Wie mijn teksten kent, weet dat een titel meestal niet zomaar wordt gekozen en vaak ook een meervoudige interpretatie kan hebben. Zo ook vandaag. Ja, het is ongekend lang geleden dat ik het ritje naar De Mortel heb gemaakt. Het was september, dat is een eeuwigheid. Waarom geen bezoekjes dan? Ik kan er niet eens een goed argument voor noemen. Het was er gewoon even niet meer. Maar niet alleen ik, ook anderen hebben een Morteling mogen ervaren als een manier om het hoofd eens lekker leeg te maken. En ja, dat heb ik nu ook nodig.
Het begint als het liedje van "Het": een oude titel, een liedje dat je op de radio zelden nog hoort: "Ik heb geen zin om op te staan". Het is van 1965 maar heeft nu voor mij een speciale betekenis. Mijn werk wordt "anders, rigoreus anders", pats daar heb je de eerste grondslag van de titel van vandaag.
Ik ga dus even uitwaaien, al staat er niet veel wind. Aan de toren valt eigenlijk maar één ding op: hij staat er flink nat te wezen. Het terrein rondom de toren valt wel op: Het bos naast de toren is flink uitgedund en ook bij de zandhoop vallen veranderingen op. Omdat er op de toren geen valk te ontdekken valt besluit ik al vrij direct om poolshoogte te gaan nemen. Wandelen, vanmorgen geen zin, nu toch wel.
In het bos zit een grote hond de bladeren met zijn staart aan te vegen. Ja natuurlijk, het is mijn grote vriendin die me al van verre ziet naderen. Hans lacht, ik lach ook. De hond verwacht een koekje en krijgt dat natuurlijk ook. Met een grote zware poot word ik aangetikt: "hee vriend, ik zou er nog wel eentje kunnen waarderen". Ik heb nog een klein koekje in mijn zak, het wordt heel voorzichtig tussen mijn vingers uit gepakt.
Ik merk op dat er flink gesnoeid is en Hans denkt dat dit bos van eigenaar gewisseld is. Van geheel geen onderhoud naar nu een andere, rigoreuzere aanpak. (Hmm, nog een keer)
Maar Hans vertelt ook over de nabije toekomst van het veld waarin het spottersveldje ligt. "Dat wordt anders, rigoreus anders". Er komt een Shell-bos (als goedmakertje moet Shell vele hectaren bos aanleggen) en een van die bossen komt dus hier. Even denk ik aan een vroege 1 april grap, maar Hans kijkt te serieus. Het kost me een paar tellen om zijn woorden en de gevolgen te wegen. In eerste instantie steken de haren in mijn nek recht overeind, maar hoe lang gaat het wel duren voordat die boompjes het zicht gaan belemmeren en hoe snel zullen ze voor enige beschutting tegen de vaak zo koude wind gaan zorgen? Niet alles hoeft vervelend te zijn.
De Snelle Loop is ook flink aangepakt, dammen, vistrapjes, brekers, oeverwanden wanneer je lang niet meer bent geweest vallen die veranderingen direct op. De plaatjes van vandaag zijn vooral gericht op die veranderingen. Ik neem de lezer mee met mijn wandeling en zal uiteindelijk aan de achterkant van de toren de enige slechtvalk van de dag waarnemen.
Mijn hoofd is weer een beetje leeg en alles is ...
