Ik kijk heel even naar de cambeelden. Dat we dit jaar alleen de beschikking hebben over beelden van de nestkast en rooster vind ik zo beperkt dat ik er niet zo heel veel plezier meer in heb. Zoals de lezers al gemerkt zullen hebben is het aantal live-bezoekjes aan de buurt rondom de toren ook heel beperkt en dat ligt niet helemaal alleen aan het Coronavirus.
Toch besluit ik na mijn vaste sportmomentje van de dag er toch maar even op uit te trekken. Het zal geen lang bezoek kunnen worden, maar dat is wel okee. Eerlijk gezegd verwacht ik er ook niet zo veel van. De eitjes blijven nog wel een paar dagen in tact en pas daarna zal het mooier worden om te gaan kijken. M zal zich uit de naad ploeteren om maar verse prooi aan te leveren en aangezien hij er dit jaar voor 4 moet zorgen, kan dat redelijkerwijs wel eens een prooivlucht boven het veldje opleveren.
Met die gedachte nader ik de toren. Ik stop bij het lege veldje en geniet van het zo kenmerkende deuntje van de geelgors. En nog mooier ergens aan deze kant wordt dat ook beantwoord. Ik ga op mijn gehoor af en mijn kijker blijft onmiddellijk hangen bij een struik aan de andere kant van de Loop pal naast het Achtuurboompje. "Awel meneer den dokter, het is hem he". Nu heb ik hem dus wel in beeld maar nu moet mijn camera dat ook nog kunnen. "Amai, het is gelukt zeker?"
Het gorsje dat aan mijn zijde in de buurt van de toren zit kan ik maar niet vinden. Ik hoor ook vogelgeluiden die ik niet zo eenvoudig herken. Vinken en merels dat is niet zo moeilijk maar ik hoor er ergens eentje met een bijzonder geluid dat ik maar niet kan duiden.
Dan herinner ik me dat het lijkt of je met de nestcam het spottersveldje kan zien liggen. Ik had al ontdekt dat een donkere struik zo'n beetje het dichtst in de buurt groeide. Ik maak er een foto van: dat scheelt toch nog wel wat meters met het spottersveldje. (knip)
Na een poosje ook op de toren geen bijzonderheden te kunnen waarnemen besluit ik tot een wandeling naar de achterkant van de toren. Ik geniet van alle geluiden om me heen en bedenk dat alleen een geluidsopname al de moeite waard zou zijn. Ik loop toch maar door tot ik aan de Loop sta. Terwijl ik met mijn kijker de oevers na speur in de eeuwige hoop het ijsvogeltje weer eens te mogen spotten zie ik in de verte een man in korte broek en een shirt die staat te bellen. Zal ik even wachten of zal ik eerst even het bruggetje over gaan? Ik kijk op en de man is verdwenen, ik loop drie meter verder en daar zie ik hem weer. Nah, dan toch maar even naar de andere kant. Daar is niet heel veel te zien, maar wat me wel opvalt is dat de eendenpoel een stukje verderop een hoge waterstand heeft. De droogte waar over gesproken wordt is hier toch niet aan af te zien. Een wilde eend dobbert in de poel. Alert, maar laat zich toch niet door mij storen. Ik besluit weer om te keren om nog een nieuwe poging te ondernemen om langs de Loop verder te wandelen. Op de toren is nog steeds geen verandering te zien. Leeg! (Met uitzondering van de nestkast).
Ik kuier verder en probeer alle geluiden in me op te nemen. Ha, daar gaat het Winterkoninkje weer. Een merel protesteert dat ik te dichtbij kom, ik had hem niet eens in de smiezen.
Dan slinger ik me door het poortje naar het veld achter de toren. Een stuk verderop zie ik de blote benen en het shirt van de man even daarvoor. Maar.... euhhh zijn dat niet wat veel blote benen voor één persoon?
De toren trekt nu eerst mijn aandacht: valk in de hoge antenne. Ik denk dat deze daar niet heel lang meer zal zitten omdat de valk een paar keer iets naar voren helt alsof de antenne elk moment met een sprong in de lucht verlaten kan worden.
Een paar dames naderen me in een sneller tempo dan ik zelf ga. Het dringt weer tot me door dat het speedmarsen er na de ellende van vorig jaar nog steeds niet in zit. (Maar ik loop weer!!!)
De benen daar verderop staan en zijn ondertussen in een broek gehuld en er gaan twee jassen aan. De vrouw heeft blond lang haar. Ze zegt iets tegen de man bij haar. Ze lachen. Ik lach ook. Wat heb ik daar zojuist per ongeluk gezien? Beleef de Lente op je eigen manier. Corona-regels? Dit waren beslist geen anderhalve meter. Glimlachend vervolg ik mijn pad.
Ik ben op weg terug naar de toren wanneer ik opeens wat geroep hoor. Zit er een wissel aan te komen? Het tempo gaat toch vanzelf weer een tandje hoger. Wanneer ik even later de harde weg op ga kijk ik snel even omhoog, Niets te zien. Bij het houten poortje stop ik even. Ik wil weer omhoog gaan turen maar ik hoor hoe in het boompje naast me een geelgors zit. Zien? No way!
Ook op de toren zie ik niets, dus loop ik snel verder. Op het spottersveldje probeer ik het nog eens. Dan hoor ik aan de andere kant van de Snelle Loop ergens voorbij het bos een vreemd geluid. Ik twijfel hard van wat ik nu eigenlijk hoor: het lijkt wel een gillend speenvarken.Maar ik weet dat hongerige jonge buizerds ook wel eens zoiets van een geluid maken om maar niet te spreken over de diverse stemmen die een gaai op kan zetten.
Ooit heb ik twee slechtvalken in een zwaar grondgevecht gehoord, ik probeer me te herinneren hoe dat klonk. Maar dan bedenk ik dat dit toen zo'n indruk op me gemaakt heeft dat er geen enkele twijfel zal zijn wanneer ik dit nog eens zou horen. Toch???
