Waar ik meestal hoogfrequent de zo bekende omgeving in de maand juli weet te vinden, daar mankeert het er dit jaar aan. Allerlei omstandigheden maken het dit jaar veel moeilijker dan andere jaren om de valken wanneer hun acties op hun fraaist zijn te gaan bekijken. Het is niet anders.
Heel apart is het dan, dat wanneer je dan weer eindelijk eens even kunt gaan kijken er geen valk te zien is. Kom op zeg. Er zal er toch wel eentje thuis zijn? Na ruim tweeeneenhalf uur geef je het dan maar op. Gelukkig heb ik het hier over afgelopen vrijdag en heb ik het nu over vandaag. Een nieuwe ronde, nieuwe kansen.
In zondagse stemming sjees ik wat later dan normaal naar De Mortel. Op het veldje blijkt het vandaag weer een forumdag te zijn. En zoals dat dan gaat zie ik weer veel bekende en onbekende gezichten. Wanneer Coriena het veldje betreedt straalt ze optimisme uit. Ze is nog nooit tevergeefs naar De Mortel gekomen en ze is vol vertrouwen dat er toch zeker wel wat te zien zal zijn in de komende uren. Ik hoop het met haar mee. En nog mooier, ze krijgt volkomen geljk. De eerste valk komt uit het niets en landt op de rechterlamp. "Dat hebben we toch al weer mooi meegepikt".
Ik ben nog niet echt tevreden en ga voor meer naar de achterkant. Wie weet.
Coriena loopt met me mee. Een beetje behoedzaam lopen we de wei aan de achterkant op. Je zou het maar meemaken dat er daar een paar valken een prooitje zitten te verorberen en je jaagt ze niets vermoedend weg. Dat zou zonde zijn. Eén keer rustig rondturen leert ons al dat dit niet het geval zal zijn.
Ik weet een plekje waar je de toren tussen de bomen door goed en redelijk dichtbij kan bekijken en kuier er direct naar toe. Opeens sta ik stokstijf stil. Er wipt wat vanuit een boompje op de grond en gaat vice versa. Wat is het? Eerst denk ik aan een boom- of torenvalkje. De vogel ziet eruit als een rover, maar toch klopt het niet helemaal.
Mijn interne geheugen slaat haast op hol. Wat is dit nou voor een vogel? Lang lijf, schutkleuren, gespikkeld en de kop lichtgekleurd... geen kromme snavel. Dit zou een... zou het een???? Volgens mij is het een jonge koekoek roep ik halfzacht naar Coriena. Gehaast maak ik een paar plaatjes. Even ervoor heb ik deze tactiek al aan Coriena uitgelegd toen ik iets vreemds in de Snelle Loop zag. Dat was óf een steen of een bruine vogel die in de Loop stond. Het bleek dat iemand een grote langwerpige steen overeind had gezet. Vanaf een afstand kon het ook een levend wezen zijn, dus nam ik op voorhand een foto om een paar passen verder te zien dat het inderdaad maar een kei was.
Zo keuvelend op weg naar de open plek tussen de boomkruinen spraken Coriena en ik over het statistische tijdstip waarop er over het algemeen wat meer actie te zien is van de valken. Dat is dit tijdstip zo rond de klok van twaalven. De koekoek leidt ons even af, maar verdomd als het niet waar is: we horen geluid bij de toren. Aankomst! Met prooi. We vergeten de koekoek en zien hoe eerst een valk met een prooi op de bovenste ring ploft en hoe even later ook een tweede en derde valk naar de verse maaltijdsoep onderweg zijn. Eén van de valken gaat even later op de balustrade zitten. We discussieren erover of het een juvi of toch gewoon S2 is. De twijfel is groot. Ik houd het toch maar op S2, Coriena vindt dat het een jong moet zijn. Wanneer we even later vanuit een iets andere hoek kijken is er opnieuw weer twijfel.
