Wat gaat het weer snel dit jaar. We zitten alweer in de maand juli. De bewegende beelden zullen vandaag stoppen. Beleef de Lente meldt: vertrokken. "Nou, gelukkig nie", vinden de spotters onder aan de toren.
Nadat er eerst een abrupt einde gemaakt wordt aan al mijn criminele intenties (tegenwoordig worden er bij het verlengen van je paspoort of ID-kaart vingerafdrukken genomen), gaat mijn auto op weg naar De Mortel. Tsja, in zo'n geval ga ik dan maar gewoon mee.
Op het veldje staat Lambert live te filmen. Hij vertelt dat er een prooi-slag door S2, prooi-overdracht aan een jong, en een prooi-verlies door hetzelfde jong is geweest. Jammer, genoeg was het niet gelukt om dit te filmen. De dames uit Utrecht zijn naar de achterkant gelopen in de hoop dat daar de gevallen duif opgepeuzeld wordt. En omdat je het maar nooit weet zet ik ook de mars naar de marches is. Onderweg kom ik Martien tegen, die ik kort bijpraat over wat Lambert meldde. Martien loopt met me mee.
Toen ik het veldje verliet riep Lambert me nog iets na. Ondertussen dringt het tot me door dat hij aangaf dat er twee ijsvogeltjes voor de vaste camera te zien zijn. "Ze zijn er dus definitief weer terug", het verheugt me, want ik heb ze echt gemist.
Aan de achterkant van de toren scan ik de omgeving. Niks te zien. De dames turen naar de bomen. Ik heb mijn eigen strategie (beetje van Gerrit112 gejat) om te zoeken. Niets wijst op de aanwezigheid van valken in de achtertuin. Een vermoedelijk volwassen valk (ik denk aan S2) zit op de lamp aan de achterzijde. Er komt een jong met veel kabaal thuis en gaat vermoedelijk rechts (vanaf het spottersveld gezien links) op één van de ringen zitten.
Ik ga nog even op zoek naar een mogeijk gevallen prooi. Een paar kraaien zitten al een poosje valk bij elkaar op één plek. Ik ga er eens kijken. Niks te zien.
Mijn terugreis gaat niet direct naar het spottersveldje. Ik besluit over het bruggetje de tuin aan de overkant van de Loop eens te gaan bekijken. Omdat Lambert aangaf dat het ijsvogeltje er mogelijk zit loop ik naar het uiterste hoekje en probeer de Loop met mijn kijker te volgen. Rietpluimen maken dit onmogelijk en dus zoek ik een andere plek om dat te kunnen. Bij de doorwaadbare plek kan dat. En dan.... een ijsvogeltje! De afstand is groot, het vogeltje is klein en zit wat ongunstig, ik zie niet veel meer dan het oranje lijfje en ik denk de blauwe kop te zien. Toch ben ik er zeker van en mijn camera legt alles vast. Ik gebaar naar de overkant: één arm en daarvan één vinger wijst omhoog, mijn andere arm wijst naar de plek. "Snappen ze het?" Ik loop met versnelde pas terug naar het spottersveldje. Ik draai me onderweg één keer om naar de toren. "Hee, vlokjes veren!" Rechts op de onderste ring wordt geplukt!
Ook vanaf het spottersveldje is het ijsvogeltje mooi te zien. Grappig dat alle scopen dan opeens van de toren weg zijn gericht. Hoewel het bijna ondenkbaar is: er is meer dan alleen slechtvalken!
Af en toe betrekt het. Er vallen wat droppen, droppen worden een buitje en ik ga de traditionele vrijdagse eikes bakken. "Kom je nog terug". "Wat zou je denken?"
Helaas verlies ik het op mijn auto vastgebonden zonnetje onderweg. Ofwel in plat Hollands: het is bewolkt en er gaat weer een en ander vallen. Mijn auto staat op een ideale plaats en wanneer de radio "My Woman From Tokyo" bezingt denk ik aan het concert van vanavond. Met zoon en zwager zullen we Stream of Passion gaan beluisteren. Mijn hand doorzoekt het dashboardkastje. Geen Deep Purple, geen Stream of Passion, maar wel AC/DC. Ook goed!
Bijna vergeet ik te melden dat mijn kleine held met veel geworstel een prooi op de onderste ring weet te droppen. De kleine man heeft het er maar druk mee. Maar hij is niet voor niets mijn held. "Goed gedaan menneke".
Het weer wil niet echt meer en dus besluit ik resoluut dat het welletjes is. "Bis morgen?"
