al minstens een uur eerder, maar hebben nog niet veel gezien. Gerrit E is naar de achterkant zo verneem ik van Mieke. Dat moet ie zelf weten, het gaat hier gebeuren, dat weet ik zeker.
Valken op de lamp en in de antenne zitten daar prima. Het boeit me amper. Nou, begin maar: ik ben er klaar voor.
Het lijkt wel op commando, maar inderdaad er verschijnt een juveniele valk die laag over de Loop een rondje maakt en eerst in een boom recht tegenover ons gaat zitten. We kunnen haar echter daar niet vinden. Maar de hoera-stemming groeit weer wanneer ze vervolgens naar de zandhoop vliegt. "Haha, dat is kaasje", denk ik verheugd. Mijn medespotters zijn door mijn kreetjes gealarmeerd en zien gelukkig ook nog het laatste stukje van de vlucht van dit jonkie. "2R", ik ben er eigenlijk zeker van. Mieke vraagt of ik de ring soms kan aflezen. Natuurlijk kan ik dat niet. Dat is voor de scoopbezitters een optie, maar niet door mijn kijker of camera.
Na een poosje schijnt valkje te bedenken dat er nog een prooitje bij het water ligt. Het zou zelfs kunnen dat het een zittende prooi is, maar dat verwacht ik toch niet. Met een plof landt de valk op zijn prooi, die daardoor even omhoog komt en boven het hoge gras uitkomt. Een kraai is zwaar geinteresseerd en komt even van dichtbij kijken. Een reiger strekt zijn nek en lijkt wel gespannen toe te kijken hoe de jonge valk niet van plan is om de prooi te delen. Uiteindelijk krijgt de kraai zoveel versterking dat 2R het maar opgeeft, ze vliegt terug naar de zandhoop. Ze blijft daar even zitten en vertrekt dan weer om via een boogje aan de achterkant van de zandhoop te landen. Naar blijkt is dat op een paaltje bij de Loop.
Wie in de wereld kan mij nu tegenhouden? Ik loop naar het dubbele berkje verderop in de berm om daar een tussenstop te maken onderweg naar mijn HET moment, want dat deze valk zometeen een bad gaat nemen is wel zeker.
Ik film ook dit even (plichtmatig, want de hoofdfilm moet nog beginnen). Ik stop met filmen en wil doorlopen. Dan opeens zie ik de valk opvliegen. Ze zit achter een klein prooitje aan en.... dat komt recht op mij af.... en die valk die.... volgt als een razende erachter aan. Recht op me af, ik wordt gek. Gosamme. KNIPPEN, KNIPPEN, het schiet door me heen maar het is doelloos. Een grote witte vlek, dat heb ik in beeld. Ik probeer snel te herstellen en kan de valk nog net een keertje "raken" wanneer ie voor het bos door terug naar het bos aan de overkant vliegt. In de buurt van het nieuwe bengske verdwijnt ze in het groen van de bomen.
Piet uit Lieshout loopt dan al naar de overkant toe en Gerrit E komt net uit het bos gewandeld. Hij weet natuurlijk van niks en de valk blijft rustig zitten. Wanneer de valk even later een keertje krijst weten we allemaal dat ze er dus toch nog zit. Toch onverwacht vliegt de valk weer op.
Ik ga nu ook naar de overkant en pak eerst mijn verjaardagskado uit de auto. Een stevig vouwstoeltje (een director's chair) voor de regisseur wordt even later aan de overkant van de Loop opgezet. Zo, het spel kan beginnen!
Maar er gaat helemaal niet zo heel veel meer beginnen. Okee, het is wel leuk om de twee jonkies naast elkaar op de onderste zijtak van de grote antenne te zien zitten. Mooi, ja. Hmmm. Het wordt leuker wanneer het lukt om op speciale manier een paar fotootjes te maken met mijn mobieltje.
Het tikkertje naast de toren is ook prima. Maar het blijft de hele middag toch vooral een schouwspel van op de toren. Rond half drie begint de maag flink te knorren. Jammer, maar ik kan er niet meer van maken vandaag.
