Natuurlijk zijn er op het spottersveldje geen schotten geplaatst, maar wanneer Sander daar een grap op inzet dan kan ik niet achterblijven en zal ik zijn verhaal zeker versterken. En omdat mijn eigen inspiratie echt helemaal op was heb ik niet vol ingezet op mijn survivalbunker. Maar... iedereen die mijn verhalen volgt weet dat ik wel eens een keer in de rol van een dier kruip. Ditmaal niet mijn hond, maar een anonieme hamster. Wat ik nu weer bazel? Wie me volgt op facebook snapt het wel: de een april grappoging van het jaar 2020.
Ik hoor twee buizerds en na even gluren zie ik ze zelfs in het bos vliegen, waarbij de ene van boom tot boom hupt en de andere er behendig tussendoor manoeuvreert. Ik doe echt geen poging om dit vast te leggen, dat gaat me immers nooit lukken. Bij het zogenaamde 8 uur boompje moet ik altijd even kijken of daar niet heel toevallig het ijsvogeltje zit. Helaas dat zit er niet, maar wat zit er dan wel? Ik heb er altijd moeite mee om de goede naam bij het goede vogeltje te weten, maar dit is dus of de gekraagde roodstaart of de roodborsttapuit. (En ik meen zeker te weten dat het dus de laatste is).
Op de toren kan ik geen valk ontdekken. Het gluren naar BDL kost me teveel data, dus dat sla ik even over. Even wat in de chat plaatsen en dan maar weer gauw afsluiten.
Een fietster komt op het veldje gereden. Haar vraag is een beetje vaag: zitten ze er nog? Om daarna te vragen of er slechtvalken zitten. Euhmmm, ja die zitten er. De vrouw die uit Helmond komt blijft even zitten, dropt wat oud brood op de boomstam en vervolgt zwijgend haar weg. Een paar eenden schrikken op uit de Snelle Loop en dat blijkt te komen door een tweetal jeugdigen die van de weg langs de loop zijn komen lopen en nu proberen over de houten poort bij het onthoofde bos te komen. Wanneer ze zien dat ik met mijn kijker naar hen kijk aarzelen ze even. Het is niet de eerste keer dat ik voor boswachter wordt aangezien.
Ik besluit naar de achterkant van de toren te gaan omdat er aan deze kant weinig te zien valt.
Het is lekker in het zonnetje maar langs de Loop (die er erg kaal bij ligt zonder rietstengels en stukken afgeknakte boom er langs de kanten in liggend) daar schijnt het zonnetje niet. Het is alsof me een jas uitgetrokken wordt. (En dat is ook zo, want ik heb geen jas aan!)
Met koude vingers kom ik aan de achterkant weer uit het bos. Ik loop een beetje door om me na enkele tientallen meters om te draaien en mijn vizier op de toren te richten... geen... valk.
Voor de volledigheid schiet ik maar een plaatje en maak me dan weer op voor de terugtocht langs de koude Loop. En dan zie ik daar opeens dat Winterkoninkje. Ik richt en schiet... hebbes. Niet ingezoomd maar ik heb het wel. Nog een poging, dat gaat al beter. Ik schiet diverse plaatjes van het vogeltje dat nauwelijks een seconde op dezelfde plaats schijnt te willen zitten.
Terug naar het spottersveldje is er aan de voorzijde van de toren nog altijd geen valk te zien. En dan word ik weer snel afgeleid: de buizerds schreeuwen om aandacht, wat eenden melden zich en hoor ik nu een uil? Nee, ik hoor geen uil maar ik kan het niet laten om toch even te speuren. En dan sta ik te veel onder de bomen om meteen te kunnen reageren wanneer er vanaf de toren geroepen wordt.
Ik zie een paar tellen later hoe een valk op het rooster zit en daar opvliegt om uiteraard weer boven de bomen waaronder ik sta een vliegbeweging te maken. Die gaat naar de wiphoek, zo schat ik in. En dat klopt en daar zit een paar tellen later ook een andere valk. Kwam die aanvliegen? Zat die er al? Was er misschien een vorm van prooioverdracht? Ik weet het niet, maar lang hoef ik er ook niet over na te denken want voor ik het weet is de eerste valk alweer vertrokken (nestkast) en wipt de ander het dak op. Heel goochem concludeer ik dat dit ook een betekenis van wippen op de wiphoek heeft.
En dan... dan stap ik in mijn auto. Voldaan, dat zeker en benieuwd naar de prentjes...
