Verstoppertje
Het was niet helemaal gepland, het bezoekje van vanmiddag, maar och, vanavond kan ik nog veel doen, dus kan het wel even. Ja hoor de smoes is weer goed.
Terwijl ik De Mortel verlaat passeer ik een tegemoetkomende fietster. "Hee, da's Sazoe", ik steek nog snel mijn hand op. Op het laatste moment herkent ze me en zwaait terug. Even later parkeer ik mijn auto en hang ik mijn kijker en digi om de nek. Een gedeelte van de hooglanderkudde staat op het dichtstbijzijnde veld. Een ander groepje staat aan de overkant en later zal ik de derde kudde aan de kant van Grotel nog aantreffen. Op de toren is niets te zien. Terwijl ik op weg ga om naar de achterkant te lopen zie ik een fietser de Hemelsbleekweg achter me oprijden. Hoewel het van die afstand met het blote oog wel iedereen kan zijn, kijk ik toch nog een paar keer om. "Ken ik deze fietser?" Niet veel later blijkt het Sazoe te zijn die omgekeerd is. We maken een praatje en ik hoor van haar dat het druk is geweest vanmiddag.
Ik besluit naar de achterkant te wandelen, want Sazoe denkt dat de valken daar ergens zullen zitten. Wanneer ik eerst nog even over het bruggetje ga om te kijken of dit al opheldering biedt, probeert een fietser op allerlei manieren richting Grotel te gaan. Telkens wordt zijn weg versperd en keert hij om, om uiteindelijk over het paadje langs de Loop zijn pad te vinden. Op de toren nog steeds niets te zien.
Aan de achterkant zie ik het derde deel van de kudde. Op de toren... "hela, wat krijgen we nou?", op de bovenste vertakking van de antenne zit plotseling een valk. Ik maak een paar foto's en loop maar gauw weer terug. Tussen de bomen door zie ik ineens een tweede valk nabij de antenne vliegen. Het is niet te volgen waar deze valk blijft, maar het lijkt alsof deze een landing heeft ingezet. Een stukje verder heb ik een beter zicht. De valk is op de lamp naast de antenne gaan zitten. Vreemd is het dat dit allemaal geruisloos is gebeurd. Geen begroeting dus! Weer schiet ik een paar plaatjes en vervolg ik mijn weg terug naar het spottersveld.
Een jongetje probeert daar de koeien op te jagen. Ik maak een foto van hem, het is altijd handig om zulke gastjes op de foto te hebben, wie weet wat ie van plan is om uit te vreten. Kennelijk ziet hij me, en maakt ie zich uit de voeten. Wanneer ik me weer omdraai richting de toren is de valk op de lamp verdwenen. Even geruisloos als zijn aankomst is hij dus ook weer weg. Misschien heeft ie zich verplaatst naar een ander stekje, misschien is hij op jacht. Geen idee en een scan van de helderblauwe hemel biedt ook geen uitkomst.
Verbaarschot komt even een praatje maken. Hij zegt ineens, wijzend naar een eenzaam zwart kalfje dat aan de bosrand aan de overzijde van de Snelle Loop staat: "er is iets met dat kalfje, het staat helemaal alleen". Inderdaad is het grootste gedeelte van de kudde vertrokken en bij de zandhoop staat een eenzame koe af en toe te loeien. De koe kijkt duidelijk naar het kalfje en schijnt het te roepen. Wanneer ook de koeien met wat rode kalfjes die vlakbij me hebben gestaan rustig weer vertrekken, wordt er weer even stil gestaan om het geoormerkte kalfje met wat geloei te roepen. Nu loopt het kalfje in hun richting en lijkt het zich aan te sluiten.
Terwijl een auto in de berm stopt, gaat mijn telefoon over: "Kom je eten?" Na een kort praatje met Diane en Walther, want zij zijn het, stap ik op. Het kalfje staat weer eenzaam en alleen te grazen. De rest van de kudde is weg. "Eigenwijs beestje!"
{AG}2008/m02/d11{/AG}
