Maandag kwam de tegenvaller. Een medewerker van het ziekenhuis meldde dat de geplande operatie van donderdag niet door kon gaan. De hele planning van die dag was verzet naar komende vrijdag en dan niet in Deurne maar in Helmond.
In eerste instantie weet je niet wat je er van moet vinden. Je bent er op ingesteld dat het gaat gebeuren en dan plotseling gaat het later worden. Mijn baas is er blij mee, en vanuit dat standpunt geredeneerd, ik ook. Kan ik de oplevering van mijn grote project dus toch meemaken. Maar anderszijds is het niet anders dan uitstel van executie en moet ik nog een week langer aantobben. Nog een week langer vechten tegen de koorts, nog een week langer ongemak. En... ook niet onbelangrijk voor de zuiderling: nu kan ik Carnaval dus echt voor de volle vierhonderd procent op mijn buik schrijven. Niet eens de optocht zal ik kunnen bekijken. Hmmmm.
Maar dan het grote voordeel: ik kan dit weekend wel gaan Mortelen. En volgens de verwachtingen kon het zaterdag best wel eens een beetje open weer zijn. Daar hopen we dan maar op.
Het gaat richting de middag. Het wolkendek wordt door een fraai zonnetje opengereten. Steeds meer blauw verdringt het sombere grijs. Ik ga me niet in een poging storten om Fries te gaan doen, maar dan maar op een abominabele vertaling: "het gaat eraan komen".
Een half uurtje later keert de fietster die me tegemoet komt rijden haar fiets om. Mijn auto stuurt als vanzelf uit naar de berm bij het spottersveldje. Uiteraard is het Mieke, die haar fiets omgedraaid heeft. Ik zie haar verbaasd kijken. Dan realiseer ik me dat veel mensen gelezen zullen hebben dat ik afgelopen donderdag geopereerd zou worden. Dan is het inderdaad raar dat ik hier opeens sta.
Ik ontdek de valk op een verscholen plekje op de stellage op de derde ring. Mieke ziet de valk niet, maar de uitstekende staart verraadt de verborgen valk achter de buis. Het valt me op dat het druk is bij de voerderplankjes. Koolmeesjes en vinken, pimpelmeesjes, boomklevers vallen meteen op, maar dan zie ik een wat groenige vogel naar een boomtop vliegen. Het geknetter van de auto van Piet stelt me gerust. Ik zag het een en ander vliegen waarvan ik geen zekere determinatie kan doen, maar met Piet erbij...
"Groenling?", wijs ik bij wijze van groet naar de vogel in de boom bij de uilenplek. "Klopt", zegt de nieuwkomer. En dan begint Piet: "kuifmees". "Waar?" "Dat weet ik nog niet, ik hoor hem nog maar alleen". "Oh". "Daar zit ie". "Wie?" "Die kuifmees!"
En even later "goudhaantjes". "Waar?" "Daar en daar ergens".
Mijn camera lijkt wel oortjes te hebben. Telkens als Piet iets roept, gaat de camera op zoek. Wanneer even later ook de zwartmees zich meldt ben ik al dik tevreden. Zoveel soorten op één middagje bij elkaar is toch wel uitzonderlijk. Ook de heggemus en een merel kunnen aan het rijtje worden toegevoegd.
Het wordt druk op het spottersveldje, want ook Martien Kuijpers, Gerrit112, Gerrit E en Martien Manders melden zich. "Nog een paar meer en de hele vaste crew is er", grap ik.
De valken verplaatsen zich vandaag veelvuldig. De meest opvallende actie doet zich voor wanneer we een nogal grote buizerd vlakbij de toren zien. Ik verbaas me over de enorme snelheid waarmee deze vogel aan komt razen. "Is het wel een buizerd", vraagt Piet zich hardop af. En dan opeens die actie vanaf de toren. Fel als een getergde tijger stormt de slechtvalk van de toren af en raast direct naar de grote indringer toe. "Knal", daar krijgt de vreemdeling een haal tegen zich aan. Onderaan de toren kijken vele ogen naar dit vreemde schouwspel. Ze zijn nu zowat boven ons. De grote roofvogel maakt zich uit de voeten, maar krijgt nog een aanval te verduren. En nog houdt het niet op. De twee zijn ondertussen al boven het trekkerveld en voor de derde keer zien we de slechtvalk uithalen naar de veel grotere vreemdeling. "Is het wel een buizerd?", herhaalt Piet zijn eigen woorden. "Het kan ook een blauwe kiekendief zijn", helemaal overtuigend klinkt het niet.
