Vanmorgen gaan Nederlandse dames opnieuw proberen een medaille binnen te slepen. Ditmaal op de 1000 meter en beste kanshebster in het oranje lijkt me Jorien ter Mors. Omdat de eerste race om 11:00u gaat starten geef ik mezelf nog even vrij om eerst nog even te gaan Mortelen. Ik controleer de gewoonlijke bronnen om te zien of er ergens een valk zichtbaar is.
Tot mijn stomme verbazing zie ik op onverwachte plek bewegende beelden en laat me nu net op het juiste moment (opname-programma net aan) een valk op het rooster landen om onmiddellijk ook weer weg te vliegen. Meteen ook staat het beeld stil. Gehaast controleer ik de opname: "yep, staat er net op".
Ik plaats het mini-filmpje snel op facebook en zie dat het al bijna half elf is. "Dat wordt een kort Mortelmoment", bedenk ik. Op TV hoor ik zeggen dat de uitzending van de 100 olympische schaatsmeters om half elf start. "Huh, dat zou toch elf uur zijn?"
Ik wil deze sport niet missen en omdat Ireen al in de vierde rit start wil ik er op tijd bij zijn voor de buis. Even was ik vergeten dat sportuitzendingen tegenwoordig een half uur aan oeverloos vooraf gel*l vullen, maar deze keer heb ik er maar vrede mee. De Mortelrit zou de moeite niet waard zijn. Bovendien lijkt het ondertussen weer aardig stil voor de cams. Zou er weer gewerkt worden in, op of rond de toren?
Het is weer goud voor Nederland en dus is deze Valentijnsdag weer enorm goed begonnen. Maar kort na de middag begint het toch weer aardig te kriebelen. Bovendien moet ik, omdat mijn hometrainer nu al ruim 2 maanden (!) stuk is, nodig op de overtollige kilo's gaan letten. Maandag, zo is me beloofd, zal de fiets definitief goed gerepareerd worden, dat is dan het vierde reparatiebezoek in die twee maanden.
Wanneer de valken niet te vinden zijn aan de voorkant van de toren, besluit ik er niet al te lang op te wachten en ga ik wandelend op pad naar de achterkant. Ik nader de hoek nabij het bruggetje voorzichtig om niet een eventueel ijsvogeltje te verjagen. Maar dat is niet aanwezig. Vlakbij me hoor ik net over de Loop voorzichtig geklop. Het lijkt van een specht afkomstig, maar daar klinkt het weer erg zacht voor. Er zijn meer vogels die zaadjes in bomen verstopt hebben en die loskloppen. Hoe dan ook verder dan het geluid kan ik niets ontdekken. De zilverreiger zat aan de andere kant bij de Loop nabij het achtuurboompje, dus die verwacht ik verderop ook niet meer te zien. En dat klopt. Ik hoor vanalles maar ik kan niets ontdekken. Aan de achterkant blijken de slechtvalken ook niet verstopt en de gure wind laat me snel besluiten om van deze open vlakte te vertrekken.
Bij het bruggetje besluit ik over te steken en dan via het bos naar de weilanden waar de trekkertrek gehouden werd te lopen. Daar heb ik ergens een buizerd gehoord. Het ijs op de poel is flink gegroeid en lijkt veilig betreedbaar. Ik ga het er niet op wagen en loop door. Het grote bospad is al vrijgemaakt. Er is flink gezaagd in het zwaar aangetaste bos. Helemaal op het eind ligt een den plat op de grond. Dat lijkt me een aardige plek om even te gaan observeren. En inderdaad zie en hoor ik de buizerds meteen. Pas wanneer ze voorbij de berken zijn kan ik er een paar plaatjes van maken. Dan besluit ik langs het smalle paadje naar het veld terug te lopen. Afgebroken takken maken de gang wat lastig, maar het lukt. Van drie kanten hoor ik nu het geluid van motorzagen. Eentje klinkt van erg dichtbij, vermoedelijk in het bos waar ik mijn auto voor heb staan.
Ik wandel terug en zie hoe buurman Hans bij zijn buren aan het zagen is. hij steekt zijn hand op en maakt even een praatje. Een buizerd scheert over ons heen. Ik loop dan nog even terug naar het spottersveldje waar ik de slechtvalk op het puntje van de hoge antenne zie zitten. Ik haal hem zo dicht mogelijk bij maar kan niet zeggen wie dit nu is. Ik gok op VV maar ben allerminst zeker. Wanneer het schuifje op filmen gaat vliegt de valk opeens op en lukt het me niet om de in helmondse richting vertrekkende valk nog te volgen.
Ik stap in mijn auto en rij naar huis, zeker niet ontevreden. Ik hoop dat er in het weekend ook nog ruimte is om nog een bezoekje af te leggen. Ik beloof echter niks.
Wanneer ik mijn verhaaltje schrijf en het scrollmenu doorloop op zoek naar het album van vandaag moet ik glimlachen, wat een lijst in al die jaren...
