za 8 januari 2011, 13:00 - 14:00
Een stevig briesje, S2 heeft er moeite mee
Dat ik gisteren niet beide valken heb kunnen ontdekken zit me wat dwars. Niet dat ik vrees voor een definitief ontbreken van een van de twee, maar veeleer dat ik nog steeds niet kan zeggen wie er nu op die lamp zat. Is het heel vreemd dat mijn auto iets voor enen koers zet richting De Mortel?
Bij de afslag naar de Hemelsbleekweg staat een politieauto. Een auto met aanhanger verspert enigszins de toegang naar de weg. De bestuurder gaat op de bon. Op de HB-weg staat een tweede politieauto. "Ze hebben het er maar druk mee", merk ik wat sarcastisch op. De toren staat scherp in het landschap. Anders dan gisteren zeikt het al wanneer ik uitstap. Toch kost het ditmaal niet veel moeite om de valk op de lamp te ontdekken. Het is dezelfde als gisteren, dat is me wel duidelijk. Een stevige bries waait bijna mijn petje van mijn hoofd en dat gebeurt precies op het moment dat ik in een flits een vogel op het kozijn van het raam boven de lamp zie landen. "Dat is Pa", ik weet het zeker. Het raadsel van gisteren is daarmee dan ook meteen opgelost. Ik heb gistern vast en zeker naar S2 staan te kijken.
Een andere tegenstelling tot gisteren is dat de regenbui snel voorbij trekt. Jan de Wind blaast de bui hard voorbij. Eigenlijk wil ik mijn rug trainen met een wandeling, maar als beide valken aan de voorkant in beeld zitten, heb ik weinig aanleiding om naar ze op zoek te gaan. Ik sta in dubio. Maar dan zie ik S2 aanstalten maken om op te vliegen. Ze voegt meteen daad bij het woord. Het is niet meer dan een korte vliegoefening, maar de landing kost door de harde wind duidelijk moeite.
S2 is dus kennelijk iets van plan. Zou ze me met nog meer actie willen verrassen?
Minuten verstrijken. Er gebeurt niks. Dan de twijfel. Wat zal ik doen? Mijn positie bij een boompje bij de ingang van het spottersveldje zet me zo goed mogelijk uit de wind. Dat is wel lekker. Van beweging komt er nu natuurlijk weinig. Een paar motorcrossers moeten zonodig weer eens over de paadjes crossen. Wanneer ze me passeren kijk ik ze maar wat verwijtend aan. Meer kan ik niet doen.
Dan opeens toch nog die zo gehoopte actie. S2 vliegt weer op. Ik probeer een plaatje te schieten, maar dan ervaar ik ook meteen het nadeel van die positie uit de wind. De wegvliegende S2 is meteen uit mijn beeld. Ik ren het spottersveldje op in de hoop nog een glimp op te vangen. Dat lukt, maar ook daar verdwijnt ze meteen achter de bomen. Ik weet dat ze van alle kanten weer terug kan komen, de vraag is wanneer en waar ergens. Voor de zekerheid draai ik het knopje op mijn camera op filmen.
Ik heb geluk. Vanuit een ooghoek zie ik een beweging. Snel druk ik het knopje op mijn camera in, maar na enkele tellen vermoed ik een behoorlijke onscherpte. Ik neem het risico en zet de camera uit en weer aan. Ditmaal is het beeld heel wat scherper. S2 schijnt op de toren te willen gaan landen, maar de wind speelt haar opnieuw parten. Dan schijnt ze zich te bedenken en zet ze koers richting het westen. Tot ze als een stipje uit mijn zoeker verdwijnt volg ik haar. Ze laat een contente Kuiko achter.
Dan bedenk ik dat het ultieme gemis nog altijd plaatjes van een badende valk zijn. Hoewel ik niet erg veel fiducie heb dat dit ultieme mazzeltje me vandaag op het pad komt besluit ik toch maar eens naar de achterkant te lopen. Je weet immers maar nooit.
Natuurlijk tref ik daar geen badderende S2 aan. Maar mijn doel: een wandeling maken om mijn rugspieren te trainen heb ik ermee bereikt. Nog een korte wandeling aan de overkant van de Snelle Loop maakt de training volledig. Jemig wat is het er soppig. Ik keer weer terug naar mijn auto, blijf er nog even staan en besluit dan weer in de auto te stappen. *** Ze zitten er nog ***
Wie zich afvraagt hoe het met onze Labradorpup Wisky gaat: die groeit als kool en is een en al ondeugd. Een heerlijk beest. Hij laat nog wel eens van zich horen.
Het filmpje van vandaag...
