Vanmorgen heeft mijn vrouw Wisky uitgelaten terwijl ik aan het sporten was. Toen zij terugkwam meldde zij dat Wisky nog niet had gepoept. Eigenlijk was daarmee al bepaald dat ik zou gaan Mortelen en dat Wisky mee mocht.
Eerst nog wat cambeelden volgen, een filmpje maken van een mooi momentje en de autoruiten ijsvrij maken. Dan open ik de achterklep en gaat Wisky met een sprongetje naar binnen. We rijden naar De Mortel, rustig aan, de bochten niet te hoekig want dan wordt de hond door elkaar geschud.
Ik heb mijn camera natuurlijk wel bij me, maar heel makkelijk plaatjes maken met de hond erbij dat lukt meestal niet. Ik hoor de buizerd maar tegen de zon in kan ik hem niet zien. Klein gevogelte schiet over de weg heen weg van berm naar bos. Wisky snuffelt naar al de heerlijke buitengeuren die hier nu eenmaal anders zijn dan in het dorpse.
Ik lijn hem even aan een paaltje zodat ik rustig de toren kan bekijken. Ik kan geen valk ontdekken dus gaan we maar meteen op pad. Ik zie aan het gedrag van de hond dat hij weldra zijn behoefte zal gaan doen. En dat gebeurt dan ook vrijwel direct. Hoewel het in het buitengebied niet verplicht is, pak ik toch een poepzakje en ruim de boel op. Bij de toren deponeer ik het zakje in de vuilnisbak en verder gaat het. De blijdschap van de hond wanneer ie lekker door het bos kan struinen straalt van hem af. Hij blijft aangelijnd maar ik geef hem de ruimte.
In de verte vliegt een zilverreiger op. Een blauwe reiger kijkt niet op of om. En dan hoor ik dat vogeltje dat je meestal eerst hoort en dan pas ziet. Ditmaal klopt dat niet helemaal. Ik zag een vogeltje in een boompje aan de Loop vliegen, zonder het te kunnen herkennen. Twee passen later hoor ik het bewuste geluidje en schiet het ijsvogeltje weg. "Jammer", maar ik had het met Wisky erbij nooit op de foto gekregen. We wurmen ons door het wildpoortje en na een aantal passen draai ik me om. Wisky krijgt een koekje en het "zit" commando. De geuren hebben veroorzaakt dat een dikke kwijldraad aan zijn bek hangt. "Vuilak", zeg ik lachend. Wat kan de hond daar nu aan doen?
En dan zie ik daar de valk die op de onderste (vierde) hark van de antenne bij de Wiphoek zit. Het dringt nu tot me door dat die onderste hark vanuit de voorkant niet zichtbaar is.
Ik maak een paar plaatjes terwijl Wisky geduldig blijft zitten. Dan lopen we weer terug. In de verte zie ik twee zilverreigers in de buurt van de zandhoop ruzie met elkaar maken. Een buizerd zit ergens links van me en die heeft weer ruzie met een (Vlaamse) Gaai. De Gaai zit heel dichtbij maar mijn camera kan ik niet in stelling brengen. Gillend vliegt hij vervolgens weg. Verder gaat het. Even later staan we weer op het spottersveldje waar ik Wisky even aan een paaltje leg. De wind steekt weer heel guur op. Ondanks de das en handschoenen is het ijzig koud. Wisky heeft zijn ogen half open, heeft hij het ook koud?
Ik ga op zoek naar de vierde hark, zou ik hem kunnen zien wanneer ik tegen het bos aan ga staan? Precies op het moment dat ik een klein stukje van de valk zie, vliegt deze opeens op en gaat bovenop de cam die op de wiphoek gericht is zitten. Snel schiet ik mijn plaatjes en opeens is hij daar ook weg. Ik probeer hem te zoeken maar vermoed dan dat ie zich wel eens op het rooster kan bevinden, of mogelijk zelfs in de nestkast want door het rooster heen zie ik een schim van een valk.
Weer waait de wind weer ijskoud op. Ik kijk naar mijn hond en besluit dat we de auto weer gaan opzoeken. Allebei blij even buiten te zijn geweest en zo te zien ook allebei blij weer de warmte op te kunnen zoeken.
"Kom op, we gaan naar Kjeld kijken".
