Wat een rare titel toch weer. Tsja ik kan het ook niet helpen, ik probeer meestal met een korte titel een omschrijving te geven van iets wat de dag bijzonder maakt. Nu is die dag niet heel bijzonder. Het is niet al te laat wanneer ik kennis maak met de kiezels die op de westelijke rondweg om Gemert zijn gestort. De steentjes zorgen voor een staccato getik tegen de lak van mijn auto. Het is geen beste keus om deze route te kiezen terwijl er eigenlijk genoeg varianten te maken zijn.
Wanneer ik de HB-weg insla, zie ik in de verte al een auto staan. Op dit tijdstip kan dat eigenlijk niemand anders zijn dan Gerrit E. Drupjes verschijnen op de autoruit. Dat is opnieuw balen. Toen ik in de auto stapte was het nog droog.
Gerrit heeft zijn scope niet opgesteld. Hij is duidelijk in twijfel over blijven of vertrekken. Mijn komst maakt dat hij nog even blijft. Een bakkie koffie maakt de dag al direct goed. Terwijl ik de koffie even laat afkoelen, wordt het bekertje miniscuul voller. De mini-drupjes worden stilaan groter. Het wordt zelfs een buitje. Geen ernstig buitje, maar wel een om nat van te worden.
Gerrit heeft drie valken gezien, waarvan er twee nogal actief zijn. Dat klopt ook, want bij het parkeren van mijn auto zijn die twee ook al te zien. Pa, de derde valk, zit bij het raampje direct onder de onderste ring. de andere twee zijn juvies.
Na een poosje merkt Gerrit een opvallende situatie op. Er zit een Vlaamse Gaai (na de ritoverwinning door een Belg in de Tour vandaag heb ik besloten dat de Gaai weer zoals vanouds Vlaamse Gaai heet) op een paaltje. Naast hem landt een tweede vogel, na een blik door mijn kijker zie ik dat dit een Grote Bonte Specht is. En meteen daarna landt er ook een tweede Vlaamse Gaai, zodat de specht tussen twee gaaien zit. Opmerkelijk! (En dus is het tweede deel van mijn titel al direct uitgelegd).
Het ziet er volgens Gerrit niet naar uit dat het nog erg droog gaat worden en hij maakt aanstalten te vertrekken. Precies op dat moment stopt het gedrup. Ik roep hem nog na dat het weer droog is. Gerrit is niet te vermurwen, zijn besluit staat vast.
Terwijl Pa zich verplaatst naar de lamp en daar kennelijk op een lijmlaag terechtkomt, gaan de twee jonkies verder met hun vliegshowtjes. Een tweetal duiven krijgt de schrik van hun leven, maar beide weten nog net te ontkomen. De valken keren al spelend weer terug naar de toren. Dit scenario herhaalt zich even later nog eens, maar opeens zie ik ook een derde valk terugkeren. Deze landt op de GSM-antenne. De andere twee gaan uiteindelijk op de antenne zitten.
Ik bedenk dat de drie jongelingen kennelijk toch nog te onervaren zijn om zelf succesvol op jacht te gaan. Maar dan opeens opnieuw een aanval richting De Mortel. De drie die in achtervolging van een enkele duif zijn verdwijnen zoals gewoonlijk achter de bomen. Ik speur de lucht af in afwachting van hun terugkeer. Ik verwacht ze snel weer terug en denk niet dat ze buit zullen hebben. Na een dik kwartier word ik wat ongeduldig. Zouden ze? En na wat op en neer wandelingetjes tussen toren en spottersveldje blijkt de situatie op de toren ongewijzigd.
Ik loop het onverharde deel van de weg in en ga een beetje tegen beter weten in naar het open veld. Natuurlijk zitten daar de valken niet zichtbaar van een prooitje te eten. De kans dat ze precies daar zitten is natuurlijk erg klein, maar ondertussen ben ik er al lang niet meer zo zeker van dat ze er niet in geslaagd zijn om hun eigen kostje te vergaren.
Ik loop het bos in een struin er wat rond. Ik ontdek een Grote Bonte Specht in een boom. Hoor een roofvogel, maar zie die vooralsnog niet en struin weer verder. Tientallen meesjes vliegen telkens voor me uit. Dan zie ik de gehavende buizerd. Het is zijn schreeuw die me overtuigen dat het inderdaad een buizerd is.
Ik loop tegen een flink uitgegraven hol aan. Ik vind een plukplaats en ga verder. Een stuk verderop ontdek ik weer iets, maar omwille van de rust delete ik het plaatje. Helaas kun je niet alles open vertellen omdat er altijd weer mafkezen zijn die de info verkeerd gebruiken. (sorry)
Boven het spottersveldje zweeft een buizerd. Ik loop rustig terug en ook wanneer ik bij het veldje aankom maakt de buizerd er nog een paar fraaie rondjes boven mijn hoofd en verdwijnt dan achter de bomen.
Op de toren geen enkele verandering. S2 is niet te zien, Pa zit nog steeds op zijn lamp vastgeroest en de drie op stap zijn nog niet terug. Ik ga de Tour bekijken. Mooie rit vandaag. (Hoopte ik)