We lopen terug langs de Loop en ik zeg dat ik Gerrit112 en Piet die aan de overzijde van de Loop zijn gaan zitten even ga bijpraten. Coriena loopt mee, ondanks wat schroom voor die toch wel grote en vervaarlijk uitziende Hooglanders die er staan te grazen. Ik omschrijf de vreemde vogel en tot mijn geluk noemt Piet al direct de mogelijkheid dat het wel eens om een koekoek kan gaan. Wanneer ik hem het plaatje vanaf het display laat zien denkt Piet voldoende aanwijzingen te herkennen dat het hem inderdaad is.
Een vrouw met een Duits accent komt naar ons toe. Wanneer ze wel erg dicht bij de Hooglanders komt te staan zien we hoe ze huivert. De angst is op haar gezicht af te lezen. Aangemoedigd door Gerrit en Piet maakt ze de oversteek over het uitgedroogde greppeltje. Ik plaag haar dat de zwarte niks doet, maar de bruine die er aankomt wel gevaarlijk is. Mijn glimlach overtuigt haar maar half dat het om een grap gaat. Wanneer ik even later plaag dat de ene zich altijd ergert aan rode kleding, maar deze aan blauwe kleding (ze heeft een blauw vest aan) maakt dat ze toch maar één pasje opzij zet.
Ik loop het bos in en wandel het even later aan de achterkant weer uit. Dan hoor ik opeens een bekend geluid. Het klinkt alsof S2 zich stoort aan een indringer. Het geluid komt van vlakbij. Half hollend loop ik het bos weer door en wanneer ik het veld vlakbij het maisveld betreedt hoor ik het geluid pal boven mijn hoofd.
Het moet S2 zijn die een indringer verjaagd. Ik probeer de twee vechters in beeld te nemen maar door mijn zoeker zie ik niets, Dan zie ik dat ik in de haast vergeten ben in te zoomen. Weer grijpen de twee naar elkaar. Nog steeds dat nijdige kreetje van S2 alsof ze wil zeggen: wegwezen hier.
Snel gaat het knopje op filmen, maar de actie van S2 schijnt al geslaagd en de indringer kiest het hazenpad al. Ik loop nog even door tot aan de Loop en draai me dan weer om. Ik maak letterlijk wat plaatjes van de bloemetjes en de bijtjes, ondertussen terugkuierend naar Gerrit en Piet. Dan opeens weer enthousiasme in de lucht. Prooi !!!
Met een hoop herrie gaan drie valken achter de valk met de prooi tussen de poten aan. We hopen op een overdracht in de lucht, maar de prooi wordt op de ring gedropt en het hele gepeupelte gaat erachteraan. Eén van de jongen krijst en schijnt maar niet op te willen houden. Na een poosje besluit ik nog even terug te keren naar het veldje om daarna naar huis te gaan.
Op het veldje wil Dorien een verhaal over een ree vertellen. Wanneer ze spreekt over een groene wei klikt bij mij een schakelaartje. Ik moet denken aan de reclame van de man die een ongeluk heeft gekregen door een overstekende eend en die uiteindelijk de explosieven opruimingsdienst op de nek krijgt. Al wat Dorien nu nog zegt over het reetje gaat door de mangel. Uiteindelijk gaat het om een zwangere bevallende tienerree waar 4 poten al uitsteken waardoor het totaal uitkomt op acht. Wanneer Dorien dan ook nog zegt dat ze een brede rug heeft gaat haar aanvankelijke verhaal helemaal aan diggelen. Ach ik ben uitgeslapen en dan wil Kuiko wel eens ongevraagd wat gevatheid ten toon spreiden.
Verder verloopt de dag zoals het gaat totdat er opeens een klein vliegtuigje wel heel erg laag de toren nadert. Het levert ergernis op. Het vliegtuigje gaat inderdaad wel erg kort over de toren heen en de valken komen even geergerd tevoorschijn, maar zetten dit meteen om in een beetje speelzin. Even tikkertje en vervolgens keren ze weer retour. Een vink en een boomklever maken de variatie van de waarnemingen compleet en zeker niet ontevreden keer ik huiswaarts.
