vr 11 januari 2008, tussen 14:15u en 15:30u
Ganzenleed
Na de valkenloze waarneming van gisteren knaagde het aan Kuiko. De weersverwachting is niet al te best, maar wanneer het om 14:00u gewoon droog blijkt te zijn. zit er maar één ding op: 'zum Turm'.
Ook vandaag heb ik geen auto, dus maar met de scooter. Wanneer ik De Mortel verlaat, kijk ik naar de toren die hoog boven het landschap rijst. Terwijl ik al rijdende de omgeving in me opneem, zie ik plotseling een bekend silhouet in de lucht. Ik ben er bijna zeker van dat het een slechtvalk is. In behoorlijke vaart zoeft hij achter me langs in oostelijke richting over De Mortel heen.
Terwijl ik rustig verder tuf, probeer ik het beeld nog eens voor me te halen. Hoe groot was deze valk? Was het wel zeker een slechtvalk? Vragen schieten door me heen, antwoorden blijven uit. Haast ongemerkt nader ik de bekende afslag. Het wolkendek kleurt donker. Er komt een behoorlijke regenbui aan.
Een stukje voor het spottersveldje staat een fietster. Het zou Mieke wel eens kunnen zijn. Wanneer ik wat dichterbij kom, wordt die vraag in elk geval bevestigd.
Mieke heeft iets te vertellen, ik merk het direct aan haar. "Heb je je fototoestel bij je?", vraagt ze meteen. Dat zegt ze vast niet zo maar, ik ben benieuwd wat ze te vertellen heeft. "Er ligt een dode gans", vertelt ze. "Mensen hebben er bij staan kijken en die denken dat ze geschoten is", vervolgt ze. Ze wijst de plek aan waar de gans ligt. "Het is niet een van de twee nijlganzen, want die zitten er nog", gehaast ze zich te zeggen.
Ik zoom flink in en zie meteen een opmerkelijk verschil met de nijlganzen: een grijze kop, oranje snavel. "Da's geen nijlgans, dat lijkt meer op een gewone gans". Het beest ligt op de rug en ik zie op afstand al een rode scheur in de borst. "Ik denk niet dat ze geschoten is", zeg ik tegen Mieke. Die borst is opengereten.
Op de toren is geen valk te zien. Mieke heeft ze vandaag nog wel gezien, maar nu zijn ze weg. Ik vertel dat ik er vermoedelijk eentje heb zien vliegen.
Mieke blijkt een enorm feestbeest te zijn, want ze moet alweer naar een verjaardag toe. Het begint steeds harder te druppelen en ze gaat weg.
Ik ben nu toch nat. Ik heb een warme das om. Ik heb dikke handschoenen aan. Waarom zou ik al vertrekken? Ik zie wel mogelijkheden voor vandaag. Die gans ligt daar mooi een beetje beschut, dus wie weet komt er iets op af om het te verschalken. Ondertussen kan ik mooi de toren in de gaten houden, want de valken zullen toch ook terugkeren. Ik besluit voor de zekerheid maar eens aan de 'overzijde' te gaan kijken voor een snelle blik en daarna het onverharde deel van de weg een stukje in te wandelen. Mijn vermoeden komt uit. Nergens een valk te bekennen. Ik klim over het hek om toch maar eens richting gans te wandelen.
De gans is inderdaad zo dood als een pier en het is een gewone wilde gans. Op de snavel is een streepje bloed al opgedroogd. De borst is een gapend gat. Hier is zeker al aan gepeuzeld. Door welk dier weet ik niet. Het is een triest gezicht. Ik hoop dat het kadaver dienst kan doen om in de voedselketen opgenomen te worden. Laat een vos, buizerd of andere aaseter er zijn buik maar mee voleten. Het beest is toch dood.
Na enige tijd zie ik weer een laatste moment beweging bij de toren. Thuiskomst! Snel probeer ik het tafereel te filmen. Maar het gaat weer erg snel. Even heb ik de slechtvalk in beeld. Dan ben ik hem kwijt. Ik kijk over de zoeker heen. De valk vliegt richting het dak. Wanneer ik weer in de zoeker kijk ben ik hem/haar meteen weer kwijt. Ik neem aan dat de valk op het dak zit. Ik kijk even snel of het misschien het rooster is geworden. Niks! Ik hoor de valk het bekende 'ik ben er weer' roepen, maar waar is ie nou?
Hoewel ik er niets verwacht, kijk ik met het blote oog naar de lamp aan de voorzijde. "Zie ik dat nu goed?" Ik zoom weer even volledig in en kijk nog eens. "Jawel, op de lamp zit een valk. Hij komt niet zo ver boven het kozijn uit, Pa?"
Het regenen lijkt voorlopig niet te gaan minderen. Schuilen is er nu niet meer bij. Ik sta al een tijdje verdekt opgesteld in de hoop een aaseter bij de gans te kunnen waarnemen, maar evengoed sta ik daar totdat ik een ons weeg. (Nou ja, dat duurt wel even, maar toch.) Ik besluit de scooter maar te starten.
De foto's van de gans zijn niet zo'n mooi gezicht voor gevoelige mensen. Wil je de foto beter bekijken, klik er dan op...
